เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 4

บท​ที่​ 4 ซูเย่​แข็งแกร่ง​ขนาด​นี้​เลย​เหรอ​?

“อันดับ​หนึ่ง​ลูก​รัก​สวรรค์​ ได้​มาจาก​การ​ลอบ​โจมตี​รึ​?”

อีก​ฝ่าย​หลบ​พ้น​การ​โจมตี​พลาง​เอ่ย​เสียดสี​

จิน​ซาน​ไห่​ถอยหลัง​หนึ่ง​ก้าว​และ​หลีกเลี่ยง​การ​โจมตี​ของ​คู่ต่อสู้​ จากนั้น​ เมื่อ​คู่ต่อสู้​โจมตี​อีกครั้ง​ เขา​คว้า​ข้อเท้า​ของ​คู่ต่อสู้​และ​ต่อย​เข้า​โดยตรง​ที่​น่อง​ของ​อีก​ฝ่าย​โดย​ไม่ลังเล​

เสียง​กระดูก​หัก​ดัง​ไป​ทั่ว​บริเวณ​ ทำให้​ทุกคน​มึนงง​

สีหน้า​ของ​ซูชือ​และ​คนอื่น​ ๆ พลัน​เปลี่ยนไป​!

ลูกพี่​ซูขา​หัก​เหรอ​?

เซียว​จวิ้น​ จูอวี้​ และ​คนอื่น​ ๆ สีหน้า​พลัน​เคร่งเครียด​ เกา​หรงกวง​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ซูเย่​ไม่ควร​ด้อย​ไป​กว่า​จิน​ซาน​ไห่​มาก​นัก​…

เมื่อ​อีก​ฝ่าย​ล้ม​ลง​อยู่​บน​พื้น​ก็​ส่งเสียงร้อง​ด้วย​ความเจ็บปวด​ แต่​อีก​ฝ่าย​พยายาม​กัดฟัน​เก็บ​เสียงร้อง​ไว้​

อีก​ฝ่าย​กัดฟัน​ฝืนทน​ แล้ว​หัน​กลับมา​โจมตี​จิน​ซาน​ไห่​อีกครั้ง​! ทว่า​ช่องว่าง​ระหว่าง​ความ​แข็งแกร่ง​นั้น​ยัง​ห่างไกล​กัน​เกินไป​

ก่อนที่​หมัด​ที่​สวม​ถุงมือ​ไว้​จะมาถึงตัว​เขา​ จิน​ซาน​ไห่​ก็​คว้า​มัน​ไว้​

วินาที​ต่อมา​

“ผลั่ก!”​

จิน​ซาน​ไห่​ดึง​อีก​ฝ่าย​เข้ามา​ แล้ว​โจมตี​ศีรษะ​ของ​อีก​ฝ่าย​ด้วย​ฝ่ามือ​อัน​ทรงพลัง​

การ​โจมตี​นี้​ ลื่นไหล​ไม่มีติดขัด​!

คู่ต่อสู้​เอื้อมมือ​ไป​ขวาง​ไว้​ ทว่า​.. เสียง​กระดูก​หัก​ที่​คมชัด​แผ่​กระจาย​ไป​ทั่ว​บริเวณ​อีกครั้ง​

“ผลั่ก!”​

ปราณ​ที่​น่าสะพรึงกลัว​ปะทุ​ออก​มาจาก​ฝ่ามือ​ของ​จิน​ซาน​ไห่​ ปะทะ​ลง​บน​แขน​ของ​คู่ต่อสู้​ ทำให้​อีก​ฝ่าย​แขน​หัก​และ​กระเด็น​ออก​ไป​ไกล​

ใน​ช่วงเวลา​ที่​อีก​ฝ่าย​กระเด็น​ออก​ไป​

“ไม่กล้า​สู้หน้า​คน​รึ​ไง!”

จิน​ซาน​ไห่​เอ่ย​อย่าง​เย็นชา​ เมื่อ​พูด​จบ​ หน้ากาก​ของ​ชาย​ที่​บิน​กลับหัว​กลางอากาศ​ถูก​ตัดขาด​จาก​พลัง​ปราณ​อัน​แข็งแกร่ง​ของ​เขา​

หน้ากาก​ถูกลม​พัด​ปลิว​ไป​ มีคราบเลือด​ปรากฏ​อยู่​ที่​มุมปาก​ของ​อีก​ฝ่าย​ และ​ใบ​หน้าที่​สวยงาม​อย่าง​น่าอัศจรรย์​ที่​ซีดเซียว​ก็​เผย​ออกมา​

ไป๋​จือ​หรา​น!​

ทันทีที่​พวกเขา​เห็น​ใบหน้า​นี้​ ทุก​คนใน​ที่เกิดเหตุ​ก็​ตกตะลึง​

มาได้​ยังไง​?

ทำไม​ถึงเป็น​ไป๋​จือ​หรา​น?​

ไม่ใช่ซูเย่​เหรอ​?

ซูเย่​ไป​ไหน​

จิน​ซาย​ไห่​ขมวดคิ้ว​ ทำไม​เธอ​ถึงเป็น​ผู้หญิง​ล่ะ​?

ดวงตา​ของ​จิน​เฉิน​ก็​เต็มไปด้วย​ความ​งุนงง​ ทำไม​ไป๋​จือ​หรา​น​ที่​เขา​ตาม​จีบ​อยู่​ถึงมาที่นี่​ได้​?

ขณะที่​ทุกคน​กำลัง​ตะลึง​กับ​ฉาก​ตรงหน้า​

เสียง​คน​พุ่งตัว​เข้ามา​อย่าง​รวดเร็ว​ดัง​ขึ้น​ ร่าง​หนึ่ง​พลัน​พุ่ง​เข้าไป​ใน​สนาม​ประ​ลองใน​ทันทีทันใด​ จับ​ร่าง​ที่​กำลังจะ​ตก​กระแทก​ลง​กับ​พื้น​ไว้​ได้​อย่าง​ทันท่วงที​

“ซูเย่?”​

เกา​หรงกวง​ขมวดคิ้ว​แน่น​

“ซูเย่​ เขา​มาแล้ว​!”

เซียว​จวิ้น​เอ่ย​

ชั่วขณะหนึ่ง​ ทุก​คนใน​ที่เกิดเหตุ​มอง​ไป​ทาง​สนาม​ประลอง​ สายตา​ของ​พวกเขา​จดจ่อ​อยู่​ที่​ซูเย่​และ​ไป๋​จือ​หรา​น​

“ทำไม​?”

ซูเย่​อุ้ม​ไป๋​จือ​หรา​น​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ เขา​ขมวดคิ้ว​แน่น​พลาง​เอ่ย​ถามคำถาม​ที่​ทุกคน​อยาก​รู้มาก​ที่สุด​

ทำไม​ไป๋​จือ​หรา​น​ถึงมาปรากฏตัว​ที่นี่​ ทำไม​ไป๋​จือ​หรา​น​ถึงปลอมตัว​เป็น​ซูเย่​และ​ต่อสู้​กับ​จิน​ซาน​ไห่​?

“ฉัน​ปล่อย​ให้​นาย​มาเสี่ยง​เพราะ​ฉัน​ไม่ได้​”

ใบหน้า​ของ​ไป๋​จือ​หรา​น​ซีด​ขาว​ แต่​เธอ​ยัง​เอ่ย​ตอบ​ด้วย​รอยยิ้ม​

ซูเย่​มอง​ลึก​ลง​ไป​ที่​ใบหน้า​ซีดเซียว​ของ​อีก​ฝ่าย​ หัวใจ​ของ​ชายหนุ่ม​ที่​ถูก​แช่แข็ง​มานับ​พันปี​ถูก​คลาย​ออก​อย่าง​เงียบเชียบ​ ใน​ขณะนี้​

“ฉัน​จะรักษา​เธอ​เอง​”

ซูเย่​เอื้อมมือ​ออก​ไป​ทันที​และ​เท​พลัง​ปราณ​เข้าไป​ใน​ร่างกาย​ของ​ไป๋​จือ​หรา​น​ ปกป้อง​อวัยวะภายใน​และ​จุด​ลมปราณ​เพื่อ​ช่วย​ประคอง​อาการ​

ใน​สนาม​ประลอง​

“นี่​คือ​ลูก​รัก​สวรรค์​ขั้น​สาม?”

