เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 5
สรุปบท ตอนที่ 5 จำเป็นต้องอยู่ต่อ: เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ
อ่านสรุป ตอนที่ 5 จำเป็นต้องอยู่ต่อ จาก เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ โดย kanoomchoco
บทที่ ตอนที่ 5 จำเป็นต้องอยู่ต่อ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายอีโรติก เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย kanoomchoco อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
มหาวิทยาลัย XXX
"เจ้าขา แกมานั่งทำอะไรตรงนี้" หมดเวลาสอบของนักเรียนที่สอบชิงเตรียมเข้า เจ้าขานั่งรอเพื่อนๆอยู่ชั้นล่างทั้งที่เป็นเวลาที่เธอยังต้องนั่งสอบ ใบหน้าหงอยขึ้นมาในยามที่อะไรๆดูไม่เป็นใจสักอย่าง
"อาจารย์คุมสอบไม่สบาย การสอบก็เลยต้องเลื่อนไปอีก 3 วัน"
"อ้าว!! พรุ่งนี้เราต้องกลับกันแล้ว"
"......"
"จะทำยังไงล่ะที่นี่ ตั๋วรถทัวร์ก็จองกันหมดแล้วด้วย ถ้าจะทิ้งก็เสียดาย"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวหาห้องพักใกล้ๆมหา'ลัย ราคาๆถูกอยู่สักคืน" เจ้าขาแสดงความจำนงค์ไม่ต้องการให้ใครอยู่เป็นเพื่อนเพราะค่าตั๋วรถแต่ละคนก็ไม่ใช่ถูกๆ
"มันไม่ถูกอะสิ แถวนี้ที่ไหนจะมีถูก"
"ไม่มีเหรอ" เสียงแผ่วเบาพร้อมลมหายใจเป่าออกปล่อยจมูกโด่ง ไม่มีที่พักเธอจะไปนอนที่ไหน พรุ่งนี้เพื่อนๆต้องกลับกันก่อน หากเพียงอ้อยกลับกรุงเทพก็ไม่กล้าค้างที่ไร่ภูมิดินต่อแน่นอน
"เดี๋ยวให้แม่คุยกับพ่อเลี้ยงให้”
“ไม่เอา” เจ้าขาส่ายหัวเป็นการปฏิเสธทันที การเจอกันครั้งแรกไม่ได้ประทับใจอะไรเลย หากต้องอยู่ไร่ภูมิดินเพียงลำพังก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่ ทั้งไม่อยากอยู่กับผู้ชายที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ ตอนนี้พ่อเลี้ยงปรเมศในสายตาเจ้าขาก็ไม่ต่างจากเฒ่าหัวงู การกระทำในวันนั้นมันทำให้เธอคิดแบบนี้จริงๆ
"แกมีเงินเช่าห้องคืนแพงๆเหรอ ถ้ามีฉันก็ไม่ขัด"
เจ้าขาส่ายหัวอีกรอบทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือแค่หลักพัน มันเป็นเงินที่เธอเจียดจากค่าขนมไปโรงเรียนเก็บเล็กผสมน้อยมานานหลายเดือนเพื่อการมาครั้งนี้ หากเลือกพักที่อื่นต้องโทรกลับไปขอเงินพ่อและเธอก็ไม่อยากเป็นภาระให้พ่ออีกแล้ว ที่ผ่านมาพ่อเหนื่อยมาก มากจนไม่อยากเห็นหยาดเหงื่อของพ่อที่พยายามทำงานเพื่อเธอ
"ไม่มีก็ต้องอยู่ไร่"
"ไม่อยู่"
"แกกลัวอะไรเจ้าขา"
"....." จะบอกว่ากลัวพ่อเลี้ยงก็ไม่เชิง แต่จะอยู่ยังไงท่ามกลางผู้คนที่ไม่รู้จัก แม่ของเพียงอ้อยก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นจะทำอะไรก็ดูเกรงใจไปซะทุกเรื่อง
"ใช่ครับพ่อเลี้ยง" รถส่วนตัวขับผ่านมหาวิทยาลัย พ่อเลี้ยงกลับจากการทำธุระเจรจาการขอซื้อเมล็ดพืชเกรดดี ความบังเอิญขับมาเจอเด็กสองคนในชุดมัธยมปลายและสั่งให้คนขับรถหยุดการเคลื่อนไหว
"จอดก่อน" สะอาดตบไฟเลี้ยวซ้ายและเทียบจอดริมฟุตบาท สายตาพ่อเลี้ยงจ้องไปยังเด็กสาวที่ชื่อเจ้าขาพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เผลอเข้ากอดจากความเข้าใจผิด เด็กสาวช่างเหมือนมินตราทุกกระเบียดนิ้ว ความคิดเกิดขึ้นในหัวโดยไม่มีใครรู้ว่าพ่อเลี้ยงกำลังคิดอะไร ปรเมศนั่งมองเจ้าขาผ่านกระจกรถยนต์ที่ติดฟิล์มทึบ มองเด็กสาวไม่กระพริบตาและเหมือนว่าจะถูกใจเจ้าขาเอาเสียแล้ว
"มาสอบเข้าคณะอะไรกัน"
"เท่าที่ได้ยิน อ้อยบอกว่าสอบเข้าสถาปัตย์ครับ"
สะอาดรายงานตามที่ได้ยิน
"สถาปัตย์มันเข้ากันได้ง่ายที่ไหน"
"แต่อธิการที่นี่เป็นเพื่อนของพ่อเลี้ยงนี่ครับ"
ใช่แล้ว อธิการบดีมหาวิทยาลัยเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เรียนต่างประเทศด้วยกัน พ่อเลี้ยงปรเมศกระตุกมุมปากยิ้มหนึ่งที จากนั้นก็สั่งให้สะอาดขับรถกลับไปไร่ตามเดิม
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