เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 917

แอเรียนปฏิเสธที่จะเชื่อว่าทิฟฟานี่ไม่ได้รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย

“มีคนเคยพูดว่าต้องการที่จะคืนดีกับแจ็คสันไม่ใช่เหรอ? โอกาสนั้นถูกทำลายเมื่อธัญญ่าหลอกพวกเรา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก ทำไมเธอถึงไม่คว้าโอกาสนี้ล่ะ? เธอจะรอให้ผู้หญิงคนอื่นมาแย่งเขาไปอีกเหรอ? นี่ ฉันมีลูกชายแล้วนะ ทำไมฝั่งเธอยังเงียบอยู่เลยล่ะ? ฉันหวังว่าเธอจะรีบมีลูกสาวกับแจ็คสัน พวกเราจะได้ให้ลูก ๆ แต่งงานกัน”

ทิฟฟานี่ยิ้มและตอบว่า “พักก่อน พวกเทรมอนต์มีอิทธิพลอย่างมาก เธอจะบอกให้ฉันใช้เธอเพื่อเพิ่มฐานะทางสังคมให้ตัวเองเหรอ? ไม่มีใครสามารถรับประกันเรื่องท้องได้หรอก เธอก็บอกให้ลูกชายของเธอรอก่อนสิ!

ตอนนั้นฉันยังบ้าบิ่นและหุนหันพลันแล่นอยู่ แต่ตอนนี้ฉันมีเหตุผลมากขึ้นแล้ว ฉันเคยบอกว่าฉันอยากจะกลับไปคบกับแจ็คสันเมื่อไหร่? ฉันต้องหัดสงวนตัวมากกว่านี้ ฉันเป็นผู้หญิงนี้น่า! เอาล่ะ ฉันไม่มีเวลาคุยนานเกินไป ในที่สุดวันนี้ผู้อำนวยการก็มอบหมายงานให้ฉันทำสักที ฉันจะต้องทำงานล่วงเวลา ฉันไม่มีเวลามาจ้อจี้ ไว้คุยกันนะ"

เมื่อวางสายแอเรียนก็จ้องไปที่แอริสโตเติลและพึมพำว่า “งั้นเราก็คงต้องรอแล้วแหละ พวกเราเป็นผู้ชาย พวกเรารอได้อยู่แล้ว เป็นสิบ ๆ ก็ยังรอได้เลยเนอะ น้าทิฟฟ์และอาแจ็คสันต่างหน้าตาดีทั้งคู่ หม่ามี๊มั่นใจว่าลูกสาวของพวกเขาจะต้องออกมาสวยแน่นอน งั้นเราก็จะรออย่างใจเย็นเนอะ”

แอริสโตเติลไร้เดียงสาอย่างมีความสุขพลางดูดมือเล็ก ๆ ของเขาอีกด้วย แอเรียนถึงกับพูดไม่ออก “การเป็นเด็กนี่ช่างดีจริง ๆ ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลหรือต้องห่วง ดาด๊าทิ้งเราและออกไปกินอาหารอร่อย ๆ แล้ว รอให้เขากลับมาอุ้มหนูนะ เลิกทำให้แม่เหนื่อยได้แล้ว ได้ไหมครับ?”

ทันใดนั้นเฮนรี่ก็เปิดประตูบ้านเข้ามาอย่างรีบรนและเมื่อเขาเห็นแอเรียนนั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “นายท่านออกไปข้างนอกเหรอ?”

แอเรียนพยักหน้า “ใช่ เขาออกไปดินเนอร์กับเพื่อน คุณต้องการอะไรหรือเปล่า? โทรหาเขาสิ”