เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 18

ทิศเหนือขมวดคิ้ว เสียความรู้สึกอยู่ภายในใจไม่น้อย

ที่เขาเอาดอกไม้มาส่งให้ถึงร้านก็แค่อยากจะทำให้ผู้ชายคนนั้นได้เห็นเท่านั้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะไปยุแห่ให้พันดาวรู้สึกโมโหเข้า

แต่ที่เธอโมโหเกรี้ยวกราดขนาดนี้ หรือกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะเข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?

“ได้ ตามใจคุณแล้วกัน”

เขาพูดจบก็วางสายไป พันดาวไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาอยู่สักพัก สูดหายใจเข้าลึกๆสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เธอรู้สึกว่าสองวันมานี้ตัวเองแทบจะถูกเขาบีบคั้นจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว

“ก๊อกๆ” คริสเคาะประตูส่งสัญญาณ ก่อนจะเดินเข้ามาทันที ยื่นชาร้อนที่เพิ่งจะต้มเสร็จให้กับเธอหนึ่งแก้ว พร้อมกับพูดเธอ“โอเคไหม?” พันดาวยกมุมปากยิ้มส่ายหน้า“ไม่เป็นอะไรค่ะ”

“เธอมีท่าทีแบบนี้กับคนที่ไล่ตามจีบเธอทุกคนเลยเหรอ?” คริสพูดถามขึ้นมาหนึ่งประโยค ดูเหมือนจะล้อเล่น

“แค่รู้สึกหงุดหงิดเท่านั้นค่ะ”

“ไม่ได้คิดพิจารณาที่จะหาคู่ให้กับตัวเองเลยเหรอ? คุณทิศเหนือมีคุณสมบัติไม่เลวเลยนะ”

พันดาวแค่เปิดปากพูดออกไปอย่าง่ายๆ“ฉันไม่คู่ควรกับเขาหรอกค่ะ หยุดคุยเรื่องนี้ได้แล้วค่ะ ยังต้องรีบทำแบบร่างการออกแบบนั้นของบริษัทเอมสตาร์ให้เสร็จอีกนะคะ”

“อื้อ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป พอจิตใจสงบนิ่งลงแล้ว ถึงจะมีแรงบันดาลใจที่ดีๆ ถ้าเกิดไม่ไหวจริงๆ พี่จะหยุดให้กับเธอสองวันก็ได้นะ ออกไปเดินเล่นสักหน่อยก็ยังดี”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร”

พันดาวรู้สึกว่าช่วงเวลาที่ตัวเองเพิ่งจะแต่งงานในตอนนั้น ดูเหมือนอารมณ์จะไม่แปรปรวนมากขนาดนี้ เธอเองก็แทบจะไม่มีท่าทีแบบนี้กับคนอื่นเลย ดูเหมือนทิศเหนือจะเป็นคนแรก

หลังจากที่นิ่งสงบลงสักพักก็นึกขึ้นมาได้ว่า น้ำเสียงเมื่อตะกี้นี้ของเธอมันเกินไปหรือเปล่า แต่ขอแค่ให้ทิศเหนือไม่มาเกาะแกะอีก จะเกินไปหน่อยมันก็ไม่เห็นเป็นไร

หลังจากโทรศัพท์สายนั้นแล้ว ทิศเหนือก็ไม่ได้โผล่หน้ามาอีก ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะกลับคืนสู่ปกติตามเดิมแล้ว

จนกระทั่งถึงงานแฟชั่นโชว์สามวันให้หลัง เขาปรากฏตัวขึ้นมาที่งานในฐานะนายทุน แล้วพันดาวในฐานะที่เป็นดีไซเนอร์ก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

เจอหน้ากันตอนที่อยู่หลังเวที เขาทำตามที่เธอบอกจริงๆ แสร้งทำเป็นไม่รู้จัก ต่างคนต่างไม่ทักทายกัน

พันดาวเองก็ถึงได้พบว่า ตอนที่เขาไม่กระตือรือร้นนั้น เขาก็เหมือนกับเป็นเทพบุตรที่สูงส่งทะนงตัว ดึงดูดความสนใจของเหล่าบรรดาผู้คน ราวกับว่าใครก็ไม่สามารถเข้าใกล้ได้

ราวกับว่าคนที่ทำตัวไร้ยางอายกับเธอก่อนหน้านี้ไม่ใช่เขาอย่างไรอย่างนั้น

งานมีการจัดเตรียมให้ดีไซเนอร์เดินบนรันเวย์ด้วยกันกับโมเดล พันดาวก็ถือว่าพอจะมีประสบการณ์อยู่บ้างเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้คริสยังเชิญคนมาฝึกฝนเธอเป็นพิเศษอยู่ตั้งหลายวันก็เพื่อสิ่งนี้

“คุณเหนือ มีผู้หญิงที่ถูกใจบ้างไหมครับ? ผมจะไปช่วยเจรจาให้กับคุณได้นะครับ”

สายตาของทิศเหนือมองอยู่แค่พันดาวที่อยู่บนเวทีเท่านั้น เห็นๆอยู่ว่าเธอไม่ใช่ตัวหลัก แต่สายตาของเขากลับยังคงไม่เลื่อนออกจากตัวของเธอ

เธอไม่ได้ถือว่าสูงมาก หนึ่งร้อยหกสิบกว่าๆ พอยืนใกล้กับโมเดลแล้วเตี้ยอย่างเห็นได้ชัด แต่โชคดีที่ว่าสัดส่วนรูปร่างนั้นไม่เลว แค่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนสีอ่อน สวมรองเท้าส่นสูงหนึ่งคู่ สองขาที่เรียวตรงนั้นก็ดูสูงมากอย่างเห็นได้ชัด

ในหัวนึกถึงภาพในคืนนั้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้……

“ดูเหมือนดีไซเนอร์คนนั้นจะดูไม่เลวเลย เป็นประเภทที่ผมชอบ อีกเดี๋ยวพอจบแล้วผมจะไปลองถามดูสักหน่อย” เดย์จับคางของตัวเอง จ้องมองพันดาวอยู่สักพักคิดจินตนาการขึ้นมาเรื่อยๆอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

“นายลองกล้ามีความคิดอะไรกับเธอดูสิ”

พอได้ยินคำพูดนี้ของทิศเหนือ เดย์ก็นึกว่าตัวเองฟังผิดไป จากนั้นก็พูดถามขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจ“คุณเหนือ คุณสนใจสาวคนนั้นเหรอครับ?!ถ้าเกิดคุณชอบแล้วก็รีบบอกมาสิครับ เรื่องอื่นยกให้เป็นหน้าที่ของผม ถ้าส่งไม่ถึงเตียงของคุณผมจะรับผิดชอบเอง!”