เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1684

บทที่ 1683 พูดจาเหลวไหล

ตอนที่ถางหยวนหยวนกำลังกังวล เสี่ยวโต้วหยาเข้ามาเกาะเธอและพูดเสียงเล็กว่า “พี่สะใภ้ ก่อนหน้านี้ผมเรียกคุณแบบนี้คุณยังเขินอยู่เลย ตอนนี้ระหว่างสองครอบครัวกำลังหมั้นให้คุณกับพี่ชายของผม งั้นต่อไปคุณจะไม่ห้ามผมเรียกคุณแบบนี้แล้วใช่ไหมครับ”

แม้ว่าสรรพนามนี้จะยังทำให้ถางหยวนหยวนเขินอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เธอยอมรับแล้ว

เพราะถึงอย่างไรเธอกับยู่ฉือยี่ซูก็คบกันมานานแล้ว

หลังอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่า ทุกคนจงใจให้พื้นที่กับยู่ฉือยี่ซูและถางหยวนหยวน ไล่ทั้งสองให้ไปอยู่ด้วยกันตามลำพัง ยู่ฉือยี่ซูจึงพาอีกฝ่ายไป

“อยากไปเล่นไหม”

ถางหยวนหยวนเม้มริมฝีปาก “ได้หมดค่ะ”

“ทำไมเป็นแบบนี้ตลอดเลย” ยู่ฉือยี่ซูลูบศีรษะเธอแผ่วเบาพลางหัวเราะว่า “ขออะไรที่ยากกว่านี้สักครั้งไม่ได้เหรอ”

ขออะไรที่ยากกว่านี้เหรอ

อะไรที่เรียกว่าการขอที่ยากล่ะ

ถางหยวนหยวนเอียงศีรษะ มองยู่ฉือยี่ซูโดยไม่ได้พูดอะไร

“ช่างเถอะ อยากดูดอกไม้ไฟไหม”

“อยากค่ะ”

ในช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ จะมีสถานที่สำหรับดอกไม้ไฟโดยเฉพาะ ตอนที่ยู่ฉือยี่ซูรีบพาถางหยวนหยวนไปถึงยังสถานที่นั้นมันเร็วเกินไป ดอกไม้ไฟจึงยังไม่ทันเริ่ม

ตรงจัตุรัสมีคนมากมายมารวมตัวกัน มีครอบครัวที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากการมาทานอาหารร่วมกัน และก็มีพวกคู่รัก หรือบรรดากลุ่มเพื่อน

ส่วนใหญ่จะเป็นพวกคู่รักเป็นหลัก ยู่ฉือยี่ซูกับถางหยวนหยวนก็เช่นเดียวกัน

ยังไม่ถึงเวลา น้ำพุและดอกไม้ไฟยังไม่เริ่ม แต่แค่มองไปยังฉากตรงหน้าที่เตรียมไว้พร้อมแล้ว ถางหยวนหยวนก็คาดหวังว่าดอกไม้ไฟจะยิ่งใหญ่แค่ไหน

แต่เธอสังเกตเห็นว่า หญิงสาวบางคนทำตัวอ้อยอิ่งอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของแฟนตัวเอง พวกผู้ชายปลดกระดุมเสื้อ แล้วเอาแฟนของตัวเองเข้าไปอยู่ภายใน หรือหัวร่อต่อกระซิก ใกล้ชิดสนิทแนบ ริมฝีปากอยู่บนแก้มหรือลำคอของกันและกันเป็นครั้งคราว

เหมือนว่าสนิทชิดเชื้อกันมาก ถางหยวนหยวนมองคู่อื่นด้วยความอิจฉา เพราะหลังจากที่เธอกับยู่ฉือยี่ซูคบกัน ดูเหมือน...มีไม่กี่ครั้งที่พวกเขาใกล้ชิดกันมากแบบนั้น

กำลังคิดถึงเรื่องนี้ จู่ๆ ข้อมือก็ถูกจับ ถางหยวนหยวนหันไปมองทันที แต่กลับเป็นการเข้าไปใกล้ใบหน้าของยู่ฉือยี่ซู

“มองอะไรอยู่”

เสียงของเขาแผ่วเบา ใบหน้าหล่อเหลา เมื่อเข้ามาใกล้ออร่าของผู้ชายบนร่างของเขาปกคลุมตัวเธอทันที ทำให้หัวใจของถางหยวนหยวนเต้นผิดจังหวะ

ทำไมจู่ๆ ถึงได้ใกล้กันขนาดนี้

“เปล่า ไม่มีอะไรค่ะ”

“ไม่มีอะไรเหรอ เมื่อครู่ฉันเรียกเธอ ทำไมเธอไม่ตอบล่ะ”

ถางหยวนหยวนกะพริบตาปริบปริบ “ฉันแค่คิดว่าดอกไม้ไฟจะจุดเมื่อไร”

“อีกครึ่งชั่วโมง น้ำพุและดอกไม้ไฟจะเริ่มขึ้นพร้อมกัน”

“อ้อ”

ยู่ฉือยี่ซูมองไปยังทิศทางที่ถางหยวนหยวนเพิ่งมองไป ก่อนที่ริมฝีปากจะยกขึ้นเล็กน้อย “อิจฉาพวกเขามากเหรอ”

เมื่อได้ยินแล้ว ถางหยวนหยวนก็หน้าแดง ส่ายหน้าโดยอัตโนมัติ

“เปล่า เปล่านะคะ”

“มันถูกเขียนอยู่บนหน้าหมดแล้ว ยังบอกว่าเปล่าอีก”

เมื่อพูดจบ ยู่ฉือยี่ซูก็ถอยไปเล็กน้อย จากนั้นก็รูดซิปเสื้อแจ็คเก็ตตัวเองลง เปิดออกแล้วพูดกับถางหยวนหยวนว่า “หนาวหรือเปล่า”

นี่มัน นี่ไม่ใช่ว่าเลียนแบบคนอื่นหรอกเหรอ ถางหยวนหยวนคิดไม่ถึงว่าที่เมื่อครู่ตนแค่มองดูเฉยๆ จะถูกยู่ฉือยี่ซูค้นพบเข้า