เดชราชาพิโรธ นิยาย บท 47

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่เซียวหยางกับหยุนซูทานอาหารเช้าแล้ว เซียวหยางก็กลายเป็นคนขับรถอีกครั้ง ส่งเย่หยุนซูไปทำงาน

เย่หยุนซูนั่งอยู่ที่เบาะหลังรถ ไม่มีอะไรทำก็ถือแท็บเล็ตเพื่อเลื่อนดูรายการข่าวเช้า

เพียงแต่ว่า ไม่รู้ว่าเย่หยุนซูเห็นอะไร ทำท่าทางประหลาดใจ เงยหน้าขึ้นมองเซียวหยาง และเห็นเซียวหยางผิวปากส่ายหัวและฮัมเพลงเบาๆ มุ่ยปากแล้วแสดงท่าทางแปลกๆ

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอพบข่าวที่คล้ายคลึงกัน ใบหน้าที่สวยงามและเย็นชานั้น ก็ปรากฏรอยยิ้ม

เมื่อมาถึงโรงรถใต้ดิน เซียวหยางและเย่หยุนซูเข้าไปในลิฟต์ และเมื่อเข้าไปถึงชั้น25 เซียวหยางกำลังจะออกไป เย่หยุนซูก็พูดว่า

“ไปที่ห้องทำงานของฉันก่อน มีเรื่องจะบอกคุณ”

“ที่……หยุนซู ถ้ามาช้าจะถูกหักเงินเดือน หรือฉันไปตอกบัตรก่อน?”

สีหน้าเย่หยุนซูเคร่งขรึม “คุณมาสายบ่อยมาก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เงินเดือนของคุณถูกหักไปหมดแล้ว ตามฉันมา!”

เซียวหยางเดินตามด้วยใบหน้าบูดบึ้ง และทันทีที่ถึงออฟฟิต เย่หยุนซูก็ส่งแท็บเล็ตให้เซียวหยาง

“คุณดูนี่สิ”

เซียวหยางหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาจากจานผลไม้ กัดไปทีหนึ่ง มองดูแท็บเล็ต ข้างในเป็นรูปชายหญิง เซียวหยางพูดไปด้วยและกัดกินแอปเปิ้ลไปด้วย

“เด็กคนนี้คือใคร? ดูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง”

เย่หยุนซูพูดอย่างโกรธๆ “นี่คุณไม่ใช่เหรอ?”

เซียวหยางตกตะลึง กะพริบตา แม่ง เป็นตัวเองจริงๆ

“ฮ่าๆ ผมว่าแล้วทำไมถึงหล่อขนาดนี้ เป็นผมจริงๆ”

เซียวหยางหัวเราะสองสามครั้ง ก็พบว่าเย่หยุนซูทำใบหน้าเคร่งขรึม และไม่ตอบสนองเลย ดังนั้นเขาจึงหยุดหัวเราะด้วยความเขินอาย

ในภาพนอกจากตัวเองแล้ว ผู้หญิงอีกคนคือเจียงเซิ่งหนาน

เมื่อวานทั้งสองพบกันที่แผงขายอาหารเช้า และยังช่วยกันตีพวกหัวขโมยสองสามคน

“คุณคิดอย่างไรกับรูปนี้?” เย่หยุนซูกอดอก ราวกับกำลังไต่สวนหาความผิด

เป็นเรื่องดีที่ทำความดี แต่สองวันก่อนเจียงเซิ่งหนานยังมาจับคุณไป ฉันเป็นคนช่วยคุณออกมา แต่คุณสิ ชั่วพริบตาก็ไปดีกับเธอแล้ว

ดูรูปนี้สิ สนิทสนมกันมาก

แต่เย่หยุนซูไม่ได้พูดเรื่องนี้ เธอต้องการให้เซียวหยางพูดเอง

เมื่อเซียวหยางแสดงท่าทีที่ครุ่นคิดและวิเคราะห์จากมุมมองต่างๆ แล้วพูดว่า

“ภาพนี้ก็เหมือนภาพทั่วๆไป มองแวบแรกก็รู้ว่ามือสมัครเล่น การเปิดรับแสงน้อยเกินไปและรูรับแสงไม่พอ ควรเพิ่มการเปิดรับแสง เพื่อให้เอฟเฟ็กต์สมบูรณ์แบบ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวหยาง เย่หยุนซูทำหน้าตาเหมือนเห็นผี

นี่คือจุดที่คุณควรสนใจเหรอ หรือที่ฉันเรียกคุณมาที่นี่ เพียงเพื่อให้คุณมาแสดงความคิดเห็นว่าภาพนี้ถ่ายได้ดีหรือไม่เหรอ?

คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า!

เป็นครั้งแรกที่เย่หยุนซูอยากจะบ้าคลั่ง

“เซียวหยาง ถ้าคุณยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก!”

เย่หยุนซูชี้ไปที่หน้าของเซียวหยางแล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่า คุณจะดังแล้ว”

เซียวหยางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันดังอะไร"

เขากางมือออกและพูดอย่างไร้เดียงสา “หยุนซู คุณก็รู้จักนิสัยผมดี คนที่อ่อนโยนเช่นนี้ จะโกรธได้อย่างไร ก็แค่โพสต์รูปภาพบนอินเทอร์เน็ตโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม ผมยกโทษให้พวกเขาแล้ว”

ชั่วขณะหยุนซูพูดไม่ออก ตอนนี้เธอพึ่งค้นพบ พาเซียวหยางมาออฟฟิศแต่เช้า มันเป็นความผิดพลาดอย่างแน่นอน

คิดว่าวันนี้ทั้งวันตัวเองคงจะอารมณ์ไม่ดีแน่นอน

“เซียวหยาง คุณรู้ไหมว่า คุณต่ำมาก”

เซียวหยางครุ่นคิดเกี่ยวกับคำถามนี้อย่างจริงจัง คำว่าต่ำซึ่งควรแบ่งออก ถ้ากับคนอื่น เซียวหยางไม่มีวันทำเรื่องต่ำๆหรอก แต่สำหรับภรรยาตัวเอง มีเวลาทำเรื่องต่ำๆก็ต้องทำหน่อย

ผู้ชายไม่เลว ผู้หญิงไม่รัก

อันที่จริงเรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ

เซียวหยางและเจียงเซิ่งหนานจับหัวขโมยตามถนน และถูกผู้สัญจรไปมาถ่ายรูปไว้ และโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ในเวลาเพียงหนึ่งวัน พวกเขากลายเป็นที่นิยมในเว่ยป๋อ