เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 45
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมารบกวนเวลานอนหลับทำให้ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นควานมือหาต้นตอของเสียงนั้น โทรศัพท์เครื่องหรูของคาแลนปรากฏชื่อลี่เว่ยหลินตระหง่านบนหน้าจอ
ฉันเม้มปากแน่นก่อนจะปิดเสียงเอาไว้แล้ววางโทรศัพท์ในมือลง ร่างหนาที่นอนข้าง ๆ ขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกอดแน่นขึ้น กดริมฝีปากหยักจูบลงมาบนต้นคอ
“มิลาทำเฮียตื่นหรือเปล่าคะ”
“เฮียได้ยินเสียงโทรศัพท์น่ะ”
“คุณหนูลี่โทรมาค่ะ แต่มิลากดปิดเสียงไว้กลัวเฮียจะตื่น ขอโทษที่วุ่นวายกับของใช้ส่วนตัว”
“หืม เฮียยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำเลยคนดี หนูมีสิทธิ์ยุ่งได้เต็มที่อยู่แล้ว”
“รับสายเธอเถอะค่ะ โทรมาสักพักแล้วอาจจะมีเรื่องด่วน”
ฉันบอกพลางจับท่อนแขนที่พาดอยู่บนเอวออก ไม่อยากแสดงความหึงหวงให้ตัวเองกลายเป็นคนงี่เง่าจึงเลือกเดินออกมาจากห้องเงียบ ๆ
ถึงเราจะรักกันแต่เรื่องราวตอนนี้ยังไม่สามารถเปิดเผยได้ อีกทั้งฉันที่อยู่ในสถานะว่าที่คู่หมั้นของมาลิคหรือคาแลนที่เป็นข่าวเดตกับคุณหนูลี่เว่ยหลิน
ความสัมพันธ์มันยุ่งเหยิงยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นกังวล ถึงแม้ตอนนี้จะมีความสุขมาก ๆ กับสิ่งที่เลือก แต่ในอนาคตจะเป็นยังไงต่อฉันไม่รู้เลย
ร่างหนาเดินออกมาจากห้องนอนก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ ฉันบนโซฟาตัวใหญ่ จากนั้นก็โน้มศีรษะลงมาหนุนตัก
“เฮียต้องออกไปข้างนอกนะมิลา”
“ไปเจอคุณหนูลี่เหรอคะ”
“ลี่เป็นเด็กน่ารัก”
“…” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหวเมื่อได้ยินคำชมผู้หญิงคนอื่นจากปากคนรัก ไม่เข้าใจว่าคาแลนจะพูดแบบนั้นทำไม ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้ฉันกำลังคิดมาก
“เฮียจะไปบอกลี่ว่าไม่สามารถเปิดใจรักใครได้อีกแล้วเพราะตอนนี้หัวใจของเฮียมีแต่หนู”
“… เฮีย”
“คนดีหนูคิดมากเรื่องนี้อยู่หรือเปล่า”
“อื้อ” ยอมรับออกไปตามตรงทำให้คนบนตักถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะจับมือของฉันไปพรมจูบ
“อย่ากังวลไปเลย เฮียไม่เคยแบ่งหัวใจให้ผู้หญิงคนไหน ยังยืนยันคำเดิมว่ามันเป็นของหนูมาตลอด”
“หัวใจของมิลาก็เป็นของเฮียแค่คนเดียว”
“เด็กดี… เรามาทำตอนเช้าอีกสักรอบได้ไหมคะ”
แปะ!! ฉันฟาดมือลงบนแผงอกแกร่งเบา ๆ เมื่อได้ยินอีกฝ่ายชวนให้ทำกิจกรรมลามก เมื่อคืนแทบไม่ไหวแล้วหากทำต่อคงไร้เรี่ยวแรงจะเดินแน่ ๆ
“หนู…” ดวงตาที่กำลังออดอ้อนนั้นเกือบทำให้ฉันใจอ่อน จนต้องเบือนหน้าหนี
“หยุดอ้อนมิลาเลยนะ ยังไงก็ไม่ได้”
“คนสวยของเฮียใจร้าย”
“รีบไปเจอคุณหนูลี่เถอะค่ะ”
“ยังคิดมากอยู่หรือเปล่า ถ้าหนูไม่สบายใจเฮียไม่ไปก็ได้นะมิลา” คาแลนเอ่ยบอกอย่างจริงจัง เขาแสดงให้เห็นว่าให้ฉันเป็นที่หนึ่งมาตลอด
“เมื่อวานเฮียก็ไม่ไปเธอคงรอเจออยู่ ถ้ามีเรื่องคุยก็รีบเคลียร์ให้จบเถอะค่ะ มิลาจะทำอาหารโปรดไว้รอเฮียกลับมานะ”
“เมียเฮียน่ารักจัง” ฝ่ามือหนายกขึ้นมาลูบพวงแก้มของฉันอย่างอ่อนโยน ทำให้อดใจไม่ได้ที่จะก้มลงมามอบจูบลงบนริมฝีปากหนา
ไม่ใช่จูบที่ลึกซึ้งหรือดูดดื่มเพราะกลัวว่ามันจะถลำลึก ฉันอยากให้คาแลนรีบไปเคลียร์กับคุณหนูลี่มากกว่า
Talk - คาแลน
