เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 46

Talk - มิลา

พี่เจตเป็นคนไปซื้อวัตถุดิบตามที่ฉันเขียนในกระดาษไว้ให้ หลังจากได้ของจนครบก็ลงมือทำอาหารจนเสร็จหมดทุกอย่าง เหลือแค่รอเจ้าของห้องกลับมา

ไม่รู้เจ้าความหวังจะเป็นยังไงบ้าง อาหารกับน้ำหมดหรือยัง เป็นห่วงมาก ๆ

ช่วงบ่ายคาแลนกลับมาที่ห้อง สีหน้าของเขาดูเหนื่อยหน้าหัวคิ้วขมวดชนกันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา

“หิวหรือยังคะ มิลาทำอหารไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าเฮียกินตอนนี้จะไปอุ่นให้”

“ยัง เฮียขอนั่งพักก่อน”

คนตัวสูงเดินไปนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ ไม่อยากคิดมากแต่มันอดไม่ได้ เขาบอกจะไปคุยกับคุณหนูลี่แล้วกลับมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีแบบนี้มันทำให้ฉันใจไม่ค่อยดีเลย

“คุณหนูลี่เธอว่ายังไงบ้างคะ”

“เธอไม่ยอมจบ”

ราวกับหัวใจดวงน้อยหยุดเต้นไปชั่วขณะหลังจากได้ยินคำนั้น คิดว่าทุกอย่างมันจะง่ายอย่างที่หวังแต่ลืมไปว่าชีวิตเรามันไม่มีอะไรง่ายเลย

“หนู”

“นะ... หนูโอเคค่ะเฮียไม่ต้องห่วง” ถึงแม้ข้างในจะไม่โอเคนักแต่ไม่อยากทำให้คนรักเครียดมากกว่าเดิมจึงเลือกตอบไปอย่างนั้น

“มานั่งบนตักเฮีย”

มือหนาตบบนท่อนขาแกร่งของตัวเองพร้อมคำสั่ง ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินมาหย่อนก้นนั่งลงบนตักที่คุ้นเคย

“ลี่บอกว่าให้เฮียมีหนู เธอยอมอยู่ในสถานะเมียอีกคน”

“…” ไม่ได้ตกใจที่รู้ว่าคุณหนูลี่รักผู้ชายคนเดียวกับฉันเพราะสายตาของเธอเวลามองคาแลนมันบอกความรู้สึกทั้งหมด แต่ที่ตกใจคือเธอยอมขนาดนั้นทั้งที่อยู่ในตระกูลชนชั้นสูงแต่กลับอาสาเป็นเมียน้อย

“เธอไม่ยอมท่าเดียว ลี่ในวันนี้ไม่ใช่คนที่เฮียเคยรู้จักเลย”

“เธอชอบเฮียมากเลยใช่ไหม”

“อืม”

“เพราะความแสนดีของเฮียหรือเปล่าทำให้คุณหนูลี่หลงรัก”

“ไม่ใช่เพราะเฮียหล่อ?” หัวคิ้วยกขึ้นพร้อมรอยยิ้มมุมปาก เวลาแบบนี้ต้องขอบคุณคาแลนที่เล่นมุขทำให้บรรยากาศไม่ตึงเครียดมาก

“เธอยอมเป็นน้อยแล้วเฮียตอบไปว่าอะไรคะ”

“เฮียมีหนูอยู่แล้วจะไปหาเมียเพิ่มทำไม”

“… แต่มิลาเทียบเธอไม่ได้เลย”

“เฮียบอกว่ายังไง? อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร”

เจ้าของใบหน้าหล่อจ้องตาดุทำให้ฉันเบ้บปากก่อนจะก้มลงซบบนแผงอกแกร่ง จมูกที่ไวต่อกลิ่นรับรู้ได้ทันทีว่าบนเสื้อของคาแลนมีน้ำหอมของผู้หญิงติดอยู่

ฉันใช้มือดันอกแกร่งผละใบหน้าออกทำให้เจ้าของตักเลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถาม เพราะจู่ ๆ ฉันก็บึนปากทำหน้าบึ้งใส่

“อยู่ใกล้ขนาดไหนคะทำไมถึงมีกลิ่นน้ำหอมของเธอติดที่เสื้อ”

“ถ้าเฮียเล่าให้ฟังหนูจะโกรธหรือเปล่า”

ใจไม่ดีเลย ไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไรแต่การถามหยั่งเชิงแบบนั้นคงไม่ใช่สิ่งดีนัก มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ

“เล่ามาค่ะ”

“คนสวยตอบเฮียก่อน”

“มิลาบอกให้เล่า”

ฉันบอกเสียงแข็งจะลุกจากตักแต่ถูกมือหนารั้งไว้ คาแลนถอนหายใจออกมาสายตาคู่นั้นฉายแววความกังวลอย่างปิดไม่มิด

“เธอทำอะไรทำไมเฮียถึงมีท่าทีหนักใจขนาดนี้”

“หนูอย่าดุได้ไหม ใจเฮียก็มีแค่นี้”

“คุณคาแลนรีบพูดมาเดี๋ยวนี้ มิลาหงุดหงิดแล้วนะ”

ไม่ยอมพูดสักทีความอยากรู้เริ่มทำให้ฉันอารมณ์เสียแล้ว แถมอีกฝ่ายยังมาทำหน้าตาให้เห็นใจอีก

“ลี่ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเฮีย”