เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2271

ไม่รู้ว่าเดินทางนานขนาดไหน ลู่ฝานรู้สึกว่ารถม้าค่อยๆ หยุดลง เขาจึงลืมตาขึ้น

ด้านหน้าคือพระราชวังสีทองอร่าม ทรงพลังและยิ่งใหญ่

องครักษ์พระราชสำนักวิทยายุทธไม่ธรรมดา กลิ่นอายค่ายกลที่ใช้จมูกดมก็ได้กลิ่น แล้วก็ยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่มากมาย

ลู่ฝานสีหน้านิ่ง อาจเป็นเพราะเห็นพระราชวังมาเยอะแล้ว พระราชวังประเทศเจ๋อไม่สร้างความตกตะลึงใดๆ ให้ลู่ฝานเลย

พอคิดดูก็ถูกแล้ว ประเทศที่ไม่นับว่าเป็นประเทศใหญ่อย่างประเทศเจ๋อ คงไม่ทำให้ลู่ฝานประหลาดใจหรอก

“ถึงแล้ว คนขี้เกียจ ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันพานายเดินชมพระราชวังประเทศเจ๋อ”

ถังเสี่ยวถงกระโดดลงจากรถม้า

กษัตริย์ประเทศชิงหยุนและคนอื่นเดินตามลงมาจากรถม้าเช่นกัน

องครักษ์ของพระราชวังรีบเดินเข้ามา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้จักถังเสี่ยวถง เดินตรงเข้าไปหากษัตริย์ประเทศชิงหยุนทันที

กษัตริย์ประเทศชิงหยุนเอาการ์ดเชิญของตัวเองออกมา “ประเทศชิงหยุนมาแล้ว!”

พวกองครักษ์ดูการ์ดเชิญอย่างละเอียด จากนั้นหลีกทางให้

กษัตริย์ประเทศชิงหยุนเดินตรงไปด้านหน้า ไม่มองพวกลู่ฝานเลยสักนิด

ถังเสี่ยวถงรีบเดินตามไป เหมือนพวกองครักษ์ข้างๆ เข้าใจว่าพวกลู่ฝานคือคนที่กษัตริย์ประเทศชิงหยุนพามา จึงไม่ได้ขวางไว้

เข้ามาในพระราชวัง สิ่งที่เห็นคือประติมากรรมหลากหลายรูปแบบ

ประเทศนี้ชอบประติมากรรมรูปคนเหมือนประเทศฉิงเทียนเลย

แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือคนประเทศเจ๋อ ชอบแค่ประติมากรรมรูปจักรพรรดิ ประติมากรรมทั้งหมดที่วางอยู่ในพระราชวัง ล้วนเป็นผู้ชายเครายาว มีมงกุฎบนหัว สวมชุดคลุมมังกร

ลู่ฝานมองเพียงไม่กี่ครั้ง เขาไม่ได้มีความสนใจอะไรเลย

เดินเข้าไปในพระราชวัง องครักษ์รอบๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ

ทันใดนั้นองครักษ์มากมายขวางพวกกษัตริย์ประเทศชิงหยุนไว้

“ทุกท่าน ผู้นำกลุ่มพันธมิตรมีคำสั่งว่าเมื่อมาถึงที่นี่ อนุญาตให้แค่กษัตริย์กับราชครูเข้าไปได้แค่สองคน เชิญคนที่เหลือไปพักผ่อนที่โถงด้านข้าง”

กษัตริย์ประเทศชิงหยุนพยักหน้า สะบัดมือแล้วพาผู้อาวุโสคนข้างๆ เดินไปทางสวนของพระราชวัง

ถังเสี่ยวถงก็เดินไปด้านหน้า แต่หัวหน้าองครักษ์ขวางถังเสี่ยวถงไว้แล้วพูดว่า “ขอโทษด้วยคุณหนู อนุญาตให้เข้าไปแค่สองคนเท่านั้น เชิญทุกท่านตามฉันมา เตรียมอาหารไว้ที่โถงด้านข้างให้ทุกท่านลิ้มรสแล้ว!”

ถังเสี่ยวถงตะโกนเสียงดัง “ฉันไม่ใช่คนประเทศชิงหยุน ฉันมาร่วมกลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้เหมือนกัน หึ ทหารระดับล่างอย่างนายกล้าขวางฉันเหรอ ระวังหัวจะหลุดนะ!”

หัวหน้าองครักษ์ขมวดคิ้ว “งั้นไม่ทราบว่าแม่นางเป็นใคร”

ถังเสี่ยวถงเชิดหน้าพูดเสียงดังว่า “ฉันคือถังเสี่ยวถงแห่งตระกูลถัง ยังไม่หลีกไปอีก!”

หัวหน้าองครักษ์ขมวดคิ้วเป็นปมแล้วพูดว่า “ตระกูลถังเหรอ”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้ว่าตระกูลถังคืออะไร เขาพูดด้วยใบหน้างุนงงว่า “ขอโทษด้วยจริงๆ คนที่มาร่วมงานรวมตัวครั้งนี้เป็นกษัตริย์ประเทศต่างๆ ทางเขตใต้ทั้งนั้น ถ้าคุณหนูถังไม่ได้เป็นตัวแทนประเทศก็ไม่สามารถเข้าร่วมได้ เชิญไปรอที่โถงด้านข้างเถอะ!”

เสียงองครักษ์ดุขึ้น แต่คำพูดคำจายังเหมาะสมอยู่

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เหมือนถังเสี่ยวถงก็ยังโมโหอยู่ดี

เธอชี้หน้าหัวหน้าองครักษ์แล้วพูดว่า “อะไรนะ นายคิดว่าฉันสู้กษัตริย์ไม่ได้เหรอ หึ นายรู้หรือเปล่าว่าฉันพูดแค่ไม่กี่ประโยค ก็สามารถทำให้ประเทศหนึ่งกลายเป็นเถ้าได้ หลีกไป ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ!”

พูดจบ แสงสว่างวาบในมือถังเสี่ยวถง ผลักหัวหน้าองครักษ์ออกไป จากนั้นเดินไปด้านหน้า

หัวหน้าองครักษ์อึ้งไปก่อน ราวกับคิดไม่ถึงว่าถังเสี่ยวถงกล้าใช้กำลังกับเขา

จากนั้นเขาเหวี่ยงมืออย่างแรงแล้วพูดเสียงกังวานว่า “ขวางไว้!”

องครักษ์รอบๆ ล้อมเข้ามาทันที ถังเสี่ยวถงดึงกระบี่ตัวเองออกมา

ในเวลาเดียวกันเธอตะโกนพูดกับลู่ฝานกับพวกยาโถวว่า “พวกเขากล้าขวางเรา ลงมือ!”

ลู่ฝานพูดไม่ออกจริงๆ คิดไม่ถึงว่าถังเสี่ยวถงจะกล้าเหิมเกริมในพระราชวังขนาดนี้ ลู่ฝานอยากทำเป็นไม่รู้จักเธอจริงๆ!