เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 78

บทที่ 78 ยังคงส่งข้อสอบคนแรกต่อไป

ห้องสอบห้องที่สองอยู่ติดกับห้องสอบห้องแรกทางด้านหลัง

แต่จะเรียกว่าเป็นห้องสอบก็ไม่ถูกต้องนัก

เพราะสถานที่สอบในครั้งนี้เป็นสวนหย่อมขนาดเล็ก มีโต๊ะยาวตัวหนึ่งถูกตั้งเอาไว้

บนโต๊ะตัวนี้วางไว้ด้วยสมุนไพร 100 ชนิด แต่ละชนิดมีหมายเลขกำกับตั้งแต่เลข 1 ไปจนถึงเลข 100

“นี่คือข้อสอบของพวกคุณ” เจ้าหน้าที่คุมสอบเดินแจกกระดาษข้อสอบให้แก่ทุกคน จากนั้นจึงชี้มือไปยังโต๊ะวางสมุนไพร และกล่าวว่า “สมุนไพร 100 ชนิดพวกนี้ พวกคุณต้องเขียนชื่อ รสชาติ และสรรพคุณทางยาตามหมายเลขของพวกมันให้ครบถ้วน”

ซูเย่ก้มหน้ามองกระดาษข้อสอบที่อยู่ในมือ

มันเป็นกระดาษที่มีตัวเลข 1 – 100 กำกับไว้ข้างหน้าตารางสี่เหลี่ยมไล่เรียงกันลงไป โดยตารางเหล่านั้นจะเป็นส่วนที่เขาต้องกรอกเกี่ยวกับชื่อ ลักษณะของสมุนไพร รสชาติ สรรพคุณของตัวยา และอื่น ๆ อีกมากมายให้ครบถ้วน

“พวกคุณมีเวลาทำข้อสอบ 1 ชั่วโมง! ขอให้ตั้งใจกันให้ดี เราจะมาเริ่มการสอบกัน ณ บัดนี้!”

เมื่อผู้คุมสอบส่งสัญญาณ ทุกคนก็รีบเคลื่อนไหวทันที

ซูเย่หยิบปากกาออกมาถือในมือ ชำเลืองมองไปทางโต๊ะวางสมุนไพรเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มเขียนคำตอบลงในกระดาษอย่างรวดเร็ว

เหออี้เฉินเห็นดังนั้นก็รอช้าไม่ได้ เขาเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าโต๊ะวางสมุนไพร และเริ่มต้นเขียนคำตอบเช่นกัน

แต่อย่างไรก็ตาม

เมื่อเขียนคำตอบลงไปได้สามข้อ เหออี้เฉินก็เงยหน้าขึ้นมา แอบชำเลืองมองไปทางซูเย่

และเขาก็พบว่าซูเย่เพียงชำเลืองมองมาที่โต๊ะวางสมุนไพรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เหมือนไม่เห็นพวกมันเป็นสิ่งสำคัญแต่อย่างใด

“หมอนี่ทำอะไรของเขานะ?”

เหออี้เฉินจ้องมองไปที่คู่แข่งคนสำคัญ

ผู้เข้าร่วมการสอบคนอื่นๆ และผู้คุมสอบต่างก็พบเห็นความผิดปกติของซูเย่เช่นเดียวกัน

พวกเขาต่างก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มผู้นี้กำลังเขียนคำตอบโดยไม่ต้องเหลือบมองสมุนไพรเหล่านั้นเลยด้วยซ้ำ

หรือว่าเขาจะจำได้ทั้งหมดแล้ว?

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร

ซูเย่ถึงกับเดินไปหาเก้าอี้นั่งเพื่อให้ตนเองเขียนคำตอบได้อย่างถนัดถนี่

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไป ยังคงพบเห็นซูเย่เขียนคำตอบไม่หยุดยั้ง

แม้ในยามที่พวกเขาต้องหยุดชะงักเพื่อเดินมาดูตัวสมุนไพร ซูเย่กลับไม่ต้องทำเช่นนั้นเลย

“แค่มองดูครั้งเดียว เขาก็จำสมุนไพร 100 ชนิดพวกนั้นได้หมดแล้วเหรอ?”

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมาให้ความสนใจซูเย่ นี่คือการสอบแข่งขัน ทุกคนต้องทำข้อสอบของตนเองออกมาให้ดีที่สุด

แล้วในทันใดนั้น

ผู้เข้าร่วมการสอบคนอื่น ๆ ก็ต้องประหลาดใจอย่างยิ่งยวด

เพราะว่าซูเย่ยังคงเขียนคำตอบต่อไปได้โดยไม่หยุดพัก

แสดงว่าหมอนี่รู้จักตัวยาสมุนไพร 100 ชนิดนั่นทั้งหมดจริง ๆ ใช่ไหม?

เหออี้เฉินขมวดคิ้วมองหน้าซูเย่ ก่อนสูดหายใจลึก สลัดความคิดฟุ้งซ่าน และตั้งใจทำข้อสอบของตนเองต่อไป

ยังเหลือคำตอบอีกเยอะทีเดียวกว่าที่เหออี้เฉินจะทำเสร็จ

เขาเริ่มทำตามอย่างซูเย่ เดินมาหาเก้าอี้นั่ง เพื่อให้เขียนคำตอบได้อย่างถนัดมากขึ้น

ขณะนี้ การสอบดำเนินมาได้ 30 นาทีแล้ว

“ขอส่งข้อสอบครับ”

เสียงที่คุ้นหูดังขึ้น

ขณะนี้ ซูเย่กำลังยกมือขึ้นสูง

วินาทีนั้น

ทุกคนหันมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียว