เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 82

บทที่ 82 ผู้ชนะอันดับหนึ่ง

เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนที่อยู่ในห้องก็ถึงกับชะงักไปทันที

“ถ้าผมจำไม่ผิด ลูกศิษย์ของอาจารย์หลี่เพิ่งจะเข้าห้องตรวจไปได้ 10 นาทีเองนะ? อย่าบอกนะว่าเขาตรวจคนไข้ครบหมดทุกคนแล้ว?”

“ตรวจคนไข้สามคนในเวลาแค่ 10 นาที ถือว่าทำเวลาได้ดีมาก แต่ส่วนสำคัญคือความแม่นยำในการวินิจฉัยนี่สิ…”

หนึ่งในคณะอาจารย์ไม่ต้องพูดส่วนที่เหลือออกมา ทุกคนก็รับทราบเป็นอย่างดี

ความแม่นยำในการวินิจฉัยคือสิ่งสำคัญที่สุด

“เดี๋ยวพวกเราก็ได้รู้”

จางกงอี้เอนตัวมาพูดกับหลี่เคอหมิงว่า “ไม่แน่ประวัติศาสตร์อาจจะซ้ำรอยเดิมก็ได้ ใครจะรู้ว่าลูกศิษย์ของคุณอาจต้องแพ้ให้กับลูกศิษย์ของผมอีกครั้ง”

หลังจากส่งเสียงหัวเราะด้วยความพอใจ จางกงอี้ก็ลุกขึ้นยืน และเดินลงไปที่ชั้นล่าง

คณะอาจารย์อาวุโสเดินตามลงไปทีละคนสองคน

หลี่เคอหมิงไม่มีเจตนาจะต่อล้อต่อเถียงกับจางกงอี้แม้แต่น้อย

ในหัวใจของเขากำลังรู้สึกร้อนรน

การตรวจคนไข้สามคนในเวลา 10 นาที ถือเป็นการทำเวลาได้รวดเร็วมากเกินไปสำหรับซูเย่ ซึ่งตอนที่ตรวจคนไข้ฟรีที่หมู่บ้านฉีเจี๋ยซุน ซูเย่ต้องใช้เวลาเฉลี่ยในการตรวจคนไข้คนละ 5 นาที

นี่แสดงว่าซูเย่ตั้งใจรีบตรวจเร็วกว่าปกติ

แล้วจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ?

หลี่เคอหมิงเดินตามทุกคนไปที่สวนหย่อมด้านหลังด้วยความร้อนใจ

เมื่อการสอบสิ้นสุดลงแล้ว ผู้เข้าสอบทั้ง 10 คนก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องน้ำชา

“เป็นยังไงบ้าง?”

หลี่เคอหมิงรีบเดินเข้าไปสอบถามลูกศิษย์ของตนเอง

“น่าจะไม่เป็นไรครับ”

ซูเย่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ทำไมเธอถึงได้ออกมาเร็วขนาดนี้? เธอตั้งใจตรวจคนไข้เร็วกว่าปกติใช่ไหม?”

หลี่เคอหมิงถามออกมาอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่ทุกคนรวมไปถึงคณะอาจารย์อาวุโสที่ยืนอยู่แถวนั้น พร้อมใจกันหันมารอฟังคำตอบจากซูเย่

“ผมคิดเอาเองว่าความเร็วในการตรวจคนไข้น่าจะมีผลในการคิดคะแนนด้วยน่ะครับ ก็เลยเร่งสปีดตัวเองเล็กน้อย”

ซูเย่ยิ้มแย้มเหมือนไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ

หลี่เคอหมิงพูดอะไรไม่ออก

คนอื่น ๆ ต่างก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน

นี่ซูเย่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรือไง

“ทุกคน” ผู้จัดการสมาคมแพทย์แผนจีนเดินเข้ามาพูดว่า “เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีการแอบเตี๊ยมคำตอบระหว่างผู้เข้าสอบกับคนไข้อาสาทั้งสามคนนี้ พวกเราจะเดินทางไปที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนประจำเมือง และเราจะมารับฟังการวินิจฉัยโรคจากคุณหมอไปพร้อม ๆ กัน”

เหล่าคณะอาจารย์ผู้เป็นกรรมการพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นทันที

พวกเขาล้วนเป็นแพทย์แผนจีนมีชื่อเสียง ไม่จำเป็นต้องไล่ตรวจจับชีพจรคนไข้ด้วยตัวเอง ขอแค่เพียงฟังการวินิจฉัยจากแพทย์ที่เป็นคนกลาง เดี๋ยวทุกคนก็สามารถตัดสินได้เองว่าผู้เข้าสอบคนไหนจะวินิจฉัยออกมาได้ใกล้เคียงความจริงมากที่สุด

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เดินทางไปที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีน

“ผลการสอบรอบสุดท้ายของผู้เข้าสอบทั้ง 10 คนออกมาแล้ว”

ผู้จัดการสมาคมเดินเข้ามาหากลุ่มคณะอาจารย์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “จากนี้ไป ผมจะขอประกาศคะแนนเฉพาะแต่ผู้เข้าสอบหกอันดับแรกที่ทำคะแนนได้ดีที่สุดเท่านั้น โดยคะแนนในการสอบรอบแรกจะคิดเป็นสองส่วนของคะแนนทั้งหมด คะแนนในการสอบรอบสองจะคิดเป็นคะแนนหนึ่งส่วนของคะแนนทั้งหมด ส่วนคะแนนในการสอบรอบสุดท้าย จะคิดเป็นเจ็ดส่วนของคะแนนทั้งหมด”

“ผู้ที่ทำคะแนนได้ดีเป็นหกอันดับแรกไล่จากอันดับหกขึ้นมาประกอบไปด้วย หยางหลี่จุน ทำได้ 93 คะแนนจากการสอบวัดข้อเขียน 98 คะแนนจากการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับสมุนไพร และ 88 คะแนนจากการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับการวินิจฉัยโรค…”

“อันดับที่ห้า”

…