เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1687

บทที่ 1686 ตอนจบ

หลังจากพูดหยอกล้อ ยู่ฉือยี่ซูก็ยืนมือขึ้นมาลูบหน้าผากของเธอ “มีคนรีบเข้ามาขอข้อมูลติดต่อ ให้ไปหรือเปล่า”

ถางหยวนหยวนสีหน้าจนปัญญา เธอจะให้ไปได้อย่างไร

เธอหมั้นกับเขาแล้ว เป็นคนที่มีเจ้าของ แล้วเป็นไปได้อย่างไรที่จะให้ไปล่ะ

“คุณถามแบบนี้ ถ้ามีคนขอข้อมูลติดต่อของคุณ คุณก็จะให้ใช่ไหม”

ยู่ฉือยี่ซูเลิกคิ้ว “มันขึ้นอยู่กับสาวน้อยของเรา ถ้าสาวน้อยของเราตกลง ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้”

“ไม่ได้!” ถางหยวนหยวนปฏิเสธคำพูดของเขาเสียงดัง “ถ้าคนอื่นต้องการข้อมูลติดต่อของคุณ คุณให้ไม่ได้ คุณเป็นคนที่มีคู่หมั้นแล้ว”

ยู่ฉือยี่ซูจับข้อมือขาวของเธอ ดึงเธอเข้าอ้อมแขน “ไม่ให้ๆ นอกจากเธอแล้วก็ไม่ให้ใครอีก แบบนี้พอใจไหม”

เช่นนั้นถางหยวนหยวนถึงได้ส่งเสียงเยาะ “ไม่เพียงแต่ห้ามให้ข้อมูลติดต่อ คุณก็ไม่สามารถพูดกับผู้หญิงอื่นเกินสามคำด้วย และถ้ามีผู้หญิงมามีใจให้คุณ คุณก็ยิ่งต้องอยู่ให้ห่างๆ”

“พรืด” ยู่ฉือยี่ซูกระตุกมุมปากอย่างขบขัน “ทั้งทั้งที่ก่อนหน้านี้เป็นแค่สาวน้อยไร้เดียงสา ตอนนี้รู้จักการควบคุมคนอื่นแล้วเหรอ”

“คุณเป็นคู่หมั้นของฉัน แล้วทำไมฉันจะควบคุมคู่หมั้นไม่ได้ล่ะ”

ถางหยวนหยวนบึนปาก “ทั้งเย่าหันกับเสี่ยวลู่บอกว่าคุณเพอร์เฟคมาก ถ้าฉันไม่ค่อยจับตาดู อาจจะถูกคนอื่นแย่งไป เพราะงั้นฉันถึงได้...”

เสียงเพิ่งลดลง ถางหยวนหยวนก็รู้สึกว่าตัวเองถูกโอบกอดเข้าสู่อ้อมแขน ยู่ฉือยี่ซูโน้มตัวกระชับกอดเธอ เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ

“ไม่เชื่อใจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ”

ถางหยวนหยวนชะงักไป

“หัวใจฉันอยู่ในตัวเธอ จะถูกคนอื่นแย่งไปได้ยังไง แย่งเอาทั้งตัวไปน่ะเหรอ”

คำพูดนี้ทำให้ถางหยวนหยวนหน้าแดง เธอกัดริมฝีปากล่างตัวเอง

แน่นอนว่าเธอก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่แย่งไป ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะไม่มีแฟนมาหลายปีแล้ว ที่จริงทั้งสองคนต่างเป็นรักแรก แถมยังเป็นรักตั้งแต่วัยเด็กด้วย

ถ้ายู่ฉือยี่ซูจะเปลี่ยนใจ หรือถ้าถูกคนอื่นแย่งไปง่ายๆ ในวันนั้นก็อาจจะไม่มีผู้ชายดีๆ คนนี้

