เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 111

บทที่ 111 หรือว่าจะเป็นหมอนี่

ด้วยศักดิ์ศรีของผู้ฝึกยุทธ์ที่ค้ำคอ

ฉันก็อยากจะสู้กับนายเหมือนกัน!

ผลก็คือ

ในขณะที่ซูเย่ยั้งมือกับคนอื่น ๆ

แต่เมื่อเขาเห็นจางกงหมิงบุกจู่โจมเข้ามา ชายหนุ่มก็เสยหมัดขึ้นไปเต็มแรง

“ผลั่ก!”

จางกงหมิงยังไม่ทันจะได้ทิ้งตัวลงมาถึงพื้นดิน ก็ต้องกระเด็นกลับขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง

เน็ตไอดอลหนุ่มกำลังจะร่วงหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง

หัวใจของจางกงหมิงกระตุกวูบ แล้วในวินาทีนั้น ลำแสงสีขาวก็เป็นประกายสว่างวูบวาบ ดาบงูขาวหมุนตัวลงจากแผ่นหลังของเขา และเข้ามาช้อนรับร่างผู้เป็นเจ้าของเอาไว้ได้ทันเวลาหวุดหวิด

“โชคดีนะเนี่ยที่ฉันตัดสินใจซื้อดาบเล่มนี้ ไม่งั้นเมื่อกี้คงได้กระแทกพื้นไปแล้ว”

จางกงหมิงดีดตัวลุกขึ้นยืนอยู่บนดาบงูขาว และสามารถร่อนลงจอดบนพื้นดินได้อย่างนุ่มนวล ตอนนั้นเองชายหนุ่มจึงพบว่าผู้คนที่นั่งดูการต่อสู้อยู่สองฟากฝั่ง กำลังมองมาที่ดาบใต้เท้าของเขาด้วยแววตาตกตะลึง

และถ้าจะสำรวจดูให้ดี ผู้ที่มีแววตาตกตะลึงมากที่สุดก็คือซูชือกับจินฟาน

“ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริงเลยนะเนี่ย!”

ซูชือทักทายอย่างเป็นมิตรมากขึ้น จากนั้นจึงนึกได้ว่าตอนที่พวกเขามาถึงบริเวณนี้ จางกงหมิงกำลังทำการซื้อขายดาบเวหาฉบับปรับปรุงใหม่อยู่กับท่านเทพ X นั่นเอง “นายเป็นคนรวยเหมือนกับฉันเลย เรามาเป็นเพื่อนกันดีไหม”

จางกงหมิงพลันเข้าใจว่าซูชือเป็นพวกผู้เล่นที่อยากจะเอาเศษเดนไอเทมไร้ประโยชน์มาขายให้เขา จึงหัวเราะเยาะ และตอบตัดบทกลับไปว่า

“ฉันมีท่านเทพ X เป็นเพื่อนคนเดียวก็พอแล้ว”

“งั้นก็สมน้ำหน้านายที่ถูกเขาต่อยกระเด็นไปแบบนั้น”

ซูชือพูดด้วยมุมปากที่กระตุกระริก

“อย่าว่าแต่โดนต่อยเลย โดนเขาฆ่าตายฉันก็เคยมาแล้ว เพราะแบบนี้แหละท่านเทพ X กับฉันถึงได้เป็นเพื่อนรักกัน”

จางกงหมิงพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

ซูชือพูดอะไรไม่ออก

จินฟานเองก็เช่นกัน

“นี่แหละวิชาหมัดขั้นพื้นฐานอย่างที่ควรจะเป็น”

ซูเย่หันกลับมากวาดสายตามองหน้าทุกคนอีกครั้ง เขาพูดออกมาเพียงเท่านั้น ก็หมุนตัว เดินจากไปหน้าตาเฉย

โดยที่มีเสียงปรบมือตามไล่หลังไปด้วยความชื่นชม

“ขอบคุณมากครับท่านเทพ X !”

“ช่วยมาสอนพวกเราบ่อย ๆ ด้วยนะครับ ท่านเทพ!”

…

หลังจากที่ท่านเทพ X เดินหายลับไปจากสายตาแล้ว สมาชิกของกลุ่มพิชิตสวรรค์ด้วยมือเปล่าก็นั่งรวมตัวกันวิเคราะห์ถึงการใช้กระบวนท่าต่าง ๆ เมื่อสักครู่นี้อย่างจริงจัง แต่กลับมีคนหนึ่งในกลุ่มนั้นได้ออกจากระบบไปโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว

บนชั้นสองของสำนักงานหน่วยสืบสวน

“ว่าไงนะ?”

หวังเหาที่กำลังนั่งหาวนอนอยู่หลังโต๊ะทำงานกำลังพูดผ่านโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ใช่แล้วครับ เมื่อกี้นี้ผมได้ลองต่อสู้กับเขาแล้ว ผู้เล่น X รู้จักวิชาหมัดขั้นพื้นฐานของพวกเรา แต่กลับมีทักษะในการใช้งานชำนาญมากกว่าพวกเราหลายเท่า!”

“…เขาเก่งมากกว่าผู้กองอีกนะครับ”

นั่นคือข้อความจากเสียงปลายสาย

“เอาล่ะ เข้าใจแล้ว”

หวังเหาพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะกดวางสายด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

“หมอนั่นรู้จักเพลงหมัดของพวกเราด้วยงั้นหรือ? แถมยังสามารถใช้งานได้อย่างชำนาญ? และมีฝีมือเก่งกว่าฉันอีก?”

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

เป็นที่รู้กันดีว่าเพลงหมัดเหล่านี้ไม่ถ่ายทอดให้คนนอกรับรู้เด็ดขาด แล้วเจ้า X ไปฝึกเพลงหมัดพวกนี้มาจากที่ไหนกัน?

หรือว่าเขาจะเป็นคนของทางรัฐบาลเสียเอง?

อีกอย่างเขาอาจเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้เล่นที่อยู่ในมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง?

หรือว่าเขาจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์หน้าใหม่?

หรือว่า X จะรู้จักใครสักคนที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์หน้าใหม่?

แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น หมอนั่นก็ไม่สมควรใช้งานเพลงหมัดได้อย่างมีความชำนาญถึงขนาดนี้!

ที่สำคัญก็คือ บรรดาผู้เล่นที่ได้รับการฝึกฝนเพลงหมัดขั้นพื้นฐาน จะต้องเป็นผู้เล่นที่สามารถเปิดจุดลมปราณได้สำเร็จแล้วเท่านั้น

ตกลงว่าตัวตนที่แท้จริงของ X เป็นใครกันแน่?

ทันใดนั้น

“ผู้กองคะ”