เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 242

เข้าสู่ระบบ “ฝ่ามือยูไล

Sign in Buddha’s palm 242 (1)

การสงคราม

ซูฉินยืนเอามือไพล่หลัง

ภายในระยะไม่กี่จ้างรอบกายของเขา เปลวไฟสีดําสนิทมารวมตัวกัน ค่อยๆเผาไหม้อย่างช้าๆ โค้งตัวเข้ามาราวกับดวงจันทร์

เปลวเพลิงจากปากของมังกรปีศาจที่สามารถเผาผลาญได้ทุกสิ่ง หลังจากที่เข้ามาใกล้ซูฉิน ไม่เพียงแต่จะไม่ทําร้ายเขา แต่ไฟนั้นยังหลุดพ้นออกจากการควบคุมของมังกรปีศาจอีกด้วย?

“นี่

”

ยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทุกคนต่างตกตะลึง มังกรปีศาจอยู่ภายในวิหารการสงครามมาอย่างน้อยก็หลายพันปี และในสายตาของพวกเขา มังกรปีศาจนั้นเหนือกว่าตํานานยุทธทั่วๆ ไปมาตั้งนมนานแล้ว แม้ว่าซูฉินจะสามารถป้องกันเปลวไฟที่มังกรปีศาจพ่นออกมาได้ เขาควรจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อต้านรับอย่างไม่อาจเลี่ยง และอาจจะถูกโจมตีเข้าอย่างจัง

แต่บัดนี้?

ซูฉินยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่แม้แต่ขยับตัวไปไหน ก็ยังสามารถหยุดเปลวเพลิงของมังกรปีศาจไว้ภายในรัศมีไม่กี่จ้างรอบตัว นี่มันเป็นวิธีการเช่นไรกัน? ต้องมากความสามารถเพียงไหน?

“ผู้ทรงสมณศักดิ์”

เฉียนขู่ยังคงตกใจ เขาอยู่ใกล้กับซูฉินมากที่สุด สิ่งที่เขาได้เห็นนั้นชัดเจนกว่ายอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดคนอื่นๆ ในสายตาของเฉียนขู่ การกระทําของซูฉินไม่ได้ง่ายดายอย่างการป้องกันเปลวไฟมืดทะมึนนั้น แต่ยังเป็นการควบคุมเปลวไฟที่มาจากมังกรปีศาจ ซึ่งมันน่าเหลือเชื่ออย่างมาก

เมื่อเทียบกับคนอื่นๆที่ตกอกตกใจกันอยู่ ซูฉินดูสงบนิ่ง กวาดตามองไปยังเปลวไฟสีดําที่ลุกไหม้อยู่รอบๆร่างของเขาก่อนที่จะมองไปยังมังกรปีศาจอีกครั้ง

“น่าเสียดายจริง…”

“ภาพดวงตะวันขนาดมหึมาของข้าเพิ่งถึงจุดเริ่มต้นเท่านั้น อย่างมากก็ทําได้แค่สร้างผลกระทบต่อเปลวไฟเหล่านี้เท่านั้น ทําให้รับประกันได้แค่ว่าจะไม่ถูกทําร้าย”

ซูฉินคิดอยู่ภายในใจเงียบๆ

สุดท้ายแล้ววิชาภาพดวงตะวันขนาดมหึมาก็ช่วยเหลือซูฉินได้อย่างจํากัด แต่หากฝึกฝนจนถึงความสําเร็จระดับเล็ก ซูฉินจะสามารถควบคุมเปลวไฟบนโลกนี้ได้อย่างแท้จริง สามารถจุดระเบิดได้ตั้งแต่มังกรปีศาจยังไม่พ่นไฟออกมา ซึ่งน่ากลัวจนถึงขีดสุด

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นเพียงภาพดวงตะวันขนาดมหึมาระดับเริ่มต้น ก็ไม่ใช่สิ่งที่มังกรปีศาจจะจัดการได้ หากมังกรปีศาจต้องการสังหารซูฉินด้วยเปลวเพลิง มันก็เท่ากับพยายามจะทําให้ปลาจมน้ําตาย

“กร้าซ!”

แววตาของมังกรปีศาจดูประหลาดใจมากกับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้า ดูเหมือนมันจะสงสัยว่าทําไมเปลวไฟสีดําของมันจึงกลายเป็นเช่นนี้

ในเวลาต่อมา

มังกรปีศาจตัวนี้ยึดร่างของมันขึ้น เขาบนหัวของมันเหมือนกับดาบชี้ตรงขึ้นบนฟ้า กรงเล็กที่แหลมคมส่องประกายแวววับ เกล็ดสีดําสนิทมีความมันวาวราวกับโลหะ

แม้ว่าพลังชีวิตและเลือดเนื้อของมันจะสลายไปมากแล้ว แต่ปราณภายในร่างก็เหมือนกับภูเขาไฟที่เงียบสงบแต่อาจจะปะทุได้ทุกเมื่อ ซึ่งเป็นสิ่งที่ตํานานยุทธทั่วไปไม่สามารถต้านทานได้

บูม!

