เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 174

กองทัพเหมิงหยวน

ซูฉินกวาดตามองทหารกว่าห้าล้านที่เคลื่อนที่เข้ามา จาก นั้นจึงส่ายหัวเล็กน้อย “ช่างไม่รู้จักคุณค่าชีวิต”

ช่วงเวลาต่อมา

เปลวไฟก็ลุกโชนขึ้นที่ส่วนลึกของดวงตาซูฉิน เหมือ นกับดวงอาทิตย์กําลังแผดเผาผืนโลก

เปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากรู้ม่านตาของซูฉินตอนแรกมันเผาไหม้ในรัศมีไม่กี่ร้อยเมตร แต่แล้วไฟก็ลุกลาม ไปอย่างรวดเร็วตราบใดที่กองทหารสัมผัสถูกประกายไฟแค่ เพียงเล็กน้อย ทั่วทั้งร่างก็จะลุกโชนด้วยเปลวเพลิงจนเป็นเหมือนกับกองไฟ

ท้ายที่สุดเปลวเพลิงทั้งหมดก็มาบรรจบกัน เผาไหม้อย่างรุนแรงสุมรวมกันจนกลายเป็น “ดวงไฟลูกใหญ่” เก้า ดวงหมุนวนไปโดยรอบ

ดวงไฟทั้งเก้า เผาผืนปฐพี ต้มทะเลจนเดือดพล่าน

ความแข็งแกร่งของซูฉินในขณะนี้ได้กระตุ้นเคล็ดคัมภีร์เก้าสุริยันออกมาแม้ว่าจะไม่สามารถสร้างดวงอาทิตย์ ได้จริงๆ แต่ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างลูกไฟเก้าลูกเผาผลาญ ทุกสรรพสิ่ง

ฟูม!

ทันใดนั้นเปลวเพลิงอันน่าสยดสยองก็ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งสนามรบทหารเหมิ่งหยวนจํานวนนับไม่ถ้วนไม่สามารถกระ ทําได้แม้แต่กรีดร้องพวกมันโดนแผดเผาจนกลายเป็นอา กาศธาตุ

“นี่มันคืออะไรกัน!”

ผู้นําอาณาจักรเหมิงหยวนตกใจอย่างยิ่ง ทันทีที่เขาหันศีรษะกลับมาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นภายในสนามรบ กองทหารเหมิงหยวนทั้งห้าล้านนายถูกแผดเผาด้วยดวงไฟลูกใหญ่อย่างสมบูรณ์

“ไม่!!!”

ผู้นําเหมิ่งหยวนหันหน้ากลับมาและต้องการจะวิ่งหนีไปแต่เปลวเพลิงนั้นลุกลามรวดเร็วจนเกินไป มันตามติดตัวเขามาได้ในทันทีด้วยเปลวเพลิงอันนั้น ร่างกายของผู้นํา เหมิ่งหยวนกําลังจะกลายเป็นเถ้าธุลีหยุดนิ่งอยู่กับที่

จังหวะที่สติของเขาเกือบจะเลือนหายไปอย่างสมบูรณ์นั้นความสํานึกผิดก็ปรากฏขึ้นในใจของผู้นําแห่งอาณาจักรเหมิ่งหยวนหากเขาไม่ระดมพลมาประกาศสงครามกับอาณาจักรถังผลที่เกิดจะแตกต่างไปจากนี้หรือไม่?

“ราชครูแห่งอาณาจักรเล่นงานขาเสียแล้ว…”

ผู้นําแห่งอาณาจักรเหมิ่งหยวนก็พลันสลายหายไป

ในเวลานี้สถานการณ์รบค่อยๆ สิ้นสุดลง กองทัพเหยิ่งหยวนทั้งห้าล้านนายไม่อาจหนีพ้น พวกเขาทั้งหมดถูกห้อมล้อมไปด้วยเปลวเพลิงที่ส่งพวกมันให้กลายเป็นความว่าง เปล่า

“นี่มันไฟอะไรกันนี่?”

