เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 918

เสียงน้ำที่กระเซ็นในห้องน้ำทำให้แอเรียนไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้ เธอลุกขึ้นนั่งและเริ่มเล่นโทรศัพท์ตัวเอง แอริสโตเติล ซึ่งอยู่ถัดจากเธอ ยังคงหลับสนิท เขามีกระบวนท่านอนที่เกินจินตนาการไปมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าตัวน้อยจึงกินพื้นที่บนเตียงไปเยอะ

มาร์คออกมาจากห้องอาบน้ำและพบว่าแอเรียนนั่งอยู่บนเตียง “เป็นอะไร? นอนไม่หลับเหรอ?” เขาถามด้วยความประหลาดใจ

เธอมองเขาแล้วกลับไปเล่นโทรศัพท์ต่อ “อืม เดี๋ยวอีกสักพักฉันค่อยนอนต่อ วันนี้ฉันกับแอริสโตเติลเข้านอนกันเร็วมาก ตอนนี้ฉันเลยไม่ได้ง่วงขนาดนั้น ฉันว่าใกล้จะได้เวลาให้นมสมอร์แล้วด้วย เขาจะนอนไม่ได้ทั้งคืนถ้าเขาเข้านอนเร็วเกินไป ว่าแต่ เกิดอะไรขึ้นระหว่างธัญญ่ากับแจ็คสันเหรอ? ธัญญ่าสามารถทำมันได้อย่างไร้ที่ติได้อย่างไร? และเธอยังสามารถท้องได้จริง ๆ อีก ใครเป็นพ่อเหรอ?”

มาร์คส่ายหัว "ฉันไม่แน่ใจ แจ็คสันถามธัญญ่าแล้วแต่หล่อนไม่ยอมบอก ไม่สำคัญหรอกว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกใครตราบใดที่เขาไม่ใช่ลูกของแจ็คสัน คืนนั้นธัญญ่าวางยาแจ็คสัน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้เธอสบายใจได้แล้ว เลิกกังวลได้แล้ว”

เธอจำได้ว่าตอนนั้นจู่ ๆ เฮนรี่ก็เปิดประตูเข้ามาถามหามาร์ค เธอจึงพูดว่า “วันนี้ตอนที่เฮนรี่กลับมาถึงบ้านเขาตามหาคุณอยู่ แต่คุณออกไปดินเนอร์แล้ว เขาออกไปหลังจากที่ฉันบอกเขาว่าคุณออกไปข้างนอกแล้ว ทำไมเขาถึงตามหาคุณเหรอ? ดูเหมือนเขาจะรีบร้อนด้วย ฉันกังวลมากว่าเขาอาจจะบาดเจ็บหลังตัวเองได้”

มาร์คชะงักขณะที่เช็ดผมตัวเอง “คือ… เราพบคุณป้าและคุณลุงของเธอแล้ว พวกเขาออกจากประเทศและไปเที่ยวพักผ่อนระยะยาวมา พวกเขาคงจะใช้เงินจนหมดแล้วและจึงถูกบังคับให้ต้องกลับมาบ้าน พนักงานของฉันพบพวกเขาเมื่อตอนที่พวกเขากลับมา วันนี้ฉันยุ่งเกินกว่าจะกังวลเกี่ยวกับพวกเขา ฉันจึงบอกให้เฮนรี่พาพวกเขาไปที่โรงแรมก่อน ฉันจะไปพบพวกเขาในวันพรุ่งนี้แทน”

แอเรียนมองตรงขึ้นไปที่เขา “คุณพบพวกเขาแล้วเหรอ? ไม่ ฉันต้องไปพบพวกเขาด้วย! ฉันต้องการถามพวกเขาว่าทำไมพวกเขาถึงทำอย่างนั้น พวกเขาเกือบจะฆ่าฉันและลูกของเรา! พวกเขาฆ่าคุณย่าของฉัน! คุณย่าเลี้ยงดูป้าโซอี้แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของคุณย่าก็ตาม พวกเขาใช้เงินของคุณย่าจนเกลี้ยงและยังกล้าที่จะทำอย่างนั้นอีก ฉันล่ะอยากจะได้ยินข้อแก้ตัวของพวกเขาจริง ๆ!”

เขากดร่างกายของเขาแนบตัวเธอและเริ่มหายใจรดหูเธอพลางปล่อยกลิ่นของแอลกอฮอลออกมา “เธอนอนไม่หลับไม่ใช่เหรอ? มานี่ ฉันต้องการเธอ…”

แอเรียนลังเล “สมอร์อยู่ หยุดได้แล้ว คุณดื่มมามาก…” เธอจะรู้สึกกระวนกระวายทุกครั้งที่เขาดื่มเหล้ามา

มือของมาร์คล้วงเข้าไปในชุดนอนของเธออย่างหิวโหย “เขาหลับแล้ว อีกอย่างเขาก็ยังเด็กอยู่ เขาจะไปรู้อะไร? ฉันไม่ได้ดื่มเยอะขนาดนั้น เดี๋ยวฉันทำเบา ๆ ให้ เขาจะไม่ตื่นแน่นอน ฉันต้องห้ามใจตัวเองทุกครั้งที่เขานอนกับเราเลยหรือไง? ถ้างั้นฉันจะให้เขาไปนอนที่ห้องเขาและปล่อยให้เขาร้องทั้งคืนไปเลย”