เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 9

"อย่าค่ะ อย่า!!!" คนด้านในกระโดดตัวออกมาจากพุ่มไม้ด้วยอาการลุกลน

"เจ้าขา" เป็นเด็กที่มาขอาศัยนอนรอสอบเท่านั้น ไม่ใช่ขโมยอย่างที่เขาคิด

"ออกมาทำอะไรดึกๆดื่นๆ" เจ้าขายืนเม้มปากยกมือเกาคอเกาขาอย่างเคอะเขินและยังรู้สึกอายสายตามานั่งดูคนจูบกันจนเกือบจะทำเรื่องอย่างว่ากลางไร่

"ฉันถาม"

"คือหนู เพิ่งกลับจาก บสข ในตัวอำเภอค่ะ"

"......."

"ไปส่งอ้อยกับเพื่อนๆขึ้นรถทัวร์รอบ 2 ทุ่มแล้วหนูไม่มีรถกลับมาที่ไร่"

"........"

"เผอิญหนูเจอลุงเดชเลยได้ติดรถแกกลับมาแล้วจอดให้หนูตรงทางเข้า"

"สะอาดไปไหน" เขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ หลังจากสบายใจว่าไม่ใช่โจรหรือสัตว์ป่า

"ลุงสะอาดข้อมือซ่น ขับรถไม่ถนัด"

"คนอื่น"

"พวกหนูไม่กล้ารบกวนเลยออกไปกันเอง"

"ไม่รู้หรือไงว่าทางเข้าไร่มันเปลี่ยว" ปรเมศจ้องเจ้าขาด้วยแววตาตำหนิ หากเธอไม่ติดรถลุงเดชมามันอันตรายไม่น้อยกับเด็กวัยแรกสาวแบบนี้ และถ้าหากเกิดเป็นอะไรไปเขาคงรับผิดชอบชีวิตคนทั้งคนไม่ไหว

"ทราบค่ะ" เจ้าขาตอบพร้อมก้มหน้า เมื่อถูกตำหนิด้วยเหตุผลของอีกฝ่าย เธอไม่ได้ตั้งใจจะกลับมาดึกขนาดนี้แต่ทว่าไม่มีรถต่อมาในช่วงเวลานั้น หากไม่บังเอิญเจอรถลุงเดช คงได้นอนตบยุงข้าง บขส ในตัวอำเภอ

"พ่อเลี้ยงคะ เข้าบ้านเถอะค่ะ" กานต์กนกดึงแขนปรเมศชวนเข้าบ้านอย่างอารมณ์เสีย

"เข้าไปก่อน"

"พ่อเลี้ยง!!"

"บอกให้เข้าไปก่อน ขาไม่ได้ผูกกันไว้" เขาบอกกานต์กนกอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ เขาไม่ได้สนใจคนด้านข้างจริงๆ ตอนนี้กำลังจดจ่อกับเด็ดสาวที่มีหน้าตาคล้ายคนรักเก่า กานต์กนกนกยังยืนกอดอกกัดฟันอยู่ด้านหลังปรเมศเพื่อรอเดินเข้าบ้านพร้อมกัน

"ถ้าไม่เข้าไปก่อนก็เดินไปข้างหน้า กลับบ้านเธอไป" รู้สึกอับอายเด็กสาวเมื่อถูกสามีพูดจาอย่างไร้เยื่อใย ปรเมศกำลังแสดงออกว่าเขาไม่รักเธอต่อหน้าเด็กเจ้าขา หายใจตีแรงขึ้นด้วยความโกรธเมื่อถูกหักหน้าจากนั้นก็สะบัดตัวเดินเข้าตัวบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ห่างกันไม่มาก

"หนูขอโทษค่ะ มันสุดวิสัยจริงๆ" ยกมือไหว้แต่ทว่ายังก้มหน้าไม่กล้าสบตาพ่อเลี้ยง เขากำลังดุเธอทางสายตา คนตัวเล็กกมัวแต่ก้มโดยไม่ทันสังเกตว่าพ่อเลี้ยงกำลังเดินเข้าใกล้และคว้าข้อมือเล็กในทันที

"อ๊ะ พ่อเลี้ยง" พยายามยื้อแขนตัวเองกลับมาแต่ก็ถูกโดนรั้งกลับคืน

"ปล่อยมือหนู" มือว่างอีกครั้งพยายามแกะฝ่ามือที่กำแน่นยิ่งกว่ากาวตราช้าง จากนั้นร่างเล็กก็ปลิวว่อนไปตามแรงดึงของปรเมศออกไปตามทางเดินกลับบ้านพักคนงานที่เจ้าขาใช้หลับนอน

"พ่อเลี้ยงปล่อยหนู" เสียงสั่นและเริ่มกลัวพ่อเลี้ยงที่ถูกแตะเนื้อต้องตัว

"เป็นอะไร"

"......" ใบหน้ามนเบ้ขึ้น เนื้อตัวสั่นเทารุนแรงขึ้น จนพ่อเลี้ยงต้องยอมปล่อยมือ

"กลัวฉันเหรอ"