เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 249

เข้าสู่ระบบ “ฝ่ามือยูไล [Sign in Buddha’s palm] Sign in Buddha’s palm 249 (1) พวกเจ้ากำลังมองหาอะไร?

Sign in Buddha’s palm 249 (1) พวกเจ้ากำลังมองหาอะไร?

“นี่คือลูกท้อบ้าน?”

ซูฉินมองดูผลไม้จิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยพลังเบื้องหน้าเขาอย่างระมัดระวัง

นับตั้งแต่ที่ได้ลูกท้อบ้านมาจากการลงชื่อเข้าใช้บนยอดเขาคุนหลุนซูฉินก็เพิ่งจะเอามันออกมาจากพื้นที่ระบบเป็นครั้งแรก

แม้แต่ในวิหารการสงครามอย่างมากซูฉินก็ทำแค่ผสานจิตใจเข้าไปในพื้นที่ของระบบเพื่อสังเกตดู สุดท้ายแล้ววิหารการสงครามก็ถูกทิ้งเอาไว้โดยโหวหยาน อาจจะมีบางอย่างภายในนั้นก่อนที่ซูฉินจะปรับแต่งมันอย่างสมบูรณ์ ซูฉินจะไม่เปิดเผยความลับของตนเองมากจนเกินไปเมื่ออยู่ในวิหารการสงคราม

โดยเฉพาะลูกท้อบ้าน ผลไม้เซียนที่สามารถยืดอายุขัยได้นับพัน

รู้หรือไม่ว่าสำหรับผู้ฝึกยุทธที่ทรงพลังอย่างแท้จริง สิ่งที่ล้ำค่าหาใช่เคล็ดวิชาหรืออาวุธวิเศษ

แต่มันคืออายุขัย

เฉพาะตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เท่านั้นจึงจะมีเวลาไปพิจารณาเสาะหาอาวุธวิเศษต่อไป ไม่เช่นนั้นเมื่อขีดจำกัดของช่วงชีวิตมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมจบสิ้น

“พลังชีวิตจากลูกท้อป่านนี้ช่างทรงพลังน่ากลัวยิ่งนัก แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ หากไม่มีพลังชีวิตขนาดนี้จะสามารถยืดอายุได้เป็นพันปีได้อย่างไร?”

ซูฉินนั่งขัดสมาธิ มองดูลูกท้อบ้านตรงหน้าอย่างเงียบๆ พลางคิดในใจไปด้วย

“เมื่อใช้ลูกท้อบ้านนี้ นอกจากจะยืดอายุขัยได้หนึ่งพันปีแล้วพลังชีวิตอันไร้ที่สิ้นสุดของลูกท้อป่านนี้ยังจะมีประโยชน์ในการรักษาอาการบาดเจ็บอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถฟื้นฟูกลับคืนสู่สภาพดั้งเดิมได้โดยพลัน”

ซูฉินดูประหลาดใจ

แม้จะเป็นมุมมองของซูฉิน เขาก็ยังรู้สึกประทับใจมาก บาดแผลทางกายนั้นรักษาได้ง่าย แต่บาดแผลที่เกี่ยวข้องกับจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์นั้นไร้สภาพ จับต้องไม่ได้ พึ่งพาได้เพียงการฟื้นฟูด้วยตนเองเท่านั้น

การที่ลูกท้อบ้านสามารถซ่อมแซมความเสียหายทั้งหมดในจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ เพียงสิ่งนี้สิ่งเดียวที่เหนือกว่าโอสถวิเศษหรือน้ำอมฤตส่วนใหญ่บนโลกนี้แล้ว

อย่างไรก็ตามผลลัพธ์นั้นไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลยเมื่อเทียบกับผลในการยืดอายุขัยของลูกท้อบ้าน

“ข้ามีอายุขัยมากเพียงพอ ดังนั้นจึงยังไม่จำเป็นจะต้องกินลูกท้อบ้านผลนี้ รอจนกว่าจะถึงช่วงที่ทะลวงขั้นเสียก่อนดีกว่า เมื่อถึงตอนนั้นค่อยพิจารณาเรื่องนี้อีกที”

ซูฉันคิดอยู่ในใจ

ไม่มีการย้อนกลับเมื่อก้าวผ่านขอบเขตใหญ่ หากประสบความสำเร็จนั่นก็เป็นสิ่งที่ดี แต่หากล้มเหลว ในกรณีที่รุนแรงที่สุดอาจจะตายทันที หรืออาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสในกรณีที่เบากว่านั้น ซึ่งจะทำให้เลือดเนื้อและพลังชีวิตลดลง จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อาจจะล่มสลาย ความแข็งแกร่งลดฮวบ

นักพรตเฒ่าเคยกล่าวเอาไว้ว่าเป็นเวลาหลายพันปีแล้วที่ตำนานยุทธระดับนภาชั้นที่เก้าจำนวนมากได้กำเนิดขึ้นในต่างดินแดนและตำนานยุทธที่อยู่ในจุดสูงสุดเหล่านี้ก็ได้ควบแน่นอาณาเขตและจิตวิญญาณแรกกำเนิดเพื่อเตรียมพร้อมบรรลุสู่ความสำเร็จ แต่สุดท้ายก็พากันล้มเหลวเมื่อทะลวงเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี หลังจากนั้นพวกเขาก็ล้วนเงียบหายไป

ซูฉินถือครองทิพยอำนาจกายเนื้อกำเนิดใหม่ สำหรับอาการบาดเจ็บทางกายนั้นเขาไร้ซึ่งความกลัว แต่พอเป็นจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็อดที่จะปวดหัวไม่ได้

แต่การมีลูกท้อบ้านอยู่กับตัว ทำให้ซูฉินมีหนทางมากขึ้นอีกหนึ่ง

แม้ว่าซูฉินจะล้มเหลวเมื่อพยายามทะลวงขั้น แต่เขาก็ยังมีโอกาสฟื้นตัวกลับมาได้ในระยะเวลาอันสั้น

“การกินลูกท้อบ้านในตอนนี้เท่ากับการสูญเสียผลประโยชน์ในการรักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดไป ยังไม่คุ้มค่าที่จะใช้

ซูฉินสายศีรษะแล้วโยนลูกท้อบ้านกลับเข้าไปในคลังระบบ

“น่าเสียดายที่มีลูกท้อบ้านเพียงผลเดียว หากมีมากกว่านี้ก็สามารถแบ่งปันให้กับพวกน้องเล็กได้”

ซูฉินถอนหายใจเบาๆ

ลูกท้อบ้านนั้นมีค่ามาก แต่ซูฉินรู้ดีว่าความแข็งแกร่งนั้นคือพื้นฐานของทุกสิ่ง ตราบใดที่เขาพัฒนาขั้นต่อไปได้เขาจะยังกังวลว่าจะไม่มีสมบัติที่ช่วยยืดอายุขัยในอนาคตอีกหรือ?

ไม่ว่าจะเป็นซูเยวหยุนหรือตระกูลซู แม้แต่ทั่วทั้งอาณาจักรถัง ทุกสิ่งล้วนขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของซูฉินในการปราบปรามทุกอย่าง และเป็นเพราะซูฉินแข็งแกร่งมากพอ ที่แห่งนี้จึงสงบสุขเหมือนดังปัจจุบัน