ในเมืองฉางอัน ขุนนางทั้งฝ่ายพลเรือนและฝ่ายทหาร จํานวนมากมองเห็นฉากนี้ก็ได้แต่ลอบกลืนน้ําลาย ตัวสั่นงันงก

พวกเขาคิดไว้แล้วว่าตํานานยุทธนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่สนใจว่าจะต้องต่อสู้กับผู้คนจํานวนมากเท่าไหร่ แม้จะเป็นกองทัพนับล้านก็สามารถทะลวงฝ่าไปได้อย่างง่ายดายโดยไม่ได้เปลืองแรงมากมายนัก

แน่นอนว่าไล่ล่าสังหารได้ แต่ตอนนี้ ชั่วระยะเวลาเพียงไม่นานกองทัพทั้งห้าล้านนายกลับถูกเผาไหม้เป็นเถ้าถ่านใน ทันทีสิ่งนี้มันคืออะไรกัน?

“ใกล้เสร็จสิ้นแล้ว”

ซูฉินเหลือบมองไปที่สนามรบและคิดใคร่ครวญอยู่กับตนเอง

อันที่จริงเคล็ดเก้าสุริยันนั้นทรงพลัง แม้แต่ผู้คิดค้นวิชานี้ก็คงไม่สามารถที่จะเผากองทัพกว่าห้าล้านนายในคราวเดียว ได้เช่นนี้

นี่คือจุดแข็งที่น่าหวาดกลัวของซูฉิน เขาทําให้เคล็ดเก้าสุริยันเพิ่มระดับขึ้นหลายระดับในคราวเดียว

“น่าเสียดาย

“การใช้เปลวเพลิงปกคลุมไปทั่วบริเวณนั้นทําให้พลังลดลงไปอย่างมหาศาล มันสามารถนํามาใช้กับจอ มยุทธที่อยู่ในขอบเขตวิทยายุทธทั้งเก้าระดับชั้นได้เท่านั้น”

ซูฉินส่ายหัวเล็กน้อย ประเมินวิชานี้อยู่ภายในใจ

หากนําดวงไฟอันยิ่งใหญ่ทั้งเก้ามารวมอยู่จุดเดียว สามารถทําลายตํานานยุทธได้เลยทีเดียว

แต่ถ้ามันกระจายกําลังกันออกไปเช่นนี้ ย่อมไม่เป็นภัยคุกคามใดต่อตํานานยุทธ และแม้แต่ยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งบางคนก็สามารถต้านทานมันได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง

ในตอนนี้กองทัพเหมิ่งหยวนมียอดยุทธระดับสูงหลาย คนที่พอจะทนต่อการแผดเผาของเปลวไฟได้ แต่ในเวลาต่อมา เมื่อเปลวเพลิงค่อยๆ รวมตัวกันพวกเขาก็สลายกลาย เป็นความว่างเปล่าโดยสมบูรณ์

“ได้เวลากลับไปแล้ว”

ซูฉินเหลือบมองที่สนามรบอีกครั้งก่อนที่จะหันกลับไปยังเมืองฉางอันก้าวออกเพียงหนึ่งก้าวก็หายตัวไปจากจุดเดิม

เหมิ่งหยวนพ่ายแพ้แล้ว

ราชครูแห่งอาณาจักรเหมิ่งหยวนสิ้นชีพในสนามรบ

ไม่มีคนหนึ่งคนใดในกองทัพเหมิ่งหยวนทั้งห้าล้านรอดชี

ขาวนี้แพร่กระจายไปทั่วทวีปด้วยความรวดเร็วดุจพายุ

การที่กองทัพเหมิ่งหยวนกว่าห้าล้านนายเคลื่อนพลลงใต้นั้นส่งผลต่อความมั่นคงภายในโลกหน้า ไม่รู้ว่ามีสายลับจํานวนเท่าใดที่แอบซุ่มอยู่บริเวณใกล้เคียงเมืองฉางอันแล้วส่ งข้อมูลกลับไปยังอาณาจักรต่างๆรายงานต่อจักรพรรดิใน อาณาจักรของตน