มังกรปีศาจโฉบออกมาด้านนอกวิหารการสงคราม ปราณของมันแทรกซึมไปทั่วชั้นบรรยากาศน่าสยดสยอง แผ่พุ่งเข้าหาซูฉิน แม้ว่ามังกรปีศาจจะไม่ใช่มังกรที่แท้จริง แต่สายเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวมันนั้นเกี่ยวพันกับมังกรที่แท้จริง ซึ่งมีศักยภาพมากจนน่าเหลือเชื่อ และทําให้ร่างกายของมันมีพลังมหาศาล

ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าซูฉินจะป้องกันเปลวไฟสีดําที่มันพ่นออกมาได้ มังกรปีศาจก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะมันยังไม่ได้ใช้วิธีการอื่นที่ทรงพลังยิ่งกว่า

ในเวลานี้ทุกคนก็ได้รับชมภาพสุดสะพรึง เห็นมังกรยาวหลายร้อยเมตร ลําตัวของมันราวกับสายฟ้าสีดําทมิฬที่พร้อมจะกวาดล้างทุกสิ่งบนโลก แม้แต่ชั้นบรรยากาศยังเริ่มบิดเบี้ยว

ส่วนซูฉินนั้น

เมื่อเทียบกับฉากอันยิ่งใหญ่อลังการนี้ ซูฉินนั้นไม่มีความโดดเด่น เป็นประหนึ่งเศษฝุ่น

“ผู้ทรงสมณศักดิ์”

ยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดบางคนจ้องมองไปที่คมมีดเทพเจ้าปีศาจที่ซูฉินถืออยู่ หัวใจพวกเขาพลันสั่นสะท้าน

แม้ว่าตอนแรกพวกเขาจะไม่รู้ว่าทําไมภิกษุอย่างซูฉินจึงใช้มีดเป็นอาวุธ แต่ในเวลานี้ ประกายมีดที่เกิดจากคมมีดเล่มนี้เฉียบคมมาก ฉีกกระชากทุกอย่างแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ก็ยังถือว่าไม่โง่จนเกินไป”

ซูฉินเห็นว่ามังกรปีศาจไม่กล้าเผชิญหน้ากับคมมีดเทพเจ้าปีศาจตรงๆ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา คมมีดเทพเจ้าปีศาจนี้ได้มาจากซูฉินภายในโลกถ้ําปีศาจ ซึ่งมันดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเทพเจ้าปีศาจระดับสูงภายในส่วนลึกของโลก จนถึงปัจจุบันนี้ซูฉินยังไม่เคยเห็นว่าจะสิ่งมีชีวิตใดที่คมมีดเทพเจ้าปีศาจไม่สามารถแทงทะลุได้

แม้แต่รอบนอกของเกาะหยิงโจว ค่ายกลฟ้าดินจํานวนมากที่จัดตั้งโดยเซียนเทพปฐพี่อย่างจ้าวทะเลบูรพา ด้วยคมมีดเทพเจ้าปีศาจ มันก็ถูกผ่าออกเป็นสองส่วนอยู่ดี

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้”

ซูฉินเก็บคมมีดเทพเจ้าปีศาจกลับไป ก้าวย่างไปด้านหน้า ลอยขึ้นบนอากาศเดินเข้าหามังกรปีศาจ

“อะไร?!”

เมื่อยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งหลายได้เห็นฉากนี้ ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตา

มังกรปีศาจเก่งกาจในด้านการต่อสู้ด้วยกําลังกายระยะประชิด หากซูฉินต้องการจัดการกับมังกรปีศาจ วิธีที่ดีที่สุดคือการหลบหนีจากการปะทะของมัน และเฉือนมังกรปีศาจอย่างต่อเนื่องด้วยคมมีดในมือของเขา

แต่ตอนนี้ซูฉินกลับพุ่งตรงเข้าหามังกรปีศาจ

“กร้าซ!”

เมื่อมังกรปีศาจเห็นดังนั้น ดวงตาใหญ่ยักษ์ของมันก็ฉายแววตื่นเต้นออกมา ทีแรกมันลังเลที่จะเข้าใกล้ซูฉิน แต่บัดนี้อีกฝ่ายกลับเสนอตัวเข้ามาหามันตรงๆ

หวิ่ง!!

ทั่วร่างอันใหญ่โตของมังกรปีศาจพลันระเบิดพลังชีวิตและเลือดเนื้อออกมาอย่างไร้ที่สิ้นสุด เงามังกรพาดผ่านไปถึงฟากฟ้า มันแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า คํารามก้องเปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวออกมา กดดันทั่วทุกพื้นที่บนเทือกเขาคุนหลุน