เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 109

บทที่ 109 ส่งมอบดาบ

ต่อมา ‘ความฝันที่เป็นจริง’ ก็ส่งที่อยู่ของตนเองมาให้สำหรับการส่งมอบดาบ

“รอสักครู่” หลังจากตอบข้อความไปแล้ว ซูเย่ก็กระโดดขึ้นไปยืนบนดาบเวหาอีกครั้ง แล้วทั้งคนทั้งดาบก็ลอยหายวับไปบนท้องฟ้า หลงเหลือเพียงลำแสงสีขาวทิ้งเป็นทางยาวอยู่ด้านหลัง

ดาบเวหาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง เพียงพริบตาเดียว ซูเย่ก็กำลังจะไปถึงจุดซึ่งเป็นสถานที่นัดพบแล้ว

ณ เขตแผนที่ระดับ 20 สถานที่รกร้าง มีผู้คน ไร้วี่แววสัตว์ประหลาด

ระหว่างที่ซูเย่ยืนอยู่บนดาบ เหาะเหินผ่านไปบนท้องฟ้า

กลุ่มผู้เล่นที่กำลังออกล่าสัตว์ประหลาดอยู่ในเขตใกล้เคียง ได้แต่เงยหน้ามองลำแสงบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ

เมื่อพวกเขาเห็นว่ามันเป็นดาบเล่มหนึ่ง และมีชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่บนดาบเล่มนั้น ทุกคนก็เข้าใจโดยทันทีว่าอะไรเป็นอะไร

สายตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความอิจฉา

“โห! จะมีอะไรเท่ไปกว่าการได้เป็นเจ้าของดาบบินได้อีกไหมเนี่ย?”

“โคตรเท่เลยว่ะ! นี่คือดาบเวหาเวอร์ชันปรับปรุงใหม่ใช่ไหม?”

“เหมือนคนกำลังขี่อยู่บนสายรุ้งเลย!”

“ถ้ามีเงินนะฉันซื้อแน่ นี่มันสุดยอดอาวุธในฝันชัด ๆ เลยละ!”

ซูเย่ไม่รู้ว่ากลุ่มผู้เล่นที่อยู่บนพื้นดินกำลังพูดถึงดาบของเขาด้วยความสนอกสนใจ ก่อนจะกระโดดลงไปอยู่ในเขตแผนที่ระดับ 18 ซึ่งผู้ซื้อเป็นคนส่งตำแหน่งที่อยู่มาให้

และเขาก็ได้พบชายหนุ่มอายุ 20 เศษ เข็มกลัดบนหน้าอกแสดงหมายเลข 18 คนหนึ่งกำลังยืนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว

หลังจากสแกนดูข้อมูลซูเย่ก็ได้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งคือ ‘ฝันที่เป็นจริง’ นั่นเอง

จะมีชื่อไหนเหมาะสมสำหรับการซื้อดาบวิเศษมากกว่านี้อีก?

“เห็นว่านายต้องการซื้อดาบเวหาเล่มนี้?”

ซูเย่ถาม

“ใช่แล้วครับ” ฝันที่เป็นจริงพยักหน้าด้วยความกระตือรือร้น จ้องมองดาบที่อยู่ใต้เท้าของซูเย่ด้วยดวงตาเป็นประกาย น้ำลายแทบจะไหลย้อยลงมาจากริมฝีปาก

ให้ตายสิ นี่น่ะหรือดาบงูขาวของจริง!

“อย่างนั้นก็ดีแล้ว”

ซูเย่พยักหน้า และพูดต่อ “วิธีการจ่ายเงินไม่มีอะไรซับซ้อน ฉันอยากให้นายดาวน์โหลดแอปของสมาคมสังคมสงเคราะห์ และบริจาคเงินช่วยเหลือคนในนั้นเป็นจำนวนหนึ่งล้านหยวน บริจาคเสร็จเมื่อไหร่ก็มาบอกด้วยแล้วกัน หลังจากนั้นดาบเล่มนี้ก็จะเป็นของนาย”

ฝันที่เป็นจริงได้ยินดังนั้นดวงตาก็เป็นประกายระยิบระยับมากกว่าเดิม

เขาถามออกมาเหมือนไม่อยากเชื่อ “คุณพูดจริงหรือ?”

