เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 95

บทที่ 95 การรักษาที่น่าเหลือเชื่อ

ภายใต้การนำของหลี่เคอหมิง

พวกเขาทั้งสี่คนก็เดินออกจากห้องตรวจคนไข้ และก้าวเข้าไปสู่ห้องฝังเข็มที่อยู่ติดกัน

เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องฝังเข็ม

ทั้งอาจารย์ และลูกศิษย์แพทย์แผนจีนที่กำลังเรียนเรื่องวิชาฝังเข็มต่างก็ตกตะลึง

ทุกสายตาของกลุ่มคนเหล่านั้นล้วนจ้องมองมายังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หลี่เคอหมิงเป็นตาเดียว

นี่คือซูเย่อย่างนั้นหรือ?

นักศึกษาจากคณะวิจัยสมุนไพรที่ปรมาจารย์ฮั่วเหรินเซิงกำลังจะรับเป็นลูกศิษย์คนใหม่น่ะนะ?

ความสงสัยใคร่รู้ฉายชัดในดวงตาของบรรดาแพทย์ฝังเข็ม

อย่าว่าแม้แต่เหล่าอาจารย์จะจ้องมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย แม้แต่ลูกศิษย์แพทย์ด้วยกันเองก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองซูเย่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ซูเย่ไม่สนใจสายตาของกลุ่มคนเหล่านั้น และช่วยประคองเด็กสาวขึ้นไปนั่งบนเตียง

“เรียบร้อยแล้วครับ อาจารย์หลี่”

“ดีมาก”

หลี่เคอหมิงพยักหน้าตอบรับโดยไม่ลังเล ก่อนที่เขาจะเดินไปล้างมือเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการฝังเข็มคนไข้

หลังจากฆ่าเชื้อเรียบร้อยแล้ว นายแพทย์ใหญ่ก็นำอุปกรณ์สำหรับการฝังเข็มแบบใช้แล้วทิ้งออกมาพร้อมกับอธิบายให้ซูเย่รับฟังว่า

“หลังจากนี้ฉันขอให้เธอตั้งใจดูให้ดี ฉันจะอธิบายรายละเอียดให้ฟัง”

ซูเย่พยักหน้ารับทราบ

หลี่เคอหมิงก้มหน้าสำรวจข้อเท้าของเด็กสาวอีกครั้ง

“เท้าคนไข้สัมผัสพื้นไม่ได้ แต่ไม่มีร่องรอยของกระดูกแตกหัก”

“คนไข้มีอาการเจ็บปวด ลิ้นเป็นสีแดงอ่อน มีฝ้าขาวปกคลุมเล็กน้อย ชีพจรลอย เป็นสัญญาณบอกว่ากล้ามเนื้อข้อเท้า และเส้นเลือดในบริเวณนั้นอักเสบ ส่งผลให้เลือดไหลเวียนไม่สะดวก และพลังลมปราณขาดสมดุล”

“ตำแหน่งที่ควรฝังเข็มประกอบไปด้วย จุดชิวซวี จุดผูชาน จุดจู๋ซานหลี่ และจุดอาซื่อ”

ในราชวังแห่งความทรงจำของซูเย่กำลังแสดงภาพตำแหน่งของจุดฝังเข็มแต่ละจุดนั้นขึ้นมาโดยทันที

“สิ่งที่เธอต้องสังเกตให้ใกล้ชิดก็คือ ขั้นตอนที่ฉันฝังเข็มคนไข้ รวมถึงเรื่องน้ำหนักมือด้วยเช่นกัน” ระหว่างที่พูด หลี่เคอหมิงก็จัดการปักเข็มเล่มแรกลงไปที่จุดผูชานบริเวณข้อเท้าของเด็กสาว

คุณหมอหลายคนที่ยืนดูอยู่ด้านข้างพลันถามออกมาด้วยความแปลกใจว่า “อาจารย์หลี่ คุณแน่ใจว่าจะสอนลูกศิษย์แบบนี้หรือ?”

คนถามผายมือมาที่ซูเย่ และกล่าวต่อ “เห็นว่าเขาเพิ่งเรียนเกี่ยวกับการรักษาคนไข้ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ซ้ำยังไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับการฝังเข็มมาก่อน อาจารย์น่าจะเริ่มจากการอธิบายทฤษฎีขั้นพื้นฐาน ก่อนที่จะเริ่มสาธิตวิธีการฝังเข็มให้เขาดูไม่ใช่หรือครับ?”

ได้ยินดังนั้น บรรดานักศึกษาแพทย์แผนจีนที่ยืนรวมกลุ่มกันอยู่ก็พร้อมใจกันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

กว่าที่พวกเขาจะได้เห็นการฝังเข็มจริง ๆ อย่างนี้ ก็ต้องเรียนทฤษฎีเกี่ยวกับการฝังเข็ม และการรมยามาไม่ต่ำกว่าสองปี

นี่ไม่เท่ากับว่าอาจารย์หลี่ตามใจลูกศิษย์มากเกินไปหรือ?

