เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1733

“ไอ้หนุ่มหน้าขาว ออกมาทำไม รีบถอยไปเร็ว!”

ฟู่สืออู่ที่อยู่ไม่ไกลตะโกนเสียงดัง

คุณย่าเฉียนเห็นลู่ฝานมา สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดกับลู่ฝานว่า “ลู่ฝาน นายสู้เขาไม่ได้ รีบหนีไป!”

ผู้หญิงรอบๆ หนีหัวซุกหัวซุน เสียงกรีดร้อง เสียงตะโกนปะปนกันมั่วไปหมด

ลู่ฝานพูดโดยไม่หันมามอง “คุณย่าเฉียนพาพวกเธอหนีไปก่อนเถอะ ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง!”

คุณย่าเฉียนพูดเสียงดังว่า “ถ้านายตาย ฉันจะพูดกับหลิงเหยายังไง!”

ปราณชี่บนตัวลู่ฝานพลุ่งพล่าน ร่างกายเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แสงสีขาววนเวียนรอบตัวเขา

“ฉันไม่มีทางตาย!”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ

คุณย่าเฉียนมองแสงสีขาวที่เคลื่อนไหวบนตัวลู่ฝาน เธอเบิกตาโตแล้วพึมพำว่า “นี่คือพลังแห่งเต๋า ลู่ฝานนาย......”

คุณย่าเฉียนยังไม่ทันพูดจบ หางงูยักษ์แปดหัวฟาดมาข้างหน้าเธอ เกือบโดนเธอแล้ว

คุณย่าเฉียนรู้แล้วว่าลู่ฝานไม่ได้ใจร้อนบุ่มบ่าม แต่เขามีความสามารถจริงๆ เธอรีบดึงหัวหน้าขึ้นมา พาฟู่ชีและคนอื่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟู่ชีเหวี่ยงออร่าปีศาจใส่ลู่ฝานไม่หยุด เหมือนจะควบคุมลู่ฝานให้กลับมา

คุณย่าเฉียนตบลงบนมือที่ฟู่ชีปล่อยออร่าปีศาจออกมา “เธอควบคุมเขาไม่ได้หรอก เขาไม่เคยเป็นทาสรับใช้ของเธอ!”

กลุ่มคนรอบๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ตัวลู่ฝานใหญ่เท่างูยักษ์แปดหัวแล้ว

ตอนนี้กระบี่หนักไร้คมในมือกลายเป็นกระบี่เปลวเพลิงแล้ว

เปลวเพลิงรวมตัวบนกระบี่ ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงเพราะมัน

ตอนนี้ลู่ฝานประสบความสำเร็จในการกลายร่างฟ้าดินอย่างแท้จริงแล้ว

ตัวเหมือนภูเขา กระบี่เหมือนรุ้ง ทุกย่างก้าวคือสายลมรุนแรง!

เงามืดมองลู่ฝานที่โผล่มาอย่างกะทันหัน เขาหัวเราะพรืดแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กป่าเถื่อนที่ไหนเนี่ย กล้าท้าประลองฉัน ไม่เจียมตัว!”

พลิกฝ่ามือ เงามืดกลายเป็นออร่าปีศาจเต็มท้องฟ้า ปกคลุมบนตัวงูยักษ์แปดหัว

ทันใดนั้น หัวงูที่โดนลู่ฝานฟันขาดงอกออกมาใหม่ บนตัวงูยักษ์แปดหัวเริ่มมีอักษรยันต์สีดำมากมายปรากฏออกมา ปกคลุมทั้งตัวงูยักษ์แปดหัวเหมือนเกราะ

เจ้าดำที่อยู่บนไหล่รีบกลายเป็นลำแสงเข้าไปในตัวลู่ฝาน

ทันใดนั้นบนตัวลู่ฝานก็เริ่มมีเกราะเกล็ดมังกร ลายมังกรสีดำเลื้อยอยู่บนเกราะ