เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 177

บทที่ 177 ประกาศจากทางมหาวิทยาลัย

ในขณะนี้ นักศึกษาจากคณะแพทย์แผนจีนหันมาโพสต์โจมตีซูเย่อย่างสามัคคี

ส่วนซูเย่ก็เข้าไปตอบกระทู้เช่นกัน

แต่เขาตอบไปเพียงสองคำสั้น ๆ เท่านั้นว่า

“เหอเหอ”

เหอเหอ?

เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบรับของซูเย่

เหล่านักศึกษาจากคณะแพทย์แผนจีนก็ยิ่งเดือดดาลมากกว่าเดิม

“เหอเหอ? มาเหอเหออะไรแถวนี้วะ?”

“กล้าออกมาเสนอหน้าแบบนี้ แสดงว่ามั่นใจมากแล้วสิ?”

“นายเป็นใครวะ? กล้าดียังไงมาหัวเราะใส่พวกเรา?”

ทุกคนตอบข้อความด้วยความโกรธแค้น

แต่ไม่ว่าจะยั่วโมโหสักเท่าไหร่ ซูเย่ก็ไม่โพสต์อะไรอีกเลย

ทำเอาเด็กคณะแพทย์แผนจีนที่กำลังหัวร้อนพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

และในจังหวะที่กระแสกำลังจะเริ่มเย็นลงนั้นเอง

ซูเย่กลับโพสต์ข้อความใหม่ลงในกระทู้ว่า

“เหอเหอ”

นั่นเองบรรยากาศในกระทู้จึงกลับมาร้อนระอุอีกครั้ง!

มัวแต่เหอเหออยู่ได้ หมอนี่เขียนภาษาคนไม่เป็นหรือไง?

“จะเหอเหออะไรนักหนาล่ะครับ เก่งจริงตอนผลสอบออกมาก็หัวเราะให้ได้แล้วกัน! อย่าให้เห็นนะว่าแอบไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว!”

“ฉันไม่รู้นะว่ามหาลัยจะประกาศผลสอบเมื่อไหร่ แต่มันก็คงเป็นเร็ว ๆ นี้นั่นแหละ! ฉันอยากให้มหาลัยประกาศผลสอบเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ ฉันอยากจะรู้นักว่าซูเย่ที่ส่งข้อสอบในเวลาสองชั่วโมงเนี่ยจะมีดีสักแค่ไหนกันเชียว”

“ตอนนี้พวกเราไว้หน้าเขาก่อนดีกว่า เอาไว้ผลสอบออกมาเมื่อไหร่ ค่อยไปชำระแค้นตอนนั้นทีเดียวเลยก็ยังไม่สาย เอาให้แม่งอายจนไม่กล้าเรียนต่อเลยดีไหม? โฮะโฮะโฮะ”

ข้อความถากถางหลั่งไหลเข้ามาไม่จบไม่สิ้น

เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้จนกระทั่งถึงเวลา 21:00 น.

ไม่มีเด็กจากคณะอื่นเข้ามาตอบโต้เด็กจากคณะแพทย์แผนจีนเลยแม้แต่คนเดียว

เพราะเด็กจากคณะอื่นที่เข้าร่วมการสอบถือว่าตนเองไม่ใช่พวกเดียวกับซูเย่ ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะต้องช่วยออกรับแทนชายหนุ่มปีหนึ่งจากคณะวิจัยสมุนไพรจีนผู้นี้

ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถตอบโต้เด็กจากคณะแพทย์แผนจีนได้ ก็มีแต่ต้องอดทนต่อไปเท่านั้น

แม้ลึก ๆ ในใจแล้ว พวกเขาจะแอบเอาใจช่วยซูเย่อยู่ไม่น้อยก็ตาม

ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา มีเด็กจากคณะอื่นน้อยมากที่จะสามารถต่อกรกับเด็กจากคณะแพทย์แผนจีนได้อย่างสูสี

ส่งผลให้เด็กคณะแพทย์แผนจีนไม่เคยเห็นผู้อื่นอยู่ในสายตา

ดังนั้น ทุกคนจึงหวังว่าในการสอบคัดเลือกลูกศิษย์พิเศษประจำปีนี้ คงจะมีเด็กจากคณะอื่นสักคนสามารถยืนหยัดขึ้นมาสั่งสอนให้เด็กจากคณะแพทย์แผนจีนรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของพวกเขาบ้าง!

