เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1685

บทที่ 1684 สุขสันต์วันปีใหม่

พูดจาเหลวไหลเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้

ถางหยวนหยวนที่พิงลำต้นของต้นไม้อยู่เวลานี้ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย

ยู่ฉือยี่ซูนี่คิดจะทำอะไร

“ทำไมไม่พูดล่ะ”

เห็นเธอพิงอยู่กับที่ด้วยท่าทางโง่ๆ ยู่ฉือยี่ซูจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อย ลมหายใจอุ่นรินรดใบหน้าของเธอ ถางหยวนหยวนขยับริมฝีปากอย่างประหม่า “ฉัน...”

เมื่อเข้าไปใกล้ ยู่ฉือยี่ซูยังคงเห็นคราบน้ำตาตกค้างบนใบหน้าของเธอ จึงค่อยๆ ก้มหน้าลง ประทับริมฝีปากบางลงบนคราบน้ำตาของเธอ ถางหยวนหยวนสูญเสียเสียง กระชับแขนเสื้อของยู่ฉือยี่ซูโดยจิตใต้สำนึก

“กลัวเหรอ”

ถางหยวนหยวนตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งทั้งที่เหมือนจะเป็นสิ่งที่เธอคาดหวัง แต่ตอนนี้แค่เขาจูบน้ำตาของตัวเอง เธอก็เริ่มเครียดประหม่าแล้ว

เธอรู้สึกได้ว่าจูบของยู่ฉือยี่ซูดูดซับน้ำตาบนใบหน้าของเธอทีละนิด

“ฉัน ฉันเปล่ากลัว”

ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เช่นนั้นก็ต้องแบกรับผลที่ตามมา

และถางหยวนหยวนยังหวังเป็นอย่างยิ่งว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะสามารถดำเนินไปได้อีกขั้น

“เธอพูดเองนะ”

“ใช่ ฉันพูดเอง แล้วทำไม...”

คำพูดยังไม่ทันได้ออกจากปาก ความนุ่มนวลที่เดิมทีวนเวียนอยู่บนใบหน้าของเธอ ได้มาครอบริมฝีปากเธอเสียแล้ว ถางหยวนหยวนตกตะลึงโดยสมบูรณ์

เพียงครู่เดียว ก็เริ่มรู้สึกว่ามีดอกไม้ไฟจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดพลุ่งพล่านอยู่ในใจ

ที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการจูบ

เริ่มแรกจูบของยู่ฉือยี่ซูเป็นการลิ้มรส ต่อมาก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้น เป็นจูบที่ทั้งอ่อนโยนและหนักหน่วง สำรวจฟันของถางหยวนหยวน รุกรานเข้าไปอย่างเอาแต่ใจ

ถางหยวนหยวนเริ่มหายใจลำบาก ยื่นมือผลักเขาโดยจิตใต้สำนึก แต่กลับไร้ประโยชน์ ยู่ฉือยี่ซูแข็งแกร่งมาก เวลานี้ถางหยวนหยวนถึงได้ตระหนัก เขาที่ปกติเป็นคนขี้เกรงใจและถ่อมตัว มันเป็นเพียงภายนอกเท่านั้น

พลังของเธอเมื่ออยู่ตรงหน้าเขา เหมือนมดเขย่าต้นไม้

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ยู่ฉือยี่ซูเพิ่งถอนออกมาแนบหน้าผากของเธอ

“ตอนนี้ยังคิดว่าฉันไม่ชอบเธออยู่อีกหรือเปล่า”

ถางหยวนหยวนตอนนี้เหมือนกุ้งสุก งอก่องอขิงอยู่กับที่ เมื่อถูกยู่ฉือยี่ซูถามสิ่งนี้ ก็เขินอายขึ้นมาทันที มุดหน้าลงแขนของเขาโดยอัตโนมัติ

ยู่ฉือยี่ซูยิ้มให้กับเธอที่อยู่ในอ้อมแขน

ปัง!

ในระยะไกลมีดอกไม้ไฟระเบิด ฝูงชนในจัตุรัสส่งเสียงเชียร์ ถึงเวลาจุดดอกไม้ไฟและเปิดน้ำพุแล้ว ถางหยวนหยวนเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของยู่ฉือยี่ซูเงียบๆ

เพราะทั้งสองซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ ดังนั้นจึงสามารถเห็นดอกไม้ไฟที่สวยงามขึ้นสู่ท้องฟ้าผ่านใบไม้

เริ่มจุดดอกไม้ไฟแล้วเหรอ แต่ก่อนหน้านี้พี่ชายบอกไม่ใช่เหรอว่ามันอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าเธอกับยู่ฉือยี่ซูจูบกันเกือบครึ่งชั่วโมงเลยงั้นเหรอ

ครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ

เมื่อคิดถึงว่าทันทีที่ยู่ฉือยี่ซูมาถึงตรงนี้ก็เริ่มทันที แล้วกินเวลาไปนานมาก ถางหยวนหยวนก็รู้สึกเขินขึ้นมาทันที

ไม่อยากเชื่อเลย ว่าจะจูบนานขนาดนั้น!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตอนนี้เธอรู้สึกเวียนศีรษะ มันเหมือนอาการขาดออกซิเจน

“จะอยู่ดูดอกไม้ไฟที่นี่ หรือไปที่จัตุรัส” เสียงของยู่ฉือยี่ซูดังมาจากบนศีรษะ “ถ้าดูอยู่ที่นี่ จะเห็นแค่ดอกไม้ไฟ จะไม่เห็นน้ำพุ”

ถางหยวนหยวนอยากเห็นน้ำพุ แต่อาจจะเพราะร้อนตัวเขินคนอื่น เธอจึงไม่กล้าไปที่ที่คนพลุกพล่านในตอนนี้ จึงส่ายหน้า “ไม่ไปแล้ว”

ทันทีที่ส่งเสียงออกไป เธอถึงได้เพิ่งรู้ว่าเสียงของตัวเองแหบแห้ง เธอเอามือปิดปากโดยไม่รู้ตัว และยังได้พบว่าริมฝีปากของตัวเองก็บวมด้วย