เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 985

ไม่นานหลังจากนั้นแมรี่ก็กลับมาพร้อมกับข่าวร้าย “ฉันพยายามโทรหาเธอแล้ว แต่ฉันติดต่อเธอไม่ได้เลย! เธอบอกไว้ว่าเธอตั้งหน้าตั้งตารอวันแห่งความสนุกสนานอย่างอิสระเป็นเวลาหลายวันแล้ว ดังนั้นบางทีเธออาจจะตั้งใจปิดโทรศัพท์ไว้ตลอดเพื่อไม่ให้ใครสามารถรบกวนเธอได้…? ตะ-ตะ-แต่เราควรจะทำอย่างไรดี?”

ริมฝีปากของมาร์คสั่นเมื่ออารมณ์ดิบเถื่อนเข้าครอบงำเขาอย่างช้า ๆ “โอ้ ก็ได้… เอาอย่างนั้นก็ได้… อยู่กันสองคนก็ได้! ปล่อยให้เธออยู่ข้างนอกนั่นแหละ! อยู่ข้างนอกนั่นและอย่ากลับมาอีกล่ะ!

ผมดูแลลูกชายตัวเองได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว! ผมจะพาเขาไปที่บริษัทด้วย! ผมคนหนึ่งแหละที่ไม่เชื่อว่าเธอจะอดที่จะไม่กลับมาหาลูกตัวเองเป็นเดือน ๆ ได้! ครั้งนี้ผมจะไม่ขอร้องให้เธอกลับมาหรอก!”

แมรี่มองการณ์ไกลและต้องการที่จะหลบให้ไกลที่สุดเพื่อที่จะปกป้องชีวิตตัวเอง เธอมองเห็นมันอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง สงครามได้เริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งสองฝ่ายปฏิเสธที่จะยอมกัน

เมื่อยามแปดโมงเช้า ตามที่วางแผนไว้ แจ็คสัน เวสต์ก็ได้ปรากฏตัวที่ทางเข้าหลักขององค์กร สมิธ

บริษัทของอเลฮานโดรถูกก่อตั้งที่อายาเช่ ตอนนี้พวกเขากำลังพยายามที่จะมีจุดยืนในเมืองหลวง และแม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งเริ่มเปิดตัว แต่ถึงอย่างนั้นอาคารสำนักงานก็พร่างพรายด้วยความยิ่งใหญ่ไปแล้ว มันเป็นงานออกแบบที่ครอบครัวที่มีกระเป๋าลึกเท่านั้นที่จะทำได้

รถของอเลฮานโดรเพิ่งจะมาถึงทางเข้าที่จอดรถชั้นใต้ดินของอาคารราว ๆ แปดนาฬิกายี่สิบนาที เมื่อรถของแจ็คสันถูกพบเห็น เจตต์ก็ถามว่า “ขับไปหาเขาไหมครับ?”

อเลฮานโดรซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ขับไปจอดข้าง ๆ เขา ฉันอยากรู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่”

แจ็คสันและอเลฮานโดรลดกระจกรถลงพร้อมกัน ทั้งคู่ไม่ได้ลงจากรถเพราะช่องว่างระหว่างพวกเขานั้นแคบเกินไป คนอื่น ๆ อาจมองมาและคิดว่านี่เป็นปฏิสัมพันธ์ที่มีความสุขระหว่างเพื่อนสนิทสองคน