เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2275

มังกรบินสามขา กระจกหลากหลายสีสัน เก้าอี้หินแร่

รถม้าของพระราชสำนักมีเสียงมังกรคำราม ล้อรถเคลื่อนตัวไปทางสวนไผ่แห่งหนึ่งในพระราชวัง

ลู่ฝาน ยาโถว อาหยุนและผู้อาวุโสกงนั่งอยู่บนรถม้า

เหลียงหลงที่อาหยุนอุ้มอยู่หลับสนิท ทั้งสองคนนั่งติดลู่ฝาน ตัวสั่นเล็กน้อย

ลู่ฝานใบหน้านิ่ง มองการตกแต่งอันงดงามของรถม้า ยิ้มแล้วพูดว่า “รถม้าของพระราชสำนักหรูหราจริงๆ ทั้งประเทศเจ๋อ นอกจากกษัตริย์ประเทศเจ๋อแล้ว คนที่สามารถนั่งรถม้าเดินทางในพระราชวังได้ตามใจชอบ คงมีแค่ผู้เฒ่าสินะ!”

เหมือนผู้อาวุโสกงชอบคำเยินยอมาก เขาพยักหน้าพูดว่า “ฉันมีบุญคุณที่เคยช่วยชีวิตกษัตริย์ประเทศเจ๋อไว้ คนทั้งประเทศเจ๋อจึงเคารพฉันมาก ไม่ต้องเรียกผู้เฒ่าหรอก ฉันแซ่กง เรียกฉันว่าผู้อาวุโสกงก็ได้ ไม่ทราบว่าสหายน้อยชื่ออะไรเหรอ!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ชื่อสำคัญมากเหรอ อีกเดี๋ยวผู้อาวุโสกงก็จะฆ่าฉันแล้ว ชื่ออะไรก็หนีความตายไม่พ้นหรอก!”

รอยยิ้มบนใบหน้าผู้อาวุโสกงหายไปทันที เขาจ้องหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะไอ้หนุ่ม”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันรู้ว่าอาหยุนกับยาโถวเป็นใคร แน่นอนว่าฉันก็รู้ว่านายเป็นใคร เผ่ายันต์ของพวกนายคิดจะทำอะไรกันแน่ ซ่อนตัวมาหลายปีขนาดนี้ ในที่สุดก็ซ่อนตัวต่อไปไม่ได้แล้วเหรอ อยากใช้โอกาสอันยิ่งใหญ่นี้กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งเหรอ ความคิดนี้ไม่เลวนะ แต่เหมือนพวกนายเลือกผิดฝั่งนะ!”

นัยน์ตาผู้อาวุโสกงมีความเย็นชา

ตอนลู่ฝานพูดคำว่าเผ่ายันต์ออกมา รถม้าหยุดลงทันที

ผู้อาวุโสกงพูดกับอาหยุนและยาโถวว่า “กงหยุน เธอกล้าพูดเรื่องนี้ตามใจชอบเหรอ เธอคือคนบาปของเผ่า บาปอันยิ่งใหญ่!”

อาหยุนสั่นไปทั้งตัว ดวงตาแดงก่ำทันที

เธอพูดอึกๆ อักๆ ว่า “ลุงเจ็ดฆ่าหัวหน้าเผ่า ฆ่าตระกูลของลุงห้ากับลุงหกทั้งตระกูล ลุงนั่นแหละคือคนบาปของเผ่า ความผิดที่ไม่สามารถอภัยให้ได้!”

ผู้อาวุโสกงหัวเราะพรืด “พวกสุนัขที่รู้จักแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ มีค่าอะไรให้มีชีวิตอยู่ต่อไป ตอนนั้นเผ่ายันต์ของฉันรุ่งเรืองขนาดไหน ปัจจุบันกลายเป็นแบบนี้แล้วยังไม่รู้จักพยายามพัฒนา ไม่อยากผงาดขึ้นอีกครั้ง คนแบบนี้สมควรตายแล้ว กงหยุน เอากริชมาให้ฉัน แล้วฉันจะปล่อยพวกเธอไป ตั้งแต่นี้ไปเธอกับน้องสาวเลือดผสมของเธอไม่ใช่คนเผ่ายันต์อีกต่อไป พวกเธอใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาทั่วไปได้ จะไม่มีใครไปหาเรื่องพวกเธออีก”

กงหยุนกัดฟันพูดว่า “ถึงตายฉันก็ไม่ให้ลุงหรอก!”

ผู้อาวุโสกงได้ยินแล้วโมโหทันที ฟาดฝ่ามือไปทางอาหยุน

ลู่ฝานเหวี่ยงมือปัดมือของผู้อาวุโสกงออกไป พลังแข็งแกร่งตบฝ่ามือของผู้อาวุโสกงจนเกิดเสียงดังชัดเจน

ทว่าฝ่ามือของลู่ฝาน ทำให้กระดูกมือของผู้อาวุโสกงแตกอีกแล้ว

ผู้อาวุโสกงส่งเสียงอู้อี้ เหมือนมีลมแรงพัดมาทั้งข้างนอกและข้างใน

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มีผู้ช่วยด้วยเหรอ!”

จู่ๆ ผู้อาวุโสกงตะโกนว่า “อย่าเข้ามา!”

ทันใดนั้นสายลมแรงด้านนอกที่กำลังจะเข้ามาในรถม้าหายไปทันที

ตราประทับสว่างไสวบนมือผู้อาวุโสกง ส่องแสงสีทองสว่างไปทั่วรถม้า

หลังจากนั้นฝ่ามือเขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ความสามารถในการฟื้นฟูขนาดนี้ เร็วกว่าลู่ฝานจริงๆ

ลู่ฝานเห็นแล้วเอ่ยชมว่า “คนในโลกต่างพูดว่าเผ่ายันต์มหัศจรรย์มาก วันนี้ได้มาเห็นเอง ไม่ธรรมดาตามคาดจริงๆ”

ผู้อาวุโสกงเหวี่ยงมือ ดึงกระบี่ที่อยู่ในแขนเสื้อออกมาถือไว้

หลังจากนั้นผู้อาวุโสกงนั่งคุกเข่า วางกระบี่ไว้บนขาตัวเองแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายมีความสามารถมาก แล้วก็มีความกล้ามากด้วย รู้ว่าฉันเป็นคนเผ่ายันต์แล้วยังกล้าอวดดีต่อหน้าฉันขนาดนี้ นายคิดว่ามีความสามารถแค่นี้ แล้วฉันจะทำอะไรนายไม่ได้เหรอ”