หลี่เคอหมิงพลันยิ้มมุมปาก และหันไปขยิบตาส่งสัญญาณให้แก่ซูเย่

ชายหนุ่มเข้าใจความหมายได้ไม่ยาก

เขาเริ่มท่องเนื้อหาที่มีอยู่ในตำราการฝังเข็ม และการรมยาฉบับโบราณออกมาเสียงดัง

“องค์จักรพรรดิหวงตี้ทรงถามว่า : อันโรคร้ายบนโลกนี้มีอยู่มากมาย แต่ละโรคก็มีสาเหตุแตกต่างกันไป แล้วเราจะสามารถรักษาผู้คนได้อย่างไรบ้าง?…”

“หมอยาตอบว่า : โลกใบนี้มีจุดกำเนิดอยู่ที่ดินแดนตะวันออก ซึ่งเป็นดินแดนที่มีข้าว ปลา และแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์ พวกเรามีเกลือจากทะเล พวกเรามีปลาจากทะเล พวกเรารับประทานปลา และได้แร่ธาตุจากเกลือทะเล อาหารเหล่านี้นอกจากมีรสชาติอร่อยแล้ว ยังทำให้ร่างกายของผู้รับประทานแข็งแรงอีกด้วย เพราะแร่ธาตุที่อยู่ในเกลือทะเลนั้นมีความสำคัญมาก ตราบใดที่ผู้คนรับประทานอาหารให้ได้แร่ธาตุตามที่ร่างกายต้องการ โรคภัยไข้เจ็บก็จะเกิดขึ้นได้ยากมากพ่ะย่ะค่ะ…”

“องค์จักรพรรดิหวงตี้ทรงถามว่า…”

…

“นี่มันเนื้อหาที่อยู่ในตำราการฝังเข็ม และการรมยาฉบับโบราณไม่ใช่เหรอ”

ทุกคนที่อยู่ในห้องฝังเข็มต่างก็จ้องมองไปที่ซูเย่ด้วยความเหลือเชื่อ

พวกเขาไม่คิดเลยว่าเด็กใหม่คนนี้จะสามารถจดจำเนื้อหาในตำราโบราณได้ขึ้นใจทั้งหมด

น่าอายตรงที่แม้แต่พวกเขาเองก็จดจำไม่ได้เท่าซูเย่ด้วยซ้ำ

พื้นฐานความทรงจำที่ยอดเยี่ยมระดับนี้ อย่างน้อยก็ต้องเป็นพวกแพทย์ฝึกหัดที่จบการศึกษาแล้วเท่านั้น

แพทย์ฝังเข็มคนที่ตั้งคำถามในความสามารถของซูเย่ชำเลืองมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่จะหันมายกนิ้วโป้งชื่นชมหลี่เคอหมิงโดยปราศจากความลังเล

เขาไม่สงสัยอีกต่อไปแล้วว่าเพราะเหตุใดปรมาจารย์ฮั่วเหรินเซิงถึงอยากจะรับตัวชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกศิษย์!

หลี่เคอหมิงเพียงยิ้มเล็กน้อย และสอนเรื่องการฝังเข็มต่อไป

เมื่อปลายเข็มถูกปักลงไปที่จุดผูชานบนข้อเท้าของเด็กสาวเรียบร้อย นายแพทย์ใหญ่ก็บิดด้ามจับเข็มเล็กน้อย

ซูเย่ชะโงกหน้าเข้าไปดูอย่างใกล้ชิด และเอื้อมมือไปหยิบเข็มเล่มหนึ่งออกมาจากชุดเข็มสำหรับใช้แล้วทิ้ง จากนั้นเขาก็ยกเท้าของตนเองขึ้นมาวางไว้บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง และปักเข็มลงไปบนข้อเท้าของตนเองหน้าตาเฉย

เห็นดังนั้น

บรรดาแพทย์ฝังเข็ม และเหล่าลูกศิษย์ต่างก็ไม่เชื่อในสายตา

เพราะมันเป็นตำแหน่งเดียวกันไม่ผิดเพี้ยน!

ซูเย่สามารถปักเข็มเล่มแรกลงบนข้อเท้าของตนเองอย่างแม่นยำถึงขนาดนี้ได้อย่างไร? มิหนำซ้ำ เขายังไม่ลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียว นับดูในโลกนี้มีใครบ้างที่จะกล้าปักเข็มใส่ตัวเองโดยไม่เกิดอาการหวาดกลัวหรือลังเลใจ

อีกอย่าง นอกจากจุดฝังเข็มที่ซูเย่ปักลงไปจะมีความแม่นยำแล้ว ตัวเข็มยังถูกปักอย่างมั่นคง ไม่คลอนแคลนอีกด้วย

แน่ใจนะว่าเขาไม่ใช่เด็กจากคณะแพทย์แผนจีน และไม่เคยเรียนวิชาการฝังเข็มมาก่อน?

ซูเย่ไม่สนใจสายตาจากคนรอบกาย และเริ่มเรียนรู้วิธีการบิดเข็มจากหลี่เคอหมิง ก่อนที่จะหมุนด้ามจับเข็มบนข้อเท้าของตนเองอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของพลังลมปราณในร่างกายตนเอง

มันช่วยปรับการไหลเวียนของพลังลมปราณตามที่อาจารย์หลี่บอกไว้จริง ๆ ด้วย

“จุดต่อไปคือจุดจู๋ซานหลี่ใช่ไหมครับ”

หลี่เคอหมิงหันมามองหน้าซูเย่ด้วยความแปลกใจ จากนั้นจึงพยักหน้า และนำเข็มปักลงไปบนจุดที่สองของคนไข้

คราวนี้ นายแพทย์ใหญ่ไม่ต้องทำอย่างเชื่องช้าอีกแล้ว เข็มแรกเขาตั้งใจปักอย่างช้า ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าซูเย่จะสามารถมองเห็นได้ชัดเจน

เข็มถูกปักลงไปอย่างรวดเร็วมาก เด็กสาวยังไม่ทันรู้สึกถึงความเจ็บจี๊ดด้วยซ้ำ การฝังเข็มจุดที่สองก็เสร็จสิ้นเรียบร้อย

ซูเย่นำเข็มเล่มที่สองปักลงไปบนข้อเท้าของตนเองบริเวณเดียวกับเด็กสาวโดยไม่รอช้า