เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2276

เสียงลมพัดแรง ความโหดเหี้ยมปลิวไปตามสายลม

ยาโถวหลับตาปี๋ อาหยุนรู้สึกว่าคิดผิดหรือเปล่าที่ตามลู่ฝานมาวันนี้

เดิมทีถ้าไม่เจอลู่ฝาน เธออาจตายเพียงคนเดียวเท่านั้น อย่างน้อยยาโถวไม่ต้องติดร่างแหไปด้วย แต่ตอนนี้เผชิญหน้ากับลุงเจ็ด เธอกับยาโถวอาจตายที่นี่ก็ได้

ผู้มีพระคุณแซ่ลู่คนนี้แข็งแกร่งขนาดนั้นจริงเหรอ

ตอนนี้อาหยุนคิดว่าตัวเองทำพลาดมาก

โดยทั่วไปแล้วพลังจำเป็นต้องใช้เวลาสะสม

ผู้มีพระคุณดูอายุแค่ยี่สิบสามสิบปีเท่านั้น ถึงแข็งแกร่ง แต่จะแข็งแกร่งถึงขนาดไหนกัน

จะสู้คนที่มีชีวิตมาเกือบร้อยปีอย่างลุงเจ็ดได้ยังไง!

อาหยุนอยากตะโกนออกมา เธอตัดสินใจว่าจะเอากริชให้ลุงเจ็ดแล้ว

อย่างน้อยเธอต้องปกป้องชีวิตของยาโถวไว้!

แต่วินาทีต่อมา เธอรู้สึกว่าลมแรงพุ่งออกไปจากด้านหน้า

จากนั้นแสงทั้งหมดหายไป ลู่ฝานยังนั่งอยู่ตรงนั้น แสงที่พุ่งมาฆ่าสลายหายไปจนหมด

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสกงที่นั่งนิ่งอยู่ตรงข้ามด้วยสีหน้าราบเรียบ รอยยิ้มไม่ลดลงเลย

กระบี่หนักไร้คมที่อยู่ข้างๆ ลอยขึ้นมาเอง กระบี่ฟาดฟันออกไป พลังแข็งแกร่งฟันค่ายกลสมบูรณ์แบบบนพื้นจนกระจาย

พลานุภาพของกระบี่นี้ ทำให้ตราประทับรอบๆ ส่งเสียงกรอบแกรบ

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “กับดักแบบนี้ยังขังฉันไม่ได้เลย แล้วจะจัดการอริยบุคคลได้ยังไง!”

ผู้อาวุโสกงเจอกับพลานุภาพแข็งแกร่งของลู่ฝาน เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย

ตอนนี้พลานุภาพของลู่ฝานเหมือนการมาถึงของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

ในสายตาผู้อาวุโสกง ลู่ฝานไม่ใช่แค่เด็กธรรมดาแล้ว แต่เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์น่ากลัวในร่างคนต่างหาก

สายตาเหมือนมังกร พลานุภาพแข็งแกร่งมาก

ลู่ฝานแค่นั่งอยู่อย่างนั้น ก็ทำให้คนรู้สึกสิ้นหวังแล้ว

ต่อมาในสวนไผ่ มีกระบี่มากมายพุ่งมาฆ่าอีก

แสงกระบี่เหล่านี้มีพลังทำลายอากาศเวิ้งว้าง ลู่ฝานมองเพียงแวบเดียว ก็นับจำนวนของกระบี่พวกนี้ได้แล้ว

กระบี่ไม้ไผ่เก้าร้อยเก้าสิบเก้าเล่ม กระบี่แต่ละเล่มมีพลังห้าธาตุรวมอยู่

พลังที่เคลื่อนไหวอยู่บนกระบี่ แอบผสานกับวิถีแห่งสวรรค์ แม้ไม่ใช่เต๋าอันยิ่งใหญ่ แต่ก็มีพลานุภาพของเต๋าอันยิ่งใหญ่เล็กน้อย

แสงกระบี่ทะลุการฟาดฟันของกระบี่หนักไร้คม พุ่งมาตรงหน้าลู่ฝาน

ตอนนี้อาหยุนรู้สึกหวาดกลัวมาก แต่ลู่ฝานยังนิ่งเหมือนเดิม แค่กวาดตามอง กระบี่พวกนั้นหยุดลงข้างหน้าลู่ฝาน

“ค่ายกลกระบี่ยอดเยี่ยมมาก!”

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเหวี่ยงฝ่ามือ พลังบนกระบี่โดนกำจัดทิ้ง เมื่อพลิกฝ่ามือ พลังพวกนี้พุ่งกลับไปเอง!

สวบ! สวบ! สวบ! สวบ!

หมอกเลือดลอยขึ้นในป่าอย่างต่อเนื่อง

พวกศิษย์เผ่ายันต์ที่ซ่อนตัวในป่า เจอเคราะห์ร้ายแล้ว ถึงพวกเขาซ่อนตัวดีขนาดไหน ก็หนีไม่พ้นการค้นหาของวิญญาณของลู่ฝาน พากันล้มระเนระนาด

ผู้อาวุโสกงปวดใจมาก เขาอยากลงมือ แต่โดนลู่ฝานถลึงตาใส่

วิญญาณเจ็บปวดอย่างรุนแรง เหมือนโดนกระบี่ฟาดฟัน เริ่มมีเหงื่อซึมบนหน้าผากผู้อาวุโสกง

ลู่ฝานสะบัดมือเอาแก้วชาออกมา ต้มชาสมุนไพรให้ตัวเอง เขาจิบเบาๆ แล้วพูดว่า “มีวิธีอะไรอีกไหม รีบใช้ออกมาให้หมด อีกเดี๋ยวจะไม่มีโอกาสแล้ว!”

เมื่อสิ้นเสียง อักษรยันต์ในป่าลอยมา