เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 3

เช้า

ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งกินข้าวกับคุณป๋า ฉันไม่ได้ไปเรียนเพราะจบแล้ว ในตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ยังไม่ตัดสินใจว่าจะเรียนที่ไหนดี

กินข้าวไปได้แค่ไม่กี่คำฉันก็วางชอนลง “หนูอิ่มแล้วค่ะ”

“จะรีบไปไหน ?” คุณป๋าถามในขณะที่ฉันกำลังลุกขึ้น

“จะไปหาเอวาที่บ้านค่ะ”

“ให้ไอ้กล้าไปส่ง ไม่ต้องขับรถไปเอง”

“หนูอยากขับรถไปเองมากกว่าค่ะ”

“เธอจะขัดคำสั่งของฉัน ?” คุณป๋าเงยหน้าขึ้นถามเสียงเย็น สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกแต่มันแฝงไปด้วยความน่ากลัวนั้น มันทำให้ฉันไม่อยากที่จะเถียงอะไรต่อ

“ค่ะ”

ฉันเดินออกมาจากบ้าน มีรถมารอรับเรียบร้อย ข่าวถึงพี่กล้าเร็วจังนะว่าฉันจะไปบ้านเอวาน่ะ

พี่กล้าขับรถมาส่งฉันที่บ้านของเอวา แถมบอกให้กลับไปก็ไม่ยอมกลับ เพราะคุณป๋าเป็นคนสั่งให้รอรับฉันกลับไปด้วย

“ฟาร์นยังไม่มาหรอเอวา” ฉันถาม เพราะนี่มันก็สายแล้วไม่เห็นฟาร์นมันโผล่หัวมาเลย

“คงจะยังไม่ตื่นน่ะ”

ฉันพยักหน้าตอบเพราะเราจะรู้ดีว่าฟาร์นมันเป็นคนที่นอนกินบ้านกินเมืองมาก กว่าจะตื่นคนอื่นก็ใช้ชีวิตไปได้ครึ่งค่อนวันแล้ว

“เมเบล แกคิดได้หรือยังว่าจะเข้าเรียนที่ไหน”

“แกกับไอ้ฟาร์นเรียนที่ไหน ฉันก็เรียนที่นั่น” ฉันตอบสั้นๆ พลางเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์

การที่ฉันส่งข้อความไปบอกไม่ได้เป็นการขออนุญาต แต่เป็นการบอกตามหน้าที่ก็เท่านั้น

ณ คลับ

“อาหิรัญก็มาด้วยนะเมล นั่งอยู่โซนนั้น” เมื่อมาถึงดื่มยังไม่ถึงสามแก้ว ฟาร์นที่เดินไปหาพ่อของมันมาก็คาบข่าวมาบอก

คุณป๋ากับพ่อของฟาร์นทำธุรกิจร่วมกันหลายอย่าง ไม่แปลกที่คุณป๋าจะมาที่นี่หรอก

“เมเบล อาหิรัญจะไม่ว่าอะไรแกใช่มั้ยเนี่ย”

“ไม่หรอก ฉันบอกคุณป๋าไว้แล้วว่าจะมา อีกอย่างนะ คุณป๋าไม่ได้สนใจฉันมากขนาดนั้นสักหน่อย”

“แกอย่าคิดแบบนั้นสิ ถ้าอาหิรัญไม่สนใจแกเขาจะเลี้ยงแกมา ให้แกอยู่สุขสบายได้ถึงทุกวันนี้หรอ”

คำพูดของเอว่าทำให้ฉันเงียบ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นคุณป๋าที่กำลังเดินตรงมายังโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างเอาผิด