เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 179

Sign in Buddha’s palm 179 มีตํานานยุทธมาจากต่างดินแดน

เมืองฉางอัน

โถงพระราชวังอันสูงตระหง่านใต้ผืนดิน

ซูฉินนั่งขัดสมาธิ สูดลมหายใจเข้าลึกราวกับเป็นความเวิ้งว้างว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด

“หลังจากก้าวเข้าสู่ระดับนภาชั้นที่เจ็ด ความสามารถในการควบคุมพลังฟ้าดินก็เพิ่มขึ้นเป็นร้อยลี้ที่เดียว” ซูฉินตรวจสอบพลังพร้อมกระซิบคําคุยอยู่กับตนเอง

ในตอนนี้เขาสามารถรวบรวมพลังฟ้าดินในรัศมีร้อยได้ ภายในความคิดวูบเดียว ราวกับเชียนเทพบนสรวงสวรรค์

“ถึงแม้จะพัฒนาขึ้นมาก แต่ข้ารู้สึกได้ว่าการควบคุมพลังฟ้าดินในรัศมีร้อยลี้นั้นคือขีดจํากัดแล้ว”

“หรืออาจกล่าวได้ว่า การควบคุมพลังฟ้าดินในรัศมีร้อยลี้ เป็นขีดจํากัดของขอบเขตอรหันต์และตํานานยุทธแล้ว”

ซูฉินแตะปลายคางของตน ดวงตาเหม่อลอยครุ่นคิด

เมื่อเทียบกับโลกอันกว้างใหญ่ไพศาล พลังของบุคคลหนึ่งนั้นเล็กน้อยอย่างไม่อาจจะเทียบกันได้ แม้จะเป็นขอบเขตอรหันต์หรือตํานานยุทธก็ตาม

สําหรับขอบเขตอรหันต์หรือตํานานยุทธ ระยะที่สามารถใช้พลังได้ดั่งใจนึกเสมือนแขนขานั้นอยู่ที่หนึ่งร้อยรอบตัว

ถ้าไกลเกินกว่าหนึ่งร้อยลี้ แม้แต่ตํานานยุทธในระดับนภา ชั้นที่เก้าก็ไม่สามารถควบคุมได้

แน่นอนว่ายามที่ซูฉินใช้ธนูเก้าประกายยิงใส่ราชาหัวเมืองทั้งสิบที่ห่างออกไปหลายพันลี้ มันเป็นพลังของธนูเก้าประกาย ไม่ได้นับเป็นความสามารถในการควบคุมพลังฟ้าดินของตัวเขาเอง

“ไม่น่าแปลกใจที่หลังจากถึงระดับนภาชั้นที่เจ็ดจึงมักจะต้องควบรวมอาณาเขตขนาดเล็กกัน ปรากฏว่าเป็นเพราะความสามารถในการควบคุมพลังฟ้าดินถึงขีดจํากัดแล้วนี่เอง”

ซูฉินพยักหน้าเล็กน้อย

เนื่องจากไม่สามารถขยายขอบเขตการควบคุมพลังฟ้าดินได้อีกต่อไป ฉะนั้นควรทําเช่นไรต่อ?

ย่อมเป็นการควบแน่นพลังฟ้าดินอย่างสุดความ สามารถเพื่อสร้างสิ่งที่คล้ายกับ ‘อาณาเขต” ขึ้นมา

“ว่ากันว่าหากตํานานยุทธต้องการจะพัฒนาขึ้นไปมากกว่านั้น จะต้องปรับปรุงอาณาเขตขนาดเล็กอย่างต่อเนื่อง และก่อร่างขึ้นมาใหม่เป็นอาณาเขตขั้นสุดยอด”

ความคิดของซูฉินผันผวนไปมา

“เชียนเทพปฐพี เพียงแค่ความคิดก็สามารถปกคลุมโลกหล้าให้อยู่ในอาณาเขตได้ ภายในอาณาเขตนั้นเซียนเทพปฐพี ก็ไม่ต่างไปจากพระเจ้า “มีอํานาจเบ็ดเสร็จแต่เพียงผู้เดียว

ซูฉินรู้สึกถึง

“อย่างไรก็ตาม ถ้าข้าต้องการจะควบแน่นอาณาเขต” ขนาดเล็ก” ขึ้นมา สิ่งแรกที่ต้องทําคือสร้างความคุ้นเคยกับระดับนภาชั้นที่เจ็ดให้ถี่ถ้วนเสียก่อน จากนั้นจึงใช้วิชาอันหลากหลายค่อยๆบีบอัดพลังฟ้าดินเข้าหากัน

“สุดท้าย หากบีบอัดพลังฟ้าดินจนถึงขีดสุดและก่อตัวเป็นอาณาเขตขนาดเล็กแล้ว ยังมีขั้นตอนต่อไปให้ข้าเติมจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ปริมาณมหาศาลเข้าไปด้วย…”

ซูฉินถอนหายใจแผ่วเบา

เขาไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ หลังจากก่อร่างสร้างจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ผ่าน “เทพวิชาหลอมจิตวิญญาณจันทรา” จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของซูฉินก็เสถียรอย่างมาก และตรงตามเงื่อนไขในการสร้างอาณาเขตขนาดเล็ก

อย่างไรก็ตามมันจะต้องพยายามควบแน่นพลังงานฟ้าดินสักหน่อย ไม่มีวิธีการลัดใด

นี่เป็นสาเหตุที่ระดับนภาชั้นที่เจ็ดหลายคนไม่สามารถจะสร้างอาณาเขตขนาดเล็กได้ เพราะการควบแน่นอาณาเขตขนาดเล็กนั้นใช้เวลานานเกินไป

แม้แต่ตํานานยุทธก็มีอายุเพียงห้าร้อยปี หากต้องใช้เวลาเป็นร้อยๆปีในการควบแน่นอาณาเขตขนาดเล็ก จะยังหาเวลาฝึกฝนบ่มเพาะได้อีกหรือ?

“ลองดูก่อนแล้วกัน”

ซูฉินยังไม่ได้คิดถึงวิธีแก้ปัญหาใดๆ ในตอนนี้ ทําได้เพียงพยายามลองควบแน่นพลังฟ้าดินดูเท่านั้น

หวิ่ง!!

ขณะเดียวกับที่ซูฉินค่อยๆ ควบแน่นพลังฟ้าดินอยู่นั้น ดวงจิตรู้แจ้งพันปีที่ซูฉินพกเอาไว้ก็เปล่งประกายสว่างไสว

ใต้แสงอันเจิดจ้า ความเร็วในการควบแน่นพลังฟ้าดินก็ว่องไวกว่าปกติหลายสิบหรืออาจจะหลายร้อยเท่า

“นี่คือ?”

ซูฉินลืมตาขึ้นและมองไปยังดวงจิตรู้แจ้งพันปีที่อยู่เบื้องหน้าของตนทันที

ซูฉินเคยคิดไปว่าความสามารถของดวงจิตรู้แจ้งพันปีคือ การทําให้จิตใจปลอดโปร่ง เห็นธรรมชาติของจิต ทําให้จิตใจมั่นคงไม่สับสน

แต่ตอนนี้ ขณะกําลังควบแน่นพลังฟ้าดิน ดวงจิตรู้แจ้งพันปีก็แสดงฤทธิ์เข้าช่วยเหลือ

“มีบันทึกเอาไว้ในพระคัมภีร์ว่าดวงจิตรู้แจ้งพันปีนั้น กําเนิดขึ้นจากเขตแดนอันพิสุทธิ์ขององค์ยูไล และเขตแดนอันพิสุทธิ์ขององค์ยูไลน่าจะคล้ายคลึงกับ “อาณาเขต”…”

ความคิดของซูฉินเปลี่ยนผันไปอย่างรวดเร็ว ครุ่นคิดอยู่ภายในใจเงียบๆ

่ ่