เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 79

บทที่ 79 สมุนไพร 100 ชนิด

“เขาเดินไปนั่งเขียนอยู่เงียบ ๆ คนเดียวน่ะสิ”

“หา?”

เมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้น แม้แต่หลี่เคอหมิงก็ยังอดแสดงสีหน้าประหลาดใจไม่ได้

“ในขณะที่คนอื่น ๆ ต้องเดินไปดูสมุนไพรแต่ละตัวถึงที่โต๊ะ แต่เขากลับมองสมุนไพรเพียงแค่รอบเดียว แล้วก็เดินไปหาที่นั่งเงียบ ๆ เขียนข้อสอบนี่แหละ”

ผู้จัดการกล่าวต่อ “ตอนแรกเขาเริ่มจากเขียนชื่อสมุนไพรให้ครบทั้ง 100 ตัว หลังจากนั้นก็เติมรายละเอียดเกี่ยวกับลักษณะ รสชาติและสรรพคุณของมันตามหลังโดยไม่หยุดพัก เพราะแบบนี้แหละ ซูเย่ถึงสามารถทำข้อสอบเสร็จได้ในเวลาแค่ 30 นาทีเท่านั้น”

“หืม?”

กลุ่มคณะอาจารย์มองหน้าผู้จัดการสมาคมด้วยความเหลือเชื่อ

นี่มัน…คนเราจะมีความจำดีขนาดนั้นได้ด้วยหรือ?

จางกงอี้มองหน้าหลี่เคอหมิง ริมฝีปากระดับรอยยิ้มแห่งความตกตะลึง

ลูกศิษย์ของอาจารย์หลี่เป็นยอดมนุษย์หรือไงนะ?

หลี่เคอหมิงใบหน้ายิ้มแย้มด้วยความสบายใจ แต่ความรู้สึกในใจจริง ๆ นั้นกำลังตกตะลึงถึงขีดสุด

เขามั่นใจว่าลูกศิษย์ของตนเองมีความจำดีมากกว่าคนทั่วไป แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าซูเย่จะมีความจำดีถึงขนาดนี้

เพียงแค่คิดก็ขนลุกแล้ว

“อาจารย์หลี่มีลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมมากเลยนะครับเนี่ย!”

แพทย์แผนจีนคนหนึ่งหันมายกนิ้วโป้งชื่นชมหลี่เคอหมิง

อาจารย์คนอื่น ๆ ก็หันมาชื่นชมเขาเช่นกัน

ถึงจะรู้ดีว่าคำพูดเหล่านี้เป็นเพียงคำยกยอปอปั้นตามมารยาทเท่านั้น แต่หลี่เคอหมิงก็ยังรู้สึกมีความสุขอยู่ดี

จางกงอี้ยืนอยู่ที่เดิม

เขามองหน้าหลี่เคอหมิงด้วยแววตาเคร่งเครียด และถามอย่างตรงไปตรงมา

“อาจารย์หลี่ บอกผมมาตามความเป็นจริงเถอะ คุณสอนเด็กคนนี้มานานแค่ไหนแล้ว?”

“ผมก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าเพิ่งสอนเขาได้แค่ครึ่งเดือนเท่านั้น”

หลี่เคอหมิงตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี

“เป็นไปไม่ได้!” จางกงอี้สะบัดหน้าอย่างแรง “เพิ่งเรียนจริงจังได้ไม่ถึงครึ่งเดือน แล้วจะเก่งขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ผมไม่ได้โกหกจริง ๆ นะ” หลี่เคอหมิงตอบ “ซูเย่เป็นเด็กใหม่ที่ไม่ได้เรียนคณะแพทย์แผนจีนโดยตรงด้วยซ้ำ”

พูดมาถึงตรงนี้

คณะอาจารย์ที่ยืนอยู่โดยรอบต่างก็ตะลึงงันไปโดยทันที

ไม่ได้เรียนคณะแพทย์แผนจีนโดยตรง แต่มาเป็นลูกศิษย์ของหลี่เคอหมิงเนี่ยนะ?

ตอนแรกพวกเขาก็เข้าใจว่าซูเย่เป็นนักศึกษาจากคณะแพทย์แผนจีนเสียอีก

เพราะถ้าซูเย่เป็นเด็กจากคณะแพทย์แผนจีน มันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่เขาจะใช้เวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา พัฒนาตนเองมาอยู่ในจุดนี้ แต่กับเด็กที่มาจากคณะอื่น นี่คือเรื่องราวที่แทบเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ทุกคนหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตา พวกเขาต่างก็สงสัยขึ้นมาทันทีว่า มันจะเป็นไปได้หรือที่เด็กจากคณะอื่นจะเอาชนะคนที่มาจากคณะแพทย์แผนจีนโดยตรงได้สำเร็จ?

“ฮ่าฮ่า หมดกัน”

จางกงอี้พลันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ “งั้นเขาก็ไม่มีประสบการณ์ในการวินิจฉัยโรคน่ะสิ ไม่ว่าจะเป็นการตรวจคนไข้ การจำแนกชนิดยา การคํานวณปริมาณยาให้เหมาะสมสำหรับคนไข้แต่ละคน ต่อให้มีความทรงจำดีเลิศเหมือนยอดมนุษย์ แต่การวินิจฉัยโรค และเขียนใบสั่งยาให้ถูกต้อง มันคือสิ่งที่ไม่สามารถทำได้ในเวลาแค่ครึ่งเดือนหรอกนะ”

ได้ยินดังนั้น อาจารย์หลายท่านก็พยักหน้าเห็นด้วย

สำหรับในวงการแพทย์แผนจีน เวลาเพียงหนึ่งเดือนถือว่าสั้นมาก นับประสาอะไรกับเวลาเพียงครึ่งเดือน และด้วยเวลาเตรียมตัวเพียงเท่านี้ ต่อให้เป็นนักศึกษาแพทย์ระดับอัจฉริยะเรียกพี่ ก็ไม่มีทางสอบใบอนุญาตของสมาคมแพทย์แผนจีนผ่านเด็ดขาด