เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 21

แสงสว่างที่ส่องเข้ามาจากนอกห้องมากพอที่จะทำให้มองเห็นโครงร่างของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งภายในห้องได้อย่างชัดเจน และสามารถมองเห็นพวกเขาได้ทั้งคู่

“มี...มีเรื่องอะไรหรอคะ” พันดาวเอ่ยปากถามเขาก่อน

จิตใต้สำนึกเธอรู้ว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธอ แต่ความหวาดกลัวในจิตใจกลับไม่อยู่ในการควบคุม เสียงที่เอ่ยพูดจึงสั่นเล็กน้อย

ชายหนุ่มหยุดอยู่ในตำแหน่งที่ห่างไกลจากเธอหนึ่งเมตร คล้ายกับมองไปรอบๆ อย่างละเอียด

“คุณไม่หวังว่าจะได้พบผมหรอ” เนิ่นนานหลังจากนั้น ก็ตอบเธอกลับด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

พันดาวอธิบายความรู้สึกซับซ้อนในใจออกมาไม่ได้ เธอรู้สึกว่า กับภาคิน ในใจเธอมีความหวาดกลัว ความละอายใจ และความเห็นอกเห็นใจ “…ไม่ได้หมายความว่าแบบนี้ ฉัน…ฉันแค่ไม่เข้าใจ…”

“อนาคตคุณจะเข้าใจเอง ตอนนี้คุณแค่ต้องจำฐานะของตัวเองเอาไว้ ผมยังไม่ตาย ผมไม่หวังให้ภรรยาตัวเองมีความสัมพันธ์คลุมเครือ หรือไม่ชัดเจนกับผู้ชายคนอื่น”

แผ่นหลังพันดาวเย็นยะเยือก ขนลุกชัน เธอสงสัยว่ามีดวงตาคู่หนึ่งจับตาดูทุกความเคลื่อนไหว และทุกการกระทำของเธอในจุดที่เธอมองไม่เห็นตลอดเวลาใช่หรือไม่

เธอไม่รู้ว่า สิ่งที่ภาคินรู้คือ เรื่องของเธอกับทิศเหนือใช่หรือไม่ เธอไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไร

ครู่หนึ่ง ก็เห็นภาคินหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากด้านในเสื้อผ้า วางลงบนโต๊ะน้ำชา แล้วเอ่ยว่า “ออดี้ สีขาว จอดอยู่ตำแหน่งขวามือสุดของลานจอดรถหมายเลขหนึ่ง อย่าให้ผมเห็นว่าคุณนั่งรถของผู้ชายคนอื่นกลับมาอีก”

พันดาวตาเบิกกว้าง ไม่รอให้เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร ชายหนุ่มก็เคลื่อนเก้าอี้รถเข็น หมุนตัวหายไปในความมืดมิด

ต่อมา ภายในห้องก็กลับคืนสู่ความสว่าง โทรทัศน์ยังคงฉายรายการเมื่อครู่นี้

เธอมองกุญแจรถบนโต๊ะน้ำชา ความรู้สึกสับสนวุ่นวายเล็กน้อย

หรือว่าที่ภาคินพูดว่าเธอมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้ชายนั้น พูดถึงคริส ไม่ใช่ทิศเหนือ?

แต่ว่าเธอไม่ได้นั่งรถของคริสแค่ครั้งสองครั้งแล้ว ทำไมภาคินเพิ่งจะมาตักเตือนเธอตอนนี้กัน

ไม่มีเวลาจะสนใจข้อสงสัยที่มากเกินไป แต่ในใจกลับรู้ดีว่า เธอควรจะรักษาระยะห่างกับเพศตรงข้ามทุกคน ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์หรือว่าความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน

หยิบกุญแจรถขึ้นมามองครู่หนึ่ง จู่ๆก็รู้สึกเบิกบานใจเล็กน้อย

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็สอบใบขับขี่แล้ว ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเรื่องเงินถึงไม่ได้ซื้อรถ ในภายหลังก็ชินกับการเรียกแท็กซี่หรือนั่งรถเมล์ จึงลืมเรื่องซื้อรถไปเสียสนิท

อีกอย่าง เธอก็ชอบรถออดี้รุ่นนี้มาก ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอ เธอต้องตัดใจซื้อไม่ลงแน่นอน

ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดหนึ่งที่ห้อง แล้วหยิบกุญแจห้องกับกุญแจรถลงไปที่ชั้นล่างอย่างอดใจรอไม่ไหว