ซูเย่พยักหน้า

“ได้เลย เดี๋ยวผมกลับมา” ฝันที่เป็นจริงพยักหน้า กดออกจากระบบ

ก่อนที่ร่างของเขาจะหายวับไป ฝันที่เป็นจริงได้จ้องมองดาบงูขาวเป็นครั้งสุดท้ายด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้วางใจ

ซูเย่เลิกคิ้วขึ้นสูงเล็กน้อย

ผ่านไปเพียงไม่กี่นาที ฝันที่เป็นจริงก็กลับมาปรากฏตัว

“บริจาคเรียบร้อยแล้วครับ” เมื่อพบเจอหน้ากันอีกครั้ง ชายหนุ่มก็ส่งใบเสร็จการบริจาคเงินให้ซูเย่ดูด้วยความตื่นเต้น

“รอเดี๋ยวนะ”

ซูเย่ว่า

แต่ผ่านไปอีกพักใหญ่ ยังคงไม่มีการแจ้งเตือนว่าคะแนนศีลธรรมของเขาจะเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด

ซูเย่หรี่ตามองหน้าฝ่ายตรงข้ามด้วยความเคร่งขรึม

“นายไม่ได้บริจาค”

“ผมบริจาคไปแล้วนะครับ! คุณคือท่านเทพ X ผู้ยิ่งใหญ่ อย่าเที่ยวรังแกคนอื่นแบบนี้สิ!”

ฝันที่เป็นจริงกล่าวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จากนั้นจึงส่งคำขอการซื้อขายมาอีกครั้ง

“เฮอะ!”

พลันลำแสงสีขาวสว่างเจิดจ้าขึ้นเบื้องหน้า

แล้วร่างของฝันที่เป็นจริงก็ถูกดาบในมือของซูเย่ฟันขาดเป็นสองท่อน

“เจ้าโง่เอ๊ย!”

ซูเย่หัวเราะเยาะ และพูดต่อ “ในเกมนี้มีพวกหลอกลวงเยอะเกินไป กลับไปค้าขายกับคนคุ้นเคยดีกว่า”

ดังนั้นชายหนุ่มจึงเปิดดูรายชื่อเพื่อน และพบว่าจางกงหมิงเป็นเพื่อนของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ และหมอนี่ก็เป็นผู้ให้ราคาดาบงูขาวสูงสุดเป็นอันดับสอง ด้วยการเสนอราคาอยู่ที่ 700,000 หยวน…

“อยากได้ดาบเวหาฉบับปรับปรุงใหม่ไหม? บอกเลยว่าดีกว่าเล่มเก่าอย่างเทียบกันไม่ติด”

ซูเย่ส่งข้อความส่วนตัวไปหาอีกฝ่าย

“อยากได้สิ! แต่มีคนให้ราคาสูงกว่าผมไม่ใช่เหรอ?”

จางกงหมิงตอบกลับมา

“เห็นแก่เราเป็นคนกันเอง ฉันจะขายให้นายก็แล้วกัน”

“เยี่ยมเลยครับ ถ้าอย่างนั้นคุณอยู่ไหน ผมจะรีบไปหา”

ซูเย่ส่งตำแหน่งที่อยู่ปัจจุบันไปให้จางกงหมิงโดยเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน

ลำแสงสีขาวสายหนึ่งก็พาดผ่านผืนฟ้า

ที่แท้ก็เป็นจางกงหมิงกำลังเดินทางด้วยดาบเวหาเล่มเก่า แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขากลับพาหญิงสาวร่างอรชรคนหนึ่งกอดเอวติดตามมาด้วย

“กรี๊ด! ท่านเทพ X ตัวจริงเสียงจริง ฉันชอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ!”

ทันทีที่ดาบเวหาร่อนลงจอดบนพื้นดิน หญิงสาวก็ทำท่าจะวิ่งเข้ามาหาซูเย่ด้วยความกระตือรือร้น

ผลก็คือ

จางกงหมิงได้ดึงแขนเธอเอาไว้เสียก่อน

“ทำแบบครั้งที่แล้ว” ซูเย่ไม่เสียเวลามองหญิงสาวแม้แต่นิด สายตาของเขาจ้องมองอยู่ที่จางกงหมิงขณะพูดว่า “บริจาคเงินซะ”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา” จางกงหมิงคลี่ยิ้ม หันไปพูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างตัว “ส่วนเธอออกจากระบบไปก่อน”

“ไม่เอาอะ!” หญิงสาวทำท่างอแง

แต่เมื่อจางกงหมิงเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมากขึ้น เธอก็ต้องกดออกจากระบบไปในที่สุด