“เอาล่ะ คำพูดของสองเพื่อนร่วมห้องของเธอ ฟังๆ แล้วก็ปล่อยมันไป กลับกันเถอะ”

“อืมๆ” ถางหยวนหยวนกางแขน “งั้นคุณแบกฉัน”

“โตขนาดนี้แล้ว ยังต้องแบกอีกเหรอ”

“ฉันไม่สน” ถางหยวนหยวนบึนปาก “เมื่อก่อนคุณก็แบกฉันออกบ่อยไม่ใช่เหรอ หลังจากเราคบกันแล้วคุณก็ไม่เคยแบกฉันอีกเลย”

ได้ยินอย่างนั้นยู่ฉือยี่ซูพลันรู้สึกขำ จึงเคาะศีรษะเธอ “ไม่รู้จริงๆ ว่าในหัวสมองของเธอมีอะไรอยู่ ที่หลังจากคบกันไม่ได้แบกเธอเพราะมันเปลี่ยนเป็นกอดไง เธอแค่บอกว่าเคยแบกเธอยังไง ทำไมไม่คิดดูว่าฉันกอดเธอไปกี่ครั้งแล้ว”

พูดจบเธอก็กระโดดขึ้นหลังยู่ฉือยี่ซู โอบรอบคอเขา ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

“ดี ต่อไปก็ผลัดกันนะ”

…

เดิมทีตระกูลถางต้องการจัดงานแต่งงานหลังสำเร็จการศึกษา แต่ตระกูลเย่กล่าวว่าทั้งหมดต้องขึ้นอยู่กับความคิดของถางหยวนหยวน เธออยากแต่งเมื่อไรก็แต่งเมื่อนั้น

แต่คุณนายถางรู้สึกว่ายู่ฉือยี่ซูเป็นผู้ชายดีๆ ที่หาได้ยาก ดังนั้นหลังจากถางหยวนหยวนจบมหาวิทยาลัย จึงเลียบๆ เคียงๆ สอบถามเรื่องวันในการแต่งงาน แต่ปรากฏว่าถางหยวนหยวนบอกว่าไม่รีบ จนหลังจากนั้นหลายครั้ง คุณนายถางจึงยิ่งร้อนใจหนัก

“ยัยเด็กคนนี้ โอกาสดีๆ มารออยู่ตรงหน้าแกแล้ว ตอนนี้แกไม่หวงแหน จะต้องรอจนถึงเมื่อไร”

ถางหยวนหยวนอธิบายไม่ถูก “ยังไงก็หมั้นแล้ว ก็คงจะไม่หนีไปไหน จะรีบร้อนอะไรล่ะคะ”

“ใครบอกว่าหมั้นแล้วจะหนีไม่ได้ ผู้ชายทุกคนมีพื้นฐานแย่ อยู่บ้านไม่ดีเท่าข้างนอก แกก็คบกับเขามานานแล้ว ตอนนี้แกยังไม่แต่ง ถึงตอนนั้นเขาเปลี่ยนใจแล้วจะทำยังไง”

“จะไม่เป็นอย่างนั้นหรอกค่ะ” ถางหยวนหยวนส่ายศีรษะ “พี่ชายไม่ใช่คนแบบนั้น”

“แกไม่ใช่เขา แกจะรู้ได้ยังไงว่าใช่ไม่ใช่”

“คุณแม่คะ ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนอื่นเป็นแบบไหน แต่พี่ชายไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอนค่ะ ก่อนหน้านี้ผู้หญิงหลายคนตามจีบเขา ยิ่งคนสวยๆ ก็มีมากมายนับไม่ถ้วน ก็ไม่เห็นเขาจะไปคบกับใครเลยนี่คะ”

คำพูดนี้ยากที่คุณนายถางจะไม่เห็นด้วย “นั่นมันก็จริง งั้นถ้าเธอไม่แต่งตอนนี้ แล้วจะพร้อมแต่งเมื่อไร”