“มึงจะเอายังไงเรื่องมาลิค”
“จัดการมันได้เลยกูปล่อยให้มันเล่นสนุกมานานแล้ว”
ก่อนจะไปเจอกับลี่ ผมแวะมาหาเพื่อนเพื่อคุยธุระสำคัญคือการกำจัดมาลิค ที่ยังไม่ทำอะไรเพราะก่อนหน้านี้มิลาอยู่กับมันแต่ตอนนี้เธอเลือกแล้ว และผมคงปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาได้อีกไม่นาน
“จัดการมันสักที อีกไม่นานกูต้องกลับดาร์กซีแล้ว” เคย์เดนว่า เคยได้ยินมันพูดชื่อนี้แค่ไม่กี่ครั้งแต่ผมไม่ได้ถามลงลึกเท่าไร แต่ครั้งนี้มันอดสงสัยไม่ได้
“กูได้ยินมึงพูดชื่อนี้สองสามครั้ง มันเป็นชื่อเมืองประเทศไหนวะเคย์เดน?” ผมขมวดคิ้วถามเพราะไม่เคยได้ยินชื่อที่มันพูดมาเลยทั้งที่บินไปก็หลายประเทศ แต่เคย์เดนมันกลับยกยิ้มมุมปาก “พูดไปมึงก็ไม่รู้จัก”
“กูบินไปแทบทุกประเทศแต่ไม่คุ้นเลย”
“เพราะมันไม่ใช่ชื่อเมืองที่นี่ยังไงล่ะ ถ้ามึงคุ้นกูจะแปลกใจมาก”
ยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าใจที่มันกำลังสื่อ รู้จักมาสามสี่ปีบางทีเหมือนผมไม่เคยรู้จักมันเลยด้วยซ้ำ เคย์เดนค่อนข้างลึกลับซับซ้อนในบางมุม
ไม่เคยได้ยินมันเอ่ยถึงพ่อแม่ ไม่เคยเห็นพูดถึงญาติพี่น้องคนไหน
“พูดอย่างกับอยู่คนละโลก”
“สายตาของพี่คาแลนเวลามองเธอมันลึกซึ้งและโหยหาขนาดนั้นลี่จะดูไม่ออกได้ยังไง แต่เธอมีคู่หมั้นแล้วนะคะ”
ไม่เคยรู้เลยว่าผมมองมิลาด้วยสายตาแบบไหน แต่ก็ดีแล้วที่ลี่รู้ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้อยากจะเล่าถึงความสัมพันธ์ของผมกับมิลาให้ผู้หญิงตรงหน้าฟัง แค่รับรู้ว่าวันนี้ผมต้องการจบเรื่องของเราก็พอ มันแค่เริ่มต้นอยู่ในช่วงศึกษาไม่ได้มีอะไรถลำลึกลี่คงเข้าใจ
“เรื่องราวมันซับซ้อนและพี่ก็ไม่สะดวกใจที่จะเล่า”
“รักเธอมากไหมคะ” ได้ยินคำถามของลี่ทำให้ผมตอบกลับไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก“มากกว่าชีวิต”
“ลี่ก็รักพี่คาแลนไปแล้วเหมือนกัน ไม่คิดจะรับผิดชอบความรู้สึกกันหน่อยเหรอคะ ทำไมใจร้ายจัง”
“…” ไม่รู้จะตอบยังไงกับสิ่งที่ได้ยิน ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงแค่เวลาสั้น ๆ ไม่คิดว่าลี่จะสารภาพออกมาแบบนี้
“ถ้าบอกว่ายอมเป็นน้อยจะว่ายังไงคะ ลี่ยอมอยู่ในสถานะนั้นเพื่อมีพี่คาแลนในชีวิตต่อ ลี่ชอบพี่คาแลนมานานแล้ว ก่อนที่เราจะเริ่มศึกษากันด้วยซ้ำ”
ยอมรับว่าตกใจที่ลี่เอ่ยแบบนั้น เธอพูดเหมือนไม่แคร์ใครนอกจากความรู้สึกในตอนนี้ของตัวเอง แต่ผมว่าถ้าพ่อของเธอรู้คงไม่ชอบใจนัก
“ลี่อยู่ในตระกูลที่สูงส่งไม่ต้องเอาตัวเองมาเป็นน้อยใครเลย ยังมีคนอีกมากมายที่เหมาะสม”
“แต่คนที่ลี่ต้องการคือพี่คาแลน”
“พี่พูดไปชัดเจนแล้วนะลี่”
เธอมองหน้าของผมด้วยดวงตาที่แดงก่ำ จู่ ๆ มือเล็กก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างไร้ความเขินอาย
“ลี่อยากเป็นของพี่คาแลน”
“ลี่เว่ยหลิน”
เรือนร่างที่เปลือยเปล่าของผู้หญิงตรงหน้าทำให้ผมต้องเบนสายตามองไปทางอื่น หากไม่ใช่มิลาก็ไม่มีผลอะไรกับอารมณ์ความต้องการ แต่ที่ไม่อยากมองเพราะยังให้เกียรติ
“ใส่เสื้อผ้าเถอะลี่อย่าทำแบบนี้เลย อย่าทำตัวไร้ค่าขนาดนั้น”
“ลี่ไม่สนใจเรื่องนั้น”
“มองสิคะ ร่างกายของลี่ช่วยให้พี่คาแลนมีความสุขได้เหมือนกัน”
“ถอยไป พี่ไม่อยากต่อว่าเธอแรง ๆ นะ”
“ถ้าคิดว่าตัวเองใจแข็งมากนักก็หันมาสิคะ”
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD