เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 34

Chapter 34 ตอนพิเศษ ภรรยาล้ำค่า

ในที่สุดคู่สามีภรรยาก็ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสอง เพราะยามนี้ฮูหยินผู้เฒ่าในฐานะท่านย่าได้ผูกขาดการเลี้ยงหลานจนแทบไม่ยอมให้ใครอุ้ม

ตึก! ตึก! ตึก!

พลันหัวใจของคนทั้งคู่ก็เต้นรัวแรง นานเท่าไหร่แล้วหนอที่ทั้งสองไม่ได้สัมผัสกันและกันด้วยความสิเน่หา นานเท่าไหร่แล้วหนอที่ทั้งสองไม่ได้เปลือยเปล่าอยู่ภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน

แม้จะคืนดีกันแล้ว แต่กระท่อมของมารดาเส่าหลิงนั้นเล็กและคับแคบนัก ไหนจะบุตรที่ยังเล็ก และเขาที่ต้องรักษาแผลถูกแทงที่แผ่นหลังจึงทำให้ทั้งสองไม่มีโอกาสได้พลอดรักกันอย่างที่หัวใจและร่างกายโหยหา

ตาสบตา....

ใจส่งถึงใจ...

จู่ๆ ทั้งคู่ก็โผเข้าหากัน ประกบริมฝีปากจูบจ้วงบดขยี้หนักเบาแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดความหอมหวานของกันและกัน

มือเล็กเปะป่ายถอดเสื้อผ้าของสามี ในขณะที่มือหนาเลื่อนโลมไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งพลางถอดเสื้อผ้าของภรรยาไปด้วย เพียงพริบตาเดียวทั้งคู่ก็เปลือยเปล่ากอดรัดเนื้อแนบเนื้อราวกับจะประสานให้หลอมรวมเป็นหนึ่ง

“หลิงเอ๋อร์ข้าต้องการเจ้าเหลือเกิน ต้องการจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว”

ชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำ บดเบียดแกนกลางกายแข็งขึงเข้าหาท้องน้อยของนาง เพียงเท่านี้หญิงสาวก็น้ำไหลออกจากรูสวาท ย้อยไปตามขาเป็นทางด้วยความอยาก

ของเคยๆ

ร่างกายเคยได้สัมผัสกามที่แสนเลิศรส ย่อมจำได้ไม่ลืมว่ามันนำมาซึ่งความซ่านหฤหรรษ์ราวกับลอยละล่องขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์มากเพียงใด

“อื้อ...”

มือหนาไม่รอช้ากอบกุมเต้าสวยแล้วบีบเคล้นไปมา ทรวงอกของนางใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่า เป็นสิ่งที่เขาคอยลอบมองมาโดยตลอด นางอวบอิ่มหนันแน่นไปทั้งเนื้อทั้งตัวจนแทบคลั่ง

“ใหญ่จัง”

“อะ....อื้อเพราะข้าต้องให้นมลูกนี่เจ้าคะ อะ....อาห์”

“ข้าขอเป็นพ่อที่ไม่ดี แย่งนมลูกกิน”

พูดเพียงเท่านั้นเขาก็รวบร่างภรรยาสาวให้นอนลงบนฟูกก่อนจะทาบทับกอดรัดแล้วอ้าปากครอบครองเต้าหวานเอาไว้เต็มคำ

ทั้งดูด

ทั้งเลีย

ทั้งใช้ลิ้นดุนดัน