เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 248

เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล [Sign in Buddha’s palm]

Sign in Buddha’s palm 248 (II)

Sign in Buddha’s palm 248 (II) ตรวจนับผลกําไร

“หึ!”

“พวกเจ้าอย่าได้คิดในแง่ดีจนเกินไป”

“พื้นที่จุดตัดอาจจะไม่ใช่สถานที่ที่ดีนัก หากไม่ใช่เพราะเจ้าตําหนักเทพเจ้าหิมะประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่พวกเขาจะปลุกบรรพชนของพวกเขาไปทําไมกัน?”

ยังคงมีตํานานยุทธที่พอจะฉลาดเฉลียว ไม่ถูกล่อลวงด้วยคําว่าแผ่นดินแห่งพลังยุทธอันยิ่งใหญ่

หากแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ นั้นง่ายแก่การครอบครองจริงเหตุใดเจ้าตําหนักเทพเจ้าหิมะ และประมุขพรรคหมื่นดาบจึงต้องปลุกบรรพชนของพวกเขาด้วยเล่า?

รู้หรือไม่ว่าบรรพชนที่หลับใหลเหล่านี้ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นเวลาในการนอนครั้งต่อไปของพวกเขาจะสั้นลงไประยะหนึ่ง

แต่ก็เท่านั้น

ท้ายที่สุดก็มีตํานานยุทธเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้และตํานานยุทธที่เหลืออีกจํานวนมากก็พากันสอบถามถึงพื้นที่จุดตัดจากนั้นจึงเดินทางออกทะเลไป

เพราะอย่างไรก็แล้วแต่ สําหรับตํานานยุทธส่วนใหญ่ แหล่งในการฝึกฝนบ่มเพาะต่างถูกนิกายใหญ่ในต่างแดนยึดครองไว้เกือบหมดแล้วเป็นไปไม่ได้ที่จะเหลือทรัพยากรมากพอเพื่อมาสนับสนุ นการบ่มเพาะของขอบเขตตํานานยุทธอย่างพวกเขา

การกําเนิดขึ้นของแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ ทําให้เหล่าตํานานยุทธมองเห็นความหวังโดยเฉพาะตอนนี้ที่นิกายใหญ่ยังไม่เข้ายึดครองพื้นที่ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะมีโอกาสมากขึ้นภายในแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ

ในขณะที่ยุทธภพต่างแดนกําลังวุ่นวาย

ซูฉินก็ได้ออกจากเทือกเขาคุนหลุนกลับมาเมืองฉางอัน

สําหรับเฉียนขู่เขาก็ได้ถูกส่งตัวกลับวัดเส้าหลินโดยซูฉินและแน่นอนก่อนหน้านั้นซูฉินก็ได้ให้คําแนะนําบางอย่างกับเฉียนขู่เป็นการส่วนตัว

ครั้งล่าสุดที่เขาชี้แนะเฉียนขู่ ตอนนั้นตัวเขาอยู่ในระดับนภาชั้นที่สามและตอนนี้เขาอยู่ในระดับนภาชั้นที่แปดแล้ว เมื่อเทียบกับครั้งก่อนคําแนะนําของซูฉินลึกซึ้งและเรียบง่ายกว่าเดิมมากทุกๆ คํานั้นทําให้เฉียนขู่กระจ่างชัดขึ้นมากหลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง แม้ว่าซูฉินจะไม่ได้บอกอะไรแต่เฉียนขู่ก็อยากจะรีบกลับวัดเส้าหลินเพื่อปิดด่านฝึกตนโดยเร็วที่สุด

“ไม่น่าผิดพลาด คาดว่าจะสําเร็จถึงขอบเขตอรหันต์

ซูฉินเหลือบมองเฉียนขู่เป็นครั้งสุดท้าย ลอบประเมินในใจ

เฉียนขู่ครอบครองดวงใจพุทธะ แม้ว่าการบ่มเพาะในขั้นต้นจะง่าย การก้าวเข้าสู่ยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งนั้นง่ายราวกับการกินดื่มแต่เมื่อถึงก้าวสุดท้ายก่อนที่จะขึ้นสู่ขอบเขตอรหันต์ ดวงใจพุทธะจะเป็นดั่งเครื่องพันธนาการ

