เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 82
สรุปบท ตอนที่ 82 ผู้ชนะอันดับหนึ่ง: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 82 ผู้ชนะอันดับหนึ่ง – เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดย Internet
บท ตอนที่ 82 ผู้ชนะอันดับหนึ่ง ของ เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 82 ผู้ชนะอันดับหนึ่ง
เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนที่อยู่ในห้องก็ถึงกับชะงักไปทันที
“ถ้าผมจำไม่ผิด ลูกศิษย์ของอาจารย์หลี่เพิ่งจะเข้าห้องตรวจไปได้ 10 นาทีเองนะ? อย่าบอกนะว่าเขาตรวจคนไข้ครบหมดทุกคนแล้ว?”
“ตรวจคนไข้สามคนในเวลาแค่ 10 นาที ถือว่าทำเวลาได้ดีมาก แต่ส่วนสำคัญคือความแม่นยำในการวินิจฉัยนี่สิ…”
หนึ่งในคณะอาจารย์ไม่ต้องพูดส่วนที่เหลือออกมา ทุกคนก็รับทราบเป็นอย่างดี
ความแม่นยำในการวินิจฉัยคือสิ่งสำคัญที่สุด
“เดี๋ยวพวกเราก็ได้รู้”
จางกงอี้เอนตัวมาพูดกับหลี่เคอหมิงว่า “ไม่แน่ประวัติศาสตร์อาจจะซ้ำรอยเดิมก็ได้ ใครจะรู้ว่าลูกศิษย์ของคุณอาจต้องแพ้ให้กับลูกศิษย์ของผมอีกครั้ง”
หลังจากส่งเสียงหัวเราะด้วยความพอใจ จางกงอี้ก็ลุกขึ้นยืน และเดินลงไปที่ชั้นล่าง
คณะอาจารย์อาวุโสเดินตามลงไปทีละคนสองคน
หลี่เคอหมิงไม่มีเจตนาจะต่อล้อต่อเถียงกับจางกงอี้แม้แต่น้อย
ในหัวใจของเขากำลังรู้สึกร้อนรน
การตรวจคนไข้สามคนในเวลา 10 นาที ถือเป็นการทำเวลาได้รวดเร็วมากเกินไปสำหรับซูเย่ ซึ่งตอนที่ตรวจคนไข้ฟรีที่หมู่บ้านฉีเจี๋ยซุน ซูเย่ต้องใช้เวลาเฉลี่ยในการตรวจคนไข้คนละ 5 นาที
นี่แสดงว่าซูเย่ตั้งใจรีบตรวจเร็วกว่าปกติ
แล้วจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ?
หลี่เคอหมิงเดินตามทุกคนไปที่สวนหย่อมด้านหลังด้วยความร้อนใจ
เมื่อการสอบสิ้นสุดลงแล้ว ผู้เข้าสอบทั้ง 10 คนก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องน้ำชา
“เป็นยังไงบ้าง?”
หลี่เคอหมิงรีบเดินเข้าไปสอบถามลูกศิษย์ของตนเอง
“น่าจะไม่เป็นไรครับ”
ซูเย่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ทำไมเธอถึงได้ออกมาเร็วขนาดนี้? เธอตั้งใจตรวจคนไข้เร็วกว่าปกติใช่ไหม?”