ขณะนี้ มีประกาศจากทางมหาวิทยาลัยถูกโพสต์ลงมาในเว็บบอร์ดพอดี

“ด้วยการตรวจข้อสอบอย่างขยันขันแข็งของคณะอาจารย์และศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยางจำนวนมาก บัดนี้ ทางมหาวิทยาลัยยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้ประกาศว่าทุกคนจะได้รับทราบผลการสอบในเวลา 22:00 น. ตรง จึงขอขอบคุณสำหรับความทุ่มเทของนักศึกษาทุกคนมา ณ ที่นี้”

เมื่อเห็นกระทู้แจ้งเตือนของทางมหาวิทยาลัย นักศึกษาแทบทุกคนก็เข้าไปคอมเมนต์ขอบคุณอย่างไม่รอช้า

“ขอบคุณอาจารย์ที่ทำงานหนักนะครับ พวกเราเองก็ลำบากเหมือนกันกว่าจะทำข้อสอบของอาจารย์ได้แต่ละข้อ”

“ขอบคุณอาจารย์ที่ยอมลำบากตรวจข้อสอบให้พวกเรานะครับ ผมแค่อยากบอกว่าตอนนี้มือผมยังไม่หายเป็นตะคริวเลย”

หลังจากขอบคุณแล้ว พวกเขาก็อดเหน็บแนมกลับไปไม่ได้

ทางด้านซูเย่เพียงเข้าไปทิ้งข้อความสั้น ๆ ว่า “เหอเหอ”

ทุกคนพูดอะไรไม่ออก

หมอนี่ยังจะมาเหอเหออะไรในกระทู้นี้อีก!

ซูเย่จะตามหลอกหลอนพวกเขาไปทุกหนทุกแห่งเลยหรือไง?

เก็บแรงเอาไว้ร้องไห้ตอนสี่ทุ่มดีกว่ามั้ย!

…

เป็นเวลา 22:00 น.

นักศึกษาทุกคนที่เข้าร่วมการสอบในวันนี้หยุดเล่นเกมชั่วคราว ทุกคนต่างก็เฝ้ารอการประกาศผลสอบจากทางมหาวิทยาลัยด้วยหัวใจที่เต้นระทึก

เป็นเวลา 22:01 น.

“ทุกคนเชิญดูหลักฐาน นี่คือชุดข้อสอบของซูเย่”

นักศึกษาทุกคนรีบกดดูรูปภาพชุดข้อสอบทันที

เมื่อดูจบแล้ว พวกเขาก็ต้องตกตะลึงไปอีกครั้ง

เป็นไปได้ยังไงกันนะ?

หลังจากนั้น ทุกคนก็รีบแชร์ข้อสอบของซูเย่ไปยังกลุ่มของตนเองทันที

หลายคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะดูว่าการตรวจข้อสอบมีความผิดพลาดตรงไหนบ้างหรือไม่

แต่แล้วพวกเขาก็ต้องประหลาดใจ

กระทู้ประกาศผลการสอบพลันตกอยู่ในความเงียบ

เพราะคำตอบทั้ง 2,000 ข้อของซูเย่ล้วนถูกต้องทั้งหมด

เป็นไปไม่ได้ นี่คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!

มันจะเป็นไปได้ยังไง?

ซูเย่ไม่ได้เรียนอยู่ในคณะแพทย์แผนจีน ซ้ำข้อสอบยังยากถึงขนาดนั้น แล้วเขาสามารถทำเสร็จ รวมถึงตอบถูกต้องทั้งหมดในเวลาเพียงสองชั่วโมงได้อย่างไร?

เพราะขนาดเด็กจากคณะแพทย์แผนจีนก็ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

…

มหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง หอพักหญิง

เมื่อนักศึกษาลู่จวิ้นเห็นผลการสอบ เธอก็ถึงกับตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

“ลูกศิษย์ของคณบดีหลี่เคอหมิงเป็นแค่เด็กปีหนึ่งจากคณะวิจัยสมุนไพรจีน เพิ่งจะศึกษาเรื่องการแพทย์แผนจีนระดับลึกซึ้งแค่สองเดือน ถ้าหมอนี่ไม่ได้โกงข้อสอบ ก็แสดงว่าคงเป็นคู่แข่งอีกคนที่เราจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด”

…

ณ หอพักนักศึกษาหญิงปีสอง

เมื่อหลีซินเอ้อเห็นผลการสอบ เธอก็ยิ้มฝืดและพึมพำออกมาว่า “โชคดีนะเนี่ยที่เรารู้จักหมอนี่มาก่อน ไม่งั้นคงตกใจจนแทบหัวใจวายตายไปแล้ว”

“แต่ซูเย่ก็เก่งจริง ๆ แฮะ จะว่าไปพ่อเราก็ตาถึงเหมือนกันนะเนี่ยที่รับอีตานี่เป็นลูกศิษย์”

“หวังว่าการสอบวันพรุ่งนี้ นายคงไม่ได้มาอยู่กลุ่มเดียวกับฉันหรอกนะ ไม่งั้นฉันคง…”