เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 128

บทที่ 128 ทำตามได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เช้าวันต่อมา หน้าประตูมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง

“ยินดีด้วยนะครับอาจารย์หลี่”

ซูเย่แสดงความยินดีกับหลี่เคอหมิง “จากนี้ไป ผมคงต้องเรียกคุณว่าท่านคณบดีหลี่แล้วสินะ”

“แสดงความยินดีอะไรกัน?”

หลี่เคอหมิงทำท่าโบกไม้โบกมือปฏิเสธ แต่แล้วกลับพูดว่า “ถูกต้อง ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนใหญ่คนโตไปแล้วล่ะ!”

เมื่อเห็นสีหน้างงงวยของซูเย่ ผู้เป็นอาจารย์ก็ต้องรีบอธิบายทันที

“ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากเข้ารับตำแหน่งนี้หรอกนะ แต่ทางมหาวิทยาลัยกำลังมีปัญหา ถึงมันอาจจะดูเหมือนฉันได้เลื่อนตำแหน่งก็จริง แต่นี่ไม่ใช่งานง่าย ๆ เพราะไม่ว่าจะเป็นคณะอาจารย์หรือเหล่านักศึกษาต่างก็มาฝากความหวังไว้ที่ฉันเพียงคนเดียวแล้ว”

ซูเย่ได้ยินดังนั้นก็พอจะเข้าใจบางอย่างมากขึ้น

ตำแหน่งคณบดีในขณะนี้เป็นเหมือนกับเผือกร้อน ไม่ว่าใครเข้ามารับตำแหน่งทำดีก็คือเสมอตัว แต่ถ้าทำงานได้ไม่สมกับความคาดหวังของผู้คนก็มีแต่เสียกับเสียเท่านั้น

“ช่วงนี้ฉันคงแวะไปที่โรงพยาบาลไม่ได้ เพราะมีงานอีกหลายอย่างต้องจัดการ”

หลี่เคอหมิงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยและพูดต่อ “วันนี้ฉันจะพาเธอไปที่คลินิกฝังเข็มของเพื่อนฉันเอง ฉันจะสาธิตวิธีฝังเข็มชนิดต่าง ๆ ให้เธอได้ดู เพราะมันอาจจะอยู่ในข้อสอบการแข่งขันชิงทุนก็ได้ หลังจากเข้าเรียนในวันนี้แล้ว เธอก็จะมีพื้นฐานที่แน่นหนามากพอ ๆ กับอาจารย์ด้านการฝังเข็มคนหนึ่งเชียวล่ะ…”

“ผมจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังครับ”

ซูเย่พยักหน้า

แล้วรถแท็กซี่ก็นำพวกเขาออกจากเขตมหาวิทยาลัย

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็มาอยู่ในถนนที่ล้อมรอบด้วยเขตชุมชนแห่งหนึ่ง

หลังลงจากรถแล้ว ซูเย่ก็เดินตามหลี่เคอหมิงไปที่คลินิกแพทย์แผนจีนแห่งหนึ่ง

เมื่อเงยหน้ามองป้ายชื่อที่แขวนอยู่ด้านบน

“คลินิกแพทย์แผนจีนกงอี้?”

“ใช่แล้ว นี่เป็นคลินิกของจางกงอี้ เธอก็เคยเจอกับเขามาแล้ว ตอนที่สอบใบอนุญาตสมาคมแพทย์แผนจีน”

หลี่เคอหมิงว่า

เสียงพูดเพิ่งจะจบลงเท่านั้น

“อะไรกัน เพิ่งมาถึงก็นินทากันแล้วเหรอ?”

เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง

อาจารย์และลูกศิษย์รีบหันกลับไปมองพร้อมกัน

จางกงอี้เดินเข้ามายิ้มแย้มทักทายหลี่เคอหมิงด้วยความเป็นมิตร

“สวัสดีอาจารย์จาง”

หลี่เคอหมิงยิ้มกว้าง มองลูกศิษย์ของตนเองทีหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปมองจางกงอี้ “พวกเราคงไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้วสินะ”

“สวัสดีครับ อาจารย์จาง”

ซูเย่ค้อมศีรษะทำความเคารพ

“สวัสดี สวัสดี”

จางกงอี้พยักหน้ายิ้มแย้ม แต่เมื่อหันไปมองหน้าหลี่เคอหมิง ก็รีบทำหน้าบึ้งตึงทันที

“ได้ข่าวว่าเด็กคนนี้จะได้เป็นลูกศิษย์คนใหม่ของท่านปรมาจารย์แล้วนี่นา เก่งเหลือเกินนะ ฝึกลูกศิษย์จนกลายเป็นศิษย์น้องของตัวเองได้เนี่ย บอกตรง ๆ เลยว่าผมอิจฉาในความสามารถของคุณชะมัด”

“จะมาอิจฉาอะไรกัน? ผมโชคดีมากกว่าที่ได้ลูกศิษย์เก่งแบบนี้”

หลี่เคอหมิงยิ้มตอบกลับไปด้วยความภูมิใจ

“หึหึ”

จางกงอี้หัวเราะในลำคอเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซูเย่ถูกคาดหมายว่าจะได้เป็นลูกศิษย์คนใหม่ของท่านปรมาจารย์ฮั่วแล้วล่ะก็ จางกงอี้ไม่มีทางให้หลี่เคอหมิงมายืมคลินิกง่าย ๆ แบบนี้หรอก!