จิน​ซาน​ไห่​เหลือบมอง​ที่​ซูเย่อ​ย่าง​หยาม​เหยียด​และ​พูด​เสียดสี​ “ให้​คนอื่น​มาสวมรอย​แทน​ เธอ​ยัง​มีศักดิ์ศรี​ที่​ผู้ฝึก​ยุทธ์​ควร​มีอยู่​ไหม​”

“น่าเสียดาย​เด็กสาว​คน​นั้น​ หน้าตา​ก็​พอ​คู่ควร​กับ​หลานชาย​ของ​ฉัน​จริง ๆ​”

ซูเย่​ได้ยิน​แต่​ไม่สนใจ​คำพูด​ของ​อีก​ฝ่าย​ และ​หลังจาก​ระงับ​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​ไป๋​จือ​หรา​น​ เขา​ก็​ลุกขึ้น​ยืน​ด้วย​สายตา​ที่​เย็นชา​

เขา​อุ้ม​ไป๋​จือ​หรา​น​ เดิน​ไป​ที่​ด้าน​ข้าง​ของ​เซียว​จวิ้น​

ซูชือ​ จิน​ฟาน​ และ​คนอื่น​ ๆ รีบ​มารวมตัวกัน​ทันที​

“ช่วย​ฉัน​ดูแล​เธอ​ด้วย​”

ซูเย่​พูด​อย่าง​ว่างเปล่า​ “อีก​เดี๋ยว​ฉัน​จะพา​เธอ​ไป​รักษา​เอง​”

“สบายใจ​ได้​”

เซียว​จวิ้น​พยักหน้า​รับ​ทันที​ “เธอ​ก็​เป็นสมาชิก​ของ​ทีม​สืบสวน​ของ​เรา​ สารวัตร​เกา​ก็​อยู่​ที่นี่​ ไม่มีใคร​สามารถ​ทำร้าย​เธอ​ได้​อีก​”

ซูชือ​และ​คนอื่น​ ๆ พยักหน้า​อย่าง​หนักแน่น​เช่นกัน​ มีพวกเขา​อยู่​ที่นี่​ ไม่ว่า​ยังไง​ก็​จะคอย​คุ้มครอง​เธอ​ให้​ดี​ที่สุด​

ซูเย่​พยักหน้า​รับ​ พลาง​ส่งไป๋​จือ​หรา​น​ให้​เซียว​จวิ้น​ เขา​หันไป​พยักหน้า​ทำความเคารพ​เกา​หรงกวง​ จากนั้น​หันหลัง​เดิน​ไป​ที่​สนาม​ประลอง​

ร่างกาย​ของ​เขา​แผ่​ไอ​เย็นเฉียบ​ที่​แฝงไป​ด้วย​ความกดดัน​ออกมา​ พลาง​จ้อง​ไป​ที่​จิน​ซาน​ไห่​ด้วย​สายตา​เรียบ​เฉย​ ราว​มอง​ร่าง​ไร้​วิญญาณ​

“ทีม​สืบสวน​มีแต่​คน​ไร้​หัวใจ​จริง ๆ​ สินะ​?”

จิน​ซาน​ไห่​เหลือบมอง​ซูเย่อ​ย่าง​ดูถูก​ จากนั้น​มอง​ไป​ที่​เกา​หรงกวง​พลาง​เอ่ย​ถาม “ซูเย่​ ฉัน​มอง​เธอ​ผิด​ไป​จริง ๆ​ เธอ​ไม่รู้สึก​อะไร​เลย​เหรอ​ที่​เห็น​คน​มาตาย​แทน​น่ะ​ สีหน้า​ของ​เธอ​ราวกับว่า​มัน​คือ​เรื่อง​ปกติ​ทั่วไป​?”

“เพราะ​คุณ​จะอาการหนัก​กว่า​เธอ​ไง!”

ซูเย่​จ้อง​ไป​ที่​จิน​ซาน​ไห่​ ฝีเท้า​ของ​เขา​สาว​เข้าไป​ใกล้​เรื่อย ๆ​ และ​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ “ผม​จะให้​คุณ​ลิ้มรส​ความเจ็บปวด​ที่​เธอ​รู้สึก​สิบ​เท่า​ ร้อย​เท่า​!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า……”

จิน​ซาน​ไห่​หัวเราะ​ราวกับ​ได้ยิน​เรื่อง​ที่​ตลก​ที่สุด​ใน​โลก​ ทว่า​แม้เสียงหัวเราะ​ของ​เขา​จะแฝงแวว​ดูถูก​เหยียดหยาม​ แต่​ใน​ดวงตา​คู่​นั้น​จับจ้อง​ไป​ที่​ซูเย่​ตลอดเวลา​