เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 114

บทที่ 114 ที่แท้ก็เพราะขี่หมู

เจ้าหมอนั่นทำได้ยังไงกันนะ?

ทำไมถึงได้ใช้เวลาอัพเลเวลรวดเร็วขนาดนี้?

ความเร็วระดับนี้ถือว่าผิดปกติแล้ว!

ต่อให้สามารถกระโดดข้ามจากเลเวล 28 ขึ้นไปถึงเลเวล 30 ได้โดยตรง แต่ก็สมควรใช้เวลาที่นานมากกว่านี้อยู่ดีไม่ใช่หรือ?

เจ้าเวรกรรมต้องโกงแน่ ๆ

ผู้เล่นทุกคนเริ่มคิดด้วยความโกรธแค้น

แต่ในทันใดนั้นเอง ทุกคนก็ได้สติ

แบบนี้มันไม่ถูกต้อง!

พวกเขาจะโกรธทำไม?

ถ้าเจ้าเวรกรรมโกงเกมจริง ๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ?

เพราะพวกเขาจะได้ดูคลิปวิดีโอ!

จากจิตใจที่ขุ่นมัวเมื่อสักครู่ มาบัดนี้ทุกคนก็เริ่มกลับเข้าไปตั้งกระทู้ในบอร์ดข้อความอย่างมีความสุขอีกครั้ง!

“ขี้โกง! ไอดี ‘เวรกรรม ทำไมถึงตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ฮะ’ ต้องเป็นพวกโกงเกมแน่ ๆ!”

“ขี้โกง! ทางทีมงานต้องให้คำอธิบายมาเดี๋ยวนี้!”

“เอาคลิปวิดีโอมาให้พวกเราดูเดี๋ยวนี้เลย!”

“วิดีโอการอัพเลเวลคือหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเจ้าเวรกรรมได้เท่านั้น!”

“ก่อนหน้านี้พวกคุณก็ไม่ให้เราดูวิดีโอล่าสุดของท่านเทพ X ถ้าตอนนี้พวกคุณไม่ให้เราดูวิดีโอของเจ้าเวรกรรมอีกล่ะก็ หมายความว่าทีมงานต้องรู้เห็นเป็นใจให้สองคนนี้โกงเกมแน่นอน”

หลังจากนั้นก็มีผู้เล่นหลั่งไหลเข้าไปตั้งกระทู้เรียกร้องให้ทางทีมงานผู้ผลิตเกมนำวิดีโอการเล่นของเจ้าเวรกรรมออกมาเปิดเผย

ไม่ว่าเขาจะเป็นพวกโกงเกมจริง ๆ หรือไม่ก็ตาม

ทุกคนก็แค่อยากดูคลิปวิดีโอเท่านั้น

ในเมื่อเจ้าเวรกรรมอยากเก่งกว่าพวกเขานัก นี่ก็คือราคาที่ต้องจ่าย!

ทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้เป็นความตั้งใจของซูเย่เลยสักนิด

เขาเองก็ไม่ได้อยากอัพเลเวลเร็วขนาดนี้

ตอนยังอยู่เลเวล 29 เขาจับหมูป่ามาตัวหนึ่ง และใช้มันขี่มุ่งหน้าไปยังทิศทางพื้นที่หากินของตัวบอสประจำเขตแผนที่ระดับ 30

ตัวบอสของเขตแผนที่นี้เป็นงูยักษ์สีขาวขนาดใหญ่ แต่ที่น่าปวดหัวก็คือเจ้างูยักษ์ไม่ได้สนใจซูเย่เลย สิ่งเดียวที่มันสนใจกลับเป็นหมูป่าที่เขาใช้ขี่มานั่นเอง

เมื่องูยักษ์โจมตีเข้ามา

ซูเย่ก็หมุนตัวตีลังกากระโดดหลบ

งูยักษ์กินหมูป่าเข้าไปทั้งตัวในคำเดียว

แต่เจ้าหมูป่าก็พยายามดิ้นรนสุดชีวิต ทำให้มันยังติดค้างอยู่ในลำคอของเจ้างูยักษ์

เมื่อเห็นพญางูยักษ์ดิ้นทุรนทุรายด้วยความทรมาน ซูเย่จึงต้องเดินเข้าไปใช้ดาบตัดหัวมัน เพื่อช่วยเหลือไม่ให้เจ้างูยักษ์ทุกข์ทรมานอีกต่อไป

หลังจากนั้นเขาก็ได้อัพเลเวลโดยไม่รู้ตัว…

“มันคงเป็นโชคชะตาของเราแล้วล่ะมั้ง”

ซูเย่ถอนหายใจ เมื่อซากศพของงูยักษ์และเจ้าหมูป่าสลายหายไป ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่ก็ไม่พบของรางวัลตกอยู่สักชิ้นเดียว

เขาคาดเดาว่าตัวเกมน่าจะต้องใช้เวลาประมวลผลสักครู่ถึงจะเกิดความเปลี่ยนแปลง

แต่ยืนรออยู่นานสองนาน สุดท้ายกลับไม่เกิดอะไรขึ้นเลย

“สงสัยพวกของนายตำรวจหวังเหาคงยังไม่ได้ทำเรื่องขอเปิดพื้นที่เขตใหม่แน่ ๆ”

ซูเย่พูดพึมพำพร้อมกับพยักหน้ากับตัวเอง

หลังจากสำรวจพื้นที่ทุกซอกทุกมุมจนครบถ้วนแล้ว ซูเย่ก็มุ่งหน้ากลับไปยังเขตแผนที่ระดับ 29 และเริ่มต้นไล่ล่าฆ่าสัตว์ประหลาดด้วยการใช้เพลงหมัดขั้นพื้นฐาน

เพื่อเก็บคะแนนค่าวรยุทธ์ของเขาให้สูงขึ้น

…

หกโมงเช้า