เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 8

"พ่อเลี้ยง" กานต์กนกเอ่ยตามหลังในยามที่พ่อเลี้ยงเดินออกมายังลานจอดรถโดยมีรอเจ้าตัวเดินมาด้วยกัน

"อะไร"

"วันนี้กานต์ขอไปนอนที่ไร่" เธอกล่าวขออนุญาตอย่างไม่ใช่ผัวเมีย ทั้งที่จริงตามกฎหมายเธอมีสิทธิ์เข้านอกออกในได้ตามสบาย แต่หากไม่ขออนุญาตจะพาลทำให้เจ้าของบ้านไม่พอใจเอาเสียเปล่า ในส่วนของปเมศที่ไม่ได้ที่ท่าปฏิเสธเพราะหากภรรยาในนามต้องการจะพักค้างอ้างแรมก็เป็นสิทธิ์กระทำได้ อีกทั้งกานต์กนกยังมีห้องส่วนตัวที่แยกออกจากห้องของปรเมศอยู่แล้ว

"ปกติก็ไม่ค่อยมานอน"

"พรุ่งนี้กานต์มีนัดคุยธุระกับลูกค้าชาวต่างชาติ ที่รีสอร์ทใกล้ๆไร่ภูมิดิน ถ้าให้กานต์กลับไปนอนที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ก็ตื่นแต่ตี 4 เพื่อย้อนกลับมาอีก"

"......" ปรเมศไม่ตอบ เขากลับเดินนำออกไปลานจอดรถ โดยมีกานต์กนกเดินตาม

การพบปะท่ามกลางความไม่ถูกชะตาของทั้งสองพ่อเลี้ยงก็ถึงเวลาต้องย้าย กานต์กนกขอติดรถปรเมศกลับมานอนที่ไร่ ทั้งสองนอนด้วยกันก็นับครั้งได้แต่ไม่เคยมีความสัมผัสบนเตียงเชิงสามีภรรยาและบางครั้งที่กานต์กนกเข้ามาหลับนอนบนเตียงของปรเมศในยามที่เข้าตัวไม่อยู่

ในเวลานี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน รถพ่อเลี้ยงเคลื่อนเข้ารถในโรงจอดรถห่างจากตัวบ้านพอประมาน ร่างสูงเดินลงจากรถด้วยท่าทีไม่มีความสนใจกานต์กนก เท้าหนาก้าวย่างย้ายตัวเพื่อจะเข้าบ้านหลับพักผ่อน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อถูกร่างเล็กกกระโจนเข้ากอดทางด้านหลังในแสงสว่างพอรำไรของแผงไฟโซลาเซลล์และแสงสีเหลืองจากพระจันทร์เต็มดวงส่งผลให้มองเห็นว่าคนร่างเล็กกว่ากำลังกอดรัดอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น

"ปล่อย"

"พ่อเลี้ยง" น้ำเสียงอ้อยอิ่งเป็นการออเซาะ กานต์กนกกำลังถูกแอลกอฮอล์ลเล่นงานร่านในกาย รู้ทั้งรู้ว่าพ่อเลี้ยงปรเมสไม่ชอบอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะกานต์กนกที่มักทำตัวยัดเยียดเขายิ่งไม่สนใจ

"ปล่อย!!" เพิ่มน้ำหนักเสียงดังขึ้นเพื่อให้อีกคนได้หยุดการกระทำอันยั่วยุ

"พ่อเลี้ยง กานต์ร้อน" เธอปล่อยกอดแล้วเอี้ยวตัวไปด้านหน้าจากนั้นก็ถอดแขนเสื้อออกทีละข้างแต่มันยังเกาะแขนเรียวไว้อยู่แล้วดึงคอเสื้อลงเล็กน้อยเพื่อให้เห็นเนินนมที่มีขนาดใหญ่พอตัว กานต์กนกเป็นผู้หญิงอวบมีน้ำมีนวลทั้งยังผิวขาวพอโดนแสงจันทร์สาดผ่องนวลขึ้นมาชัดขึ้น

"ก่อนออกมาคุณพ่อคุณแม่ก็ถาม เมื่อไหร่เราจะมีลูก" เธอกำลังเข้าประเด็นอันแสนน่าเบื่อของคนฟังอีกครั้ง ลมหายใจเทออกด้วยความรู้สึกที่ถูกพูดย้ำๆเรื่องเดิมๆมันขี้เกียจจะตอบจนกลายเป็นความน่ารำคาญ

"......" ปรเมศยังทำตัวนิ่งและขบอารมณ์โมโหเมื่อเห็นภรรยาในนามกำลังทำประเจิดประเจ้อกลางไร่ แม้ตอนนี้มันจะเงียบสงัดและไม่มีคนเดินเพ่นพล่าน แขนเรียวโอบเข้าลำคอของคนสูงกว่ากานต์กนกเขย่งปลายเท้าโน้มริมฝีปากอิ่มประกบคนตรงหน้า โดยที่ปรเมศไม่ได้อ้าปากรับลิ้นอ่อนที่พยายามแทรกตัวเข้ามาด้านในเลยสักนิด

"ร้อนก็เข้าไปนอนที่ห้องของตัวเอง" เขาปฏิเสธในสิ่งที่เธอกำลังทำ ในวันนี้พ่อเลี้ยงก็ดื่มแอลกอฮอล์มานิดหน่อยตามมารยาทเมื่อพ่อตายกแก้วขอชน

"กานต์ไม่เร้าใจเลยใช่ไหม" ผละริมฝีปากสัมผัสเข้าต้นคอจากนั้นก็ขบเม้มดูดมันเพื่อทำรอยและกระตุ้นอีกคน ต่อให้ปรเมศพยายามไม่สนใจเมื่อถูกยั่วยุอารมณ์ ความเป็นชายยังไงมันต้องตื่นตัวแต่เขาจะไม่ใช้กับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักเด็ดขาด