วัดเส้าหลินอยู่มานานนับพันปี ให้กําเนิดผู้ที่มีดวงใจพุทธะเจ็ดถึงแปดรูปแต่ไม่มีผู้ใดก้าวเข้าสู่ขอบเขตอรหันต์ได้สักราย

ในความเห็นของซูฉิน การที่เฉียนขู่จะก้าวไปถึงขั้นนั้นก็ยากมากๆแม้จะไม่ถึงขั้นสิ้นหวัง แต่เส้นทางก็ไม่ชัดเจน

เฉพาะในยุคนี้ ยุคที่กระแสปราณีฟื้นคืน ประกอบกับคําแนะนําของซูฉินตํานานยุทธระดับนภาชั้นที่แปดความเป็นไปได้ที่เฉียนขี่จะสําเร็จอรหันต์นั้นก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

แน่นอน

แม้ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี หากว่าเฉียนขู่ต้องการจะทะลวงขอบเขตอรหันต์ก็คงจะใช้เวลาต่อไปอีกหลายสิบปีจากนี้เมื่อถึงตอนนั้นซูฉินก็อาจจะเข้าสู่ขอบเขตยอดอรหันต์ซึ่งมีพลังเทียบเคียงกับเซียนเทพปฐพี่แล้ว

ขอบเขตยอดอรหันต์คือขอบเขตที่อยู่ถัดจากขอบเขตอรหันต์ซึ่งเทียบเท่าได้กับเซียนเทพปฐพีแม้ทั้งสองอย่างจะมีชื่อเรียกที่ต่างกันแต่สาระสําคัญและพลังอํานาจนั้นเหมือนกัน

ยิ่งกว่านั้น เมื่อซูฉินกลายเป็นยอดอรหันต์ ด้วยไพ่ลับทั้งหมดที่เขามีเซียนเทพปฐพีย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ซูฉินทะลวงระดับ มรดกฝ่ามือยไลกระบวนท่าที่สองจะถูกเปิดผนึก และนั่นจะช่วยเสริมพลังในการต่อสู้ของซูฉินจนถึง ระดับที่น่าเหลือเชื่ออย่างแน่นอน

เมื่อซูฉันคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ได้พาหลีหว่านกลับมาที่วังเรียบร้อย

ไม่นานหลังจากซูฉินกลับมาถึงพระราชวังตะวันออกจักรพรรดิถังและฮองเฮาซูเยวหยุนก็รีบเข้ามาหาด้วยอาการประหม่าผ่านไปกว่าหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่เกิดเหตุการณ์บนยอดเขาคุนหลุนและข่าวได้แพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง

แม้จะมีข่าวลือว่าคนที่ลงมือบนยอดเขาคุนหลุนนั้นเป็นผู้ทรงสม ณศักดิ์จากวัดเส้าหลิน แต่ซูเยว่หยุนและคนอื่นๆ ต่างก็รู้มานาน แล้วว่าผู้ทรงสมณศักดิ์แห่งวัดเส้าหลินก็มิใช่อะไรนอกเสียจากอี กตัวตนหนึ่งของซูฉิน

ทั่วโลกต่างถกเถียงกันอย่างดุเดือดว่าตํานานยุทธเมืองฉางอันนั้นแข็งแกร่งกว่าผู้ทรงสมณศักดิ์แห่งวัดเส้าหลินหรือไม่ทําให้มันเป็นเรื่องราวใหญ่โตแต่ในสายตาของซูเยวหยุนและคนอื่นๆมันเป็นเรื่องน่าขันที่สุด

ไม่ว่าจะเป็นผู้ทรงสมณศักดิ์จากวัดเส้าหลินหรือตํานานยุทธเมืองฉางอันต่างก็คือซูฉิน จะมีคนใดแข็งแกร่งคนใดอ่อนแอกว่าอีกหรือ?