เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 47

ผมลุกขึ้นหยิบผ้ามาซับเลือดบนมืออย่างไม่รู้สึกเจ็บ แม้ว่าเลือดจะไหลออกมามาก ก่อนจะเดินออกมาสูบบุหรี่ที่ริมระเบียง พลางคิดสงสัยว่าทำไมกับไอ้แค่ผู้หญิงคนเดียวถึงทำให้ผมหัวเสียมากขนาดนี้ได้ แถมยังไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมต้องสนใจด้วยวะ แม่งเอ้ย!!”

มันเพราะอะไรกัน แน่นอนว่านอกจากความแค้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรอีก ไม่เคยรักมีแต่ความเกลียด ยิ่งเธอพยายามหนีมันก็ทำให้ร้อนใจซะจนอยากตามไปถึงต่างประเทศแล้วลากเธอกลับมาทรมานให้สาสมใจ

รู้แบบนี้ผมคงแอบถ่ายคลิปตอนเอากับเธอเอาไว้จะได้ไม่กล้าอวดดีขนาดนี้

แค่วูบเดียวที่เผลอคิดถึงใบหน้าของยัยนั่นตอนที่มีอะไรกัน จู่ ๆ ความเป็นชายของผมมันก็ผงาดชูชันขึ้นมา “ซี๊ด! แค่คิดถึงหน้าทำไมต้องแข็งขนาดนี้ด้วยวะ!!”

หึ!! ทั้งที่เกลียดแต่กลับมีอารมณ์เพียงเพราะคิดถึงตอนทำ

กับเธอ ผมคงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่!!

“… อีกไม่นานเธอจะต้องกลับมา” ผมกำมือแน่นแล้วสบถออกมาด้วยอารมณ์ที่แข็งกร้าว

ผมนอนอยู่บนเตียงมองเพดานห้องพลางคิดหาวิธีอยู่นาน

ก่อนจะตัดสินใจโทรหาไอ้คาแลนเพราะมีแค่มันที่ทำได้

(โทรมามีอะไร)

“ช่วยอะไรกูหน่อย”

(คนอย่างมึงเนี่ยนะมาขอให้กูช่วย) เพราะผมไม่เคยขอให้มันช่วยอะไรมาก่อนไม่แปลกที่ไอ้คาแลนจะถามแบบนี้

“เออ!! มึงจะช่วยไหมสัส”

(จะให้กูทำอะไรก็พูดมา ของานง่าย ๆ ถ้ายากกูเรียกค่าตัว)

“เรื่องมากฉิบหาย!!”

(ว่ามาจะให้กูช่วยเรื่อง?)

“ตัดต่อคลิปให้กูหน่อย”

(ฮะ!! งานที่ว่าจะให้กูตัดต่อคลิปเนี่ยนะ) ไอ้คาแลนถามกลับมาเหมือนตกใจในคำขอร้องของผมพอสมควร

“เออ!! มึงจะเสียงดังทำไมวะ”

(คลิปอะไรวะ)

“คลิปโป๊”

(เดี๋ยว ๆ ไอ้ลีวายมึงจะให้กูตัดต่อทำไม อย่างมึงแค่ถ่ายเอาเอง

ก็ได้ไหมวะ)

แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องยากถ้าผมจะทำ แต่คนที่อยากให้มีหน้าอยู่ในคลิป เธอไม่อยู่ไทยแล้วนะสิ ผมจึงต้องขอให้คนมีฝีมืออย่าง

ไอ้คาแลนช่วย

“ถ้ามันง่ายแบบนั้นก็คงไม่ให้มึงช่วย”

(เดี๋ยวนะ!! ที่ช่วงนี้มึงไม่ค่อยมีสมาธิกับงานเพราะติดหญิง

เหรอวะ)

“ไม่ใช่โว้ย!! มึงจะช่วยไม่ช่วยก็รีบพูดมา”

(เออ ๆ เดี๋ยวกูทำให้ ข้อแลกเปลี่ยนคือดีลงานล็อตใหม่ครั้งนี้

มึงต้องไปเป็นเพื่อนกู)

“เออ!!”

(ก็แค่นั้น! อย่าลืมส่งภาพของผู้หญิงที่อยากให้อยู่ในคลิปมาให้กูด้วยเดี๋ยวรีบจัดการให้)

หลังจากวางสายผมก็กำโทรศัพท์ในมือแน่น อยากรู้จริง ๆ ว่าถ้าเห็นคลิปแล้วเธอจะตกใจขนาดไหน คงรีบกลับมาไทยเพื่อขอร้องอ้อนวอนให้ผมลบคลิปนั่นซะ

Talk มิลิน

@วันต่อมา

ตื่นเช้ามา แม้แต่โทรศัพท์ฉันก็ไม่กล้าหยิบขึ้นมาดู เพราะกลัว

จะเห็นข้อความข่มขู่ของพี่ลีวาย ฉันอยากจะตัดเขาออกไป ไม่ใช่เอาแต่หวาดกลัวอยู่แบบนี้แล้วเมื่อไรจะเข้มแข็งสักที

หลังจากกินข้าวและดูแลคุณท่านเรียบร้อย ฉันก็เดินออกมา

สูดอากาศที่สวนหน้าบ้าน ก่อนจะเห็นรถคันหรูของใครก็ไม่รู้ขับมาจอด ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจจนกระทั้งได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง

“มิลิน”

“พี่… คัลเลน” แน่นอนว่าฉันรู้สึกประหม่าเมื่อเป็นพี่คัลเลน

เรื่องอะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

“มะ... มาหาคุณท่านเหรอคะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน