เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 241

Sign in Buddha’s palm 241 (II) ซูฉินและมังกรปีศาจ

ด้วยพลังอันไม่ธรรมดาของเผ่าพันธุ์มังกร ก็พอจะเทียบกับนภาชั้นที่เก้าได้แล้ว

“กร้าส!”

เมื่อซูฉินกําลังคิดสิ่งนั้นอยู่

เสียงคํารามของมังกรก็พลันดังก้องสะท้อนผืนฟ้าสะท้านผืนดิน

ในทันทีหลังจากนั้น

มังกรปีศาจตัวใหญ่ก็พุ่งตรงออกมาจากวิหารการสงคราม ร่างกายที่ยาวกว่าหลายร้อยเมตรนั้นได้แสดงอานุภาพศักดิ์ศรีแห่งมังกรได้อย่างน่าตื่นตะลึง

และในที่สุด

ดวงตาสีฟ้าขนาดใหญ่ของมังกรปีศาจก็จ้องลงมาที่ซูฉิน

หนึ่งคนหนึ่งมังกรเริ่มจ้องมองกัน

จากสายตาของยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดคนอื่นๆ ในที่แห่งนี้ มังกรปีศาจนั้นใหญ่โตมโหฬาร เมื่อเทียบกับขนาดของมังกรปีศาจแล้ว ซูฉินไม่ต่างไปจากมด

มังกรปีศาจนั้นเรียกได้ว่ามองต่ําลงไปยังซูฉิน

แต่ความเป็นจริงนั้นทั้งคู่ต่างจดจ้องกันด้วยความเท่าเทียม

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป ดวงตาของซูฉินยังคงสงบนิ่งลุ่มลึก ราวกับหลุมลึกไร้ก้นบึง มังกรปีศาจมีแต่จะกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

มังกรปีศาจตระหนักได้รางๆ ว่ามนุษย์ที่เขามองว่าเป็นอาหารนั้น มีกลิ่นอายที่ชวนอึดอัดเล็กน้อยไหลออกมาจากร่าง!

ในความทรงจําอันเนิ่นนานของมังกรปีศาจ เจ้าของวิหารการ สงครามก็ให้ความรู้สึกเดียวกันนี้กับมัน

ในตอนนั้น

ตอนที่ที่มังกรปีศาจยังคงเป็นอิสระ อย่างไรก็ตาม เจ้าของวิหารการสงครามได้บังคับให้มันเป็นทาสและสร้างกฎเกณฑ์ต่างๆ ในร่างของมัน และปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยต้องปกป้องวิหารการสงครามไปชั่วชีวิต

ตั้งแต่นั้นมา มังกรปีศาจก็ไม่มีอิสระเหลืออยู่อีกต่อไป

กลับถูกกักขังไว้ภายในวิหารการสงครามยาวนานหลายต่อหลาย

ภาพในอดีตผ่านเข้ามาในจิตใจของมังกรปีศาจ

มังกรปีศาจยิ่งกังวลมากขึ้น อานุภาพมังกรที่ปล่อยออกมาจากร่างก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

“คิดจะลงมืองั้นหรือ?”

ซูฉินมองดูมังกรปีศาจอยู่เงียบๆ มีแววถากถางวาบผ่านดวงตาของเขา

แท้จริงแล้ว

ซูฉินนั้นได้ประเมินมังกรปีศาจตนนี้สูงเกินไป

อันที่จริง มังกรปีศาจตนนี้มีสติปัญญาต่ํามาก และเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายในร่างก็เจือจางจนแทบมองไม่เห็น มันเหมือนกับไม่ใช่มังกรจะดีกว่าถ้าจะเรียกมันว่าเผ่าพันธุ์อสรพิษ

“กร้าซ!”

ในที่สุดมังกรปีศาจก็ทนไม่ไหว มันรู้สึกถึงภัยคุกคามจากซุฉิน และมันก็ไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ได้อีกต่อไป