หลี่เคอหมิงถามออกมาอีกครั้ง
เจ้าหน้าที่ทุกคนรวมไปถึงคณะอาจารย์อาวุโสที่ยืนอยู่แถวนั้น พร้อมใจกันหันมารอฟังคำตอบจากซูเย่
“ผมคิดเอาเองว่าความเร็วในการตรวจคนไข้น่าจะมีผลในการคิดคะแนนด้วยน่ะครับ ก็เลยเร่งสปีดตัวเองเล็กน้อย”
ซูเย่ยิ้มแย้มเหมือนไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ
หลี่เคอหมิงพูดอะไรไม่ออก
คนอื่น ๆ ต่างก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน
นี่ซูเย่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรือไง
“ทุกคน” ผู้จัดการสมาคมแพทย์แผนจีนเดินเข้ามาพูดว่า “เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีการแอบเตี๊ยมคำตอบระหว่างผู้เข้าสอบกับคนไข้อาสาทั้งสามคนนี้ พวกเราจะเดินทางไปที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนประจำเมือง และเราจะมารับฟังการวินิจฉัยโรคจากคุณหมอไปพร้อม ๆ กัน”
เหล่าคณะอาจารย์ผู้เป็นกรรมการพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นทันที
พวกเขาล้วนเป็นแพทย์แผนจีนมีชื่อเสียง ไม่จำเป็นต้องไล่ตรวจจับชีพจรคนไข้ด้วยตัวเอง ขอแค่เพียงฟังการวินิจฉัยจากแพทย์ที่เป็นคนกลาง เดี๋ยวทุกคนก็สามารถตัดสินได้เองว่าผู้เข้าสอบคนไหนจะวินิจฉัยออกมาได้ใกล้เคียงความจริงมากที่สุด
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เดินทางไปที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีน
“ผลการสอบรอบสุดท้ายของผู้เข้าสอบทั้ง 10 คนออกมาแล้ว”
ผู้จัดการสมาคมเดินเข้ามาหากลุ่มคณะอาจารย์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “จากนี้ไป ผมจะขอประกาศคะแนนเฉพาะแต่ผู้เข้าสอบหกอันดับแรกที่ทำคะแนนได้ดีที่สุดเท่านั้น โดยคะแนนในการสอบรอบแรกจะคิดเป็นสองส่วนของคะแนนทั้งหมด คะแนนในการสอบรอบสองจะคิดเป็นคะแนนหนึ่งส่วนของคะแนนทั้งหมด ส่วนคะแนนในการสอบรอบสุดท้าย จะคิดเป็นเจ็ดส่วนของคะแนนทั้งหมด”
“ผู้ที่ทำคะแนนได้ดีเป็นหกอันดับแรกไล่จากอันดับหกขึ้นมาประกอบไปด้วย หยางหลี่จุน ทำได้ 93 คะแนนจากการสอบวัดข้อเขียน 98 คะแนนจากการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับสมุนไพร และ 88 คะแนนจากการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับการวินิจฉัยโรค…”
“อันดับที่ห้า”
…
“ซูเย่!”
ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นถึงกับเบิกตาโตเมื่อได้ยินชื่อของชายหนุ่ม
เป็นซูเย่จริง ๆ ด้วย!
“100 คะแนนเต็มสำหรับการสอบข้อเขียน 100 คะแนนเต็มสำหรับการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับสมุนไพร และ 99 คะแนนสำหรับการสอบวัดความรู้เกี่ยวกับการวินิจฉัยโรค”
เมื่อผลการสอบถูกประกาศออกมา
คณะอาจารย์อาวุโสต่างก็ยืนตกตะลึงอยู่ตรงนั้น
ผลคะแนนการสอบวินิจฉัยโรค ซูเย่ขาดอีกเพียงแต้มเดียว ก็จะได้คะแนนเต็มอย่างนั้นหรือ?
ทั้ง ๆ ที่เขาใช้เวลาตรวจคนไข้แค่ 10 นาทีเนี่ยนะ? ด้วยความสามารถในระดับนี้ เรียกได้ว่าชายหนุ่มก้าวข้ามระดับแพทย์ผู้เขียนใบสั่งยา ขึ้นมาอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงแพทย์รักษาโรคมากที่สุดแล้ว!
แต่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?
“ทำได้ดีมากเลยนะ”
หลี่เคอหมิงเดินเข้าไปตบไหล่ซูเย่อย่างมีความสุข
“เป็นไปไม่ได้”
จางกงอี้ลุกขึ้นยืน พูดขัดจังหวะ “ผมอยากดูใบวินิจฉัยด้วยตาของผมเอง”
คณะอาจารย์คนอื่น ๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาอยากเห็นใบวินิจฉัยของซูเย่ด้วยตาของตนเองเช่นกัน
พวกเขาอยากจะรู้ว่าซูเย่วินิจฉัยคนไข้ได้แม่นยำสักแค่ไหนกันเชียว
“ได้สิ” ผู้จัดการสมาคมแพทย์แผนจีนพยักหน้า แล้วนำใบวินิจฉัยโรคของซูเย่ออกมาถืออยู่ในมือ เขาชำเลืองมองมาที่ซูเย่ด้วยความมหัศจรรย์ใจเล็กน้อย ก่อนที่จะส่งใบวินิจฉัยให้ทุกคนดู
“พวกเรามาดูกันเถอะ”
Related
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]