เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 933

แจ็คสันวางโทรศัพธ์ลงที่โต๊ะโดยไม่วางสาย “เราเพิ่งเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเองนะครับ แล้วทำไมวันนี้ผมถึงได้รับเกียรติในการมาเยี่ยมเยือนของคุณเหรอครับ? ช่วยบอกผมที” เขาตั้งใจเน้นย้ำไปที่การพบปะกันครั้งก่อนของพวกเขาเมื่อชายทั้งสองไปหาทิฟฟานี่ในเวาลาเดียวกัน ความโกรธแค้นระหว่างพวกเขายังคงสดใหม่อยู่ในความทรงจำของแจ็คสัน

เจตต์เข็นอเลฮานโดร ซึ่งนั่งอยู่ในรถเข็นตามปกติ ไปข้างหน้า “คุณมีที่ดินดี ๆ อยู่ในมือ เสนอราคามาเลย ผมต้องการมัน"

แจ็คสันหรี่ตาลง "โอ้? เห็นได้ชัดว่าแหล่งข้อมูลของคุณมีประสิทธิภาพอย่างยิ่ง ผมแค่ยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะทำอย่างไรกับที่ดินผืนนั้นดี แต่ผมไม่ได้ลืมมันนะ ท้ายที่สุดมันก็มีค่ามาก แต่ตอนนี้คุณก็มีที่ดินมากมายแล้ว คุณจะซื้อเพิ่มอีกทำไม? คุณตั้งใจจะผูกขาดตลาดในเมืองหลวงเหรอ? แต่โชคร้ายหน่อยที่เพื่อนผมเพิ่งจะโทรมาและผมก็ตกลงว่าจะขายที่ดินนั้นให้เขาไปแล้วด้วย”

“ผมจะให้สองเท่าของราคาที่เขาเสนอ คุณจะว่าไง?” อเลฮานโดรตอบทันที

แจ็คสันเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ผู้คนมักจะประเมินราคาที่ดินไว้สูง ๆ ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบกับผู้ซื้อที่ดื้อรั้นขนาดนี้ ต่อให้ราคาที่ดินที่สูงขึ้นสองเท่านั้นน่าดึงดูดใจแค่ไหน แต่แจ็คสันไม่ได้โลภขนาดนั้น "คุณสมิธ ผมดูเหมือนคนที่จะทรยศเพื่อนตัวเองเพื่อเงินงั้นเหรอครับ? กรุณากลับไปเถอะครับ"

“ฮิฮิ ใครเขาสนเรื่องสำนึกกัน?” อเลฮานโดรหัวเราะคิกคัก “เงินสามารถควบคุมได้ทุกอย่าง เอาอย่างนี้ ผมจะจ่ายสามเท่าของราคาที่สูงที่สุด ลองคิดดูก่อนนะครับ ผมจะไม่รบกวนคุณต่อแล้ว และผมจะรอคำตอบของคุณครับ”

แจ็คสันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากที่อเลฮานโดรจากไปแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง “นายได้ยินไหม? เขากำลังพยายามจะเอาชนะนายใช่ไหม? สามเท่าของราคา ฉันเกือบจะตกลงแล้วนะเนี่ย เรื่องอื้อฉาวของการลอกเลียนแบบนั้นทำให้ฉันเสียไปเยอะ ถ้าฉันสามารถขายที่ดินผืนนั้นได้ฉันจะฟื้นฟูความเสียหายบางส่วนกลับคืนมาในทันที”

มาร์คเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ในเมื่อเขาใจกว้างมากก็ขายให้เขาสามเท่าของราคาตลาดไปเลย”