เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2272

“คุณหนูถัง ฉันว่าตอนนี้เธอต้องหนีแล้วล่ะ ขืนไม่หนีอีก เธอจะโดนฆ่าตายที่นี่นะ!”

ลู่ฝานพูดกับถังเสี่ยวถงอย่างสนใจ

พวกคนที่จะโจมตีลู่ฝานใกล้บ้าแล้ว ลู่ฝานยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ลู่ฝานในระยะสิบเมตรได้เลย

ทุกพลังปราณโดนดีดกลับมาหมด

ทุกปราณกระบี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

พวกเขาไม่สามารถทำอะไรลู่ฝานได้ เลยหันไปเล่นงานถังเสี่ยวถง

ตอนนี้ถังเสี่ยวถงยากลำบากถึงขีดสุด เธออยากหนีแล้ว แต่ต้องดูว่าองครักษ์พวกนี้จะปล่อยให้เธอหนีหรือเปล่า!

ถังเสี่ยวถงขบริมฝีปาก เธอพูดอะไรไม่ออกแล้ว

ไม่ไกล กษัตริย์ประเทศชิงหยุนพูดกับผู้อาวุโสข้างๆ ว่า “ไปเรียกกษัตริย์ประเทศเจ๋อมาเถอะ ให้พวกเขามาจัดการเรื่องนี้ เร็วๆ หน่อย ถ้าองครักษ์ไม่รู้ความพวกนี้ฆ่าถังเสี่ยวถงตายจริง ต้องเกิดปัญหาแน่ๆ!”

ผู้อาวุโสพยักหน้าเข้าใจ หันหลังกำลังจะเดินไป แต่วินาทีต่อมาเขาเห็นเงาคนสองสามคนเดินมาอย่างรวดเร็ว

นำมาด้วยกษัตริย์ประเทศเจ๋อในชุดคลุมมังกรสีทองอร่ามทั้งตัว

“กษัตริย์ประเทศชิงหยุนไม่ต้องไปเรียกฉันแล้ว เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าฉันยังไม่รู้อีก คงไม่ต้องเป็นกษัตริย์แล้วล่ะ! หยุด!”

เสียงตะโกนดังขึ้น เหมือนพื้นทั้งพระราชวังมีแสงสว่างวาบ

ทันใดนั้นองครักษ์ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหว แล้วคุกเข่าให้กษัตริย์ประเทศเจ๋อ

ถังเสี่ยวถงหอบหายใจ พอเห็นกษัตริย์ประเทศเจ๋อ เธอตะโกนเสียงดังว่า “หัวขโมยเฒ่า ลูกน้องคุณกล้าทำกับฉันขนาดนี้ อยากให้ประเทศเจ๋อของพวกนายโดนทำลายใช่ไหม”

กษัตริย์ประเทศเจ๋อไม่ได้พูดอะไร ผู้อาวุโสผมขาวยาวลากพื้น เท้าเปล่าแขนขาดข้างๆ เขาพูดว่า “คุณหนูสำนักเงินปาฟาง ถึงถังฮุยพี่ชายเธออยู่ที่นี่ เขายังไม่กล้าพูดแบบนี้ออกมาเลย เขายังต้องทำความเคารพพวกเราอย่างนอบน้อม เด็กอย่างเธอกลับอวดดีเย่อหยิ่ง พูดแบบนี้ไม่กลัวว่าจะกลับไปไม่ได้เหรอ”

กษัตริย์ประเทศเจ๋อพูดว่า “ถังเสี่ยวถง เหมือนกษัตริย์ทุกประเทศในกลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้ ไม่มีใครเชิญเธอเลยนะ เธอมาทำอะไรที่นี่กันแน่”

ถังเสี่ยวถงเชิดหน้าพูดว่า “ฉันก็มาดูพวกประเทศไม่เชื่อฟังที่พี่ชายพูดถึงไง จะทำอะไรกันแน่ หึ ตอนนี้ใต้หล้าอลหม่าน ผู้ฝึกชั่วร้ายกำเริบเสิบสาน ประเทศพวกนายไม่ทำตามสองอริยบุคคลของสำนักเงินปาฟางกับประเทศหวนหยู่ที่ช่วยเหลือใต้หล้าก็ช่าง แต่คิดไม่ถึงว่าพวกนายจะสร้างกลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้อะไรนี่ขึ้นมาต่อต้านเรา ไร้ยางอายจริงๆ ไม่รู้เลยว่าสถานการณ์รุนแรงหรือเปล่า”

พอฟังถังเสี่ยวถงพูดจบ กษัตริย์ทุกคนหัวเราะออกมา

ขนาดลู่ฝานที่ยืนข้างถังเสี่ยวถงยังหัวเราะเบาๆ

ถังเสี่ยวถงคิดอะไรเรียบง่ายเกินไปจริงๆ

การที่เธอคิดแบบนี้ได้ หนึ่งคือความเย่อหยิ่งและหลงตัวเองของเธอ สองคือความไร้เดียงสา อ่อนต่อโลกเพราะไร้ประสบการณ์

ถังเสี่ยวถงเห็นกษัตริย์ทุกคนหัวเราะเยาะขนาดนี้ เธออดโมโหไม่ได้ เห็นว่าลู่ฝานก็หัวเราะตามพวกเขาด้วย

ถังเสี่ยวถงกัดฟันกรอดแล้วพูดว่า “นายหัวเราะอะไร”

ลู่ฝานหัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้อธิบายอะไรออกมา

พูดเหตุผลกับคนหลงตัวเองแบบถังเสี่ยวถงไม่มีประโยชน์หรอก ต่อไปเธอจะค่อยๆ เข้าใจเอง

ลู่ฝานกวาดตามองหน้ากษัตริย์ทุกคน คนพวกนี้น่าจะเป็นกษัตริย์ของกลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้

ดูเหมือนแค่ถามคนพวกนี้ เรื่องกลับแดนตะวันออกของเขาไม่น่ามีปัญหาอะไรแล้วล่ะ

ขณะนั้นลู่ฝานสังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสผมขาวคนนั้นไม่ได้หัวเราะ แต่มองมาทางนี้ด้วยสายตาเย็นยะเยือกชั่วร้าย