เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 256

เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล [Sign in Buddha’s palm]

256 (1) เข้าสู่ระบบที่เบื้องลึกปล่องภูเขาไฟ

ในส่วนลึกของทะเลทรายทิศตะวันตก

ที่หน้าวิหารหมื่นพุทธ

สงฆ์ชราตกใจอย่างมาก

เขาไม่คาดหวังว่าบรรพชนเก้าจะค้นพบรัศมีแห่งองค์ยูไล” ที่แท้จริงในทวีปแห่งนี้

แม้ว่าวิหารหมื่นพุทธจะสืบทอดมรดกต่อมาจากช่วงสุดท้ายของยุคกระแสปราณฉีเฟื่องฟู และส่วนลึกของวิหารหมื่นพุทธก็ยังเป็นที่ประดิษฐานของพระบรมสารีริกธาตุ แต่พวกเขาล้วนรู้เรื่องราว ภายในดีสงฆ์ชรารู้ดีว่าสิ่งที่คนกล่าวขานกันว่าเป็นศาสนสถานทาง พุทธที่ยิ่งใหญ่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านิกายใหญ่แห่งหนึ่งที่มีขอบ เขตเหนือกว่าอรหันต์กําเนิดขึ้นมาเพียงเท่านั้น

เมื่อเทียบกับ “องค์ยูไล” ที่แท้จริง มันมีความแตกต่างอย่างใหญ่

หลวง

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ”

บรรพชนเก้าที่ดูเหมือนคนวัยแรกรุ่นส่ายศีรษะและกล่าวด้วยเสียงต่ําว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าต้องเข้าไปยังอาณาจักรถังเพื่อค้นหา”องค์ยูไลที่แท้จริง”

บรรพชนเก้ามองไปยังอาณาจักรถังแล้วกล่าวเบาๆ ว่า “และที่นี่คือรากฐานวิหารหมื่นพุทธของเรา พวกเราไม่สามารถกระทําการสิ่งใดได้หากปราศจากอรหันต์ขั้นสูงสุด ข้าจึงได้ติดต่อบรรพชนหกและบรรพชนเจ็ดเรียบร้อยแล้ว”

“เมื่อข้าจากที่นี่ไป พวกเขาจะมาที่นี่แทนข้าในอีกไม่กี่วัน”

บรรพชนเก้ากล่าวออกมาเบาๆ

“บรรพชนหกและบรรพชนเจ็ด?” สงฆ์ชราตกใจ

วิหารหมื่นพุทธนั้นแตกต่างจากนิกายใหญ่ในต่างแดนแห่งอื่นๆ

สําหรับนิกายใหญ่แห่งอื่นๆ ตราบใดที่บรรพชนเข้าสู่ระดับนภาชั้นที่เจ็ดบรรลุถึงตํานานยุทธขั้นสูงสุด ก็สามารถใช้วิธีลับเพื่อปดผนึกตนเองให้หลับใหลไปนับพันปีได้ แม้แต่นิกายใหญ่ที่ค่อนข้าง อ่อนแอยังมีบรรพชนนับสิบคนและนิกายใหญ่ที่แข็งแกร่งหน่อยก็อาจจะมีบรรพชนถึงยี่สิบคนเลยก็เป็นได้

แต่วิหารหมื่นพุทธนั้นแตกต่างออกไป

อรหันต์ทั่วไปในวิหารหมื่นพุทธนั้นไม่จําเป็นต้องใช้วิธีลับ เพราะภิกษุที่มรณภาพไปสามารถกลั่นฐานการบ่มเพาะของตนฝากไว้กับพระบรมสารีริกธาตุซึ่งช่วยปกป้องคุ้มครองวิหารหมื่นพุทธได้

ด้วย

มีเพียงอรหันต์ที่ควบแน่นอาณาเขตได้เท่านั้นจึงจะพิจารณาว่าควรจะหลับใหลหรือไม่

ดังนั้นในช่วงเวลาหมื่นปีมานี้ ถึงแม้จะมีบรรพชนหลับใหลอยู่ไม่ มากนักภายในวิหารหมื่นพุทธ นับรวมทั้งหมดก็มีเพียงเก้ารูป เรีย งกันไปตามลําดับการหลับใหล มีตั้งแต่บรรพชนที่หนึ่งถึงบรรพชนที่

เก้า

แต่ไม่ว่าจะเป็นบรรพชนที่เก่าแก่ที่สุดหรือบรรพชนเก้าที่อายุน้อยที่สุดอย่างน้อยก็ต้องเป็นอรหันต์ขั้นสูงสุดที่ควบแน่นอาณาเขตได้แล้ว

ในหมู่บรรพชน บรรพชนที่หนึ่ง บรรพชนที่สอง และบรรพชนที่สามนั้นแข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าพวกท่านจะไม่ได้เป็นยอดอรหันต์ แต่ก็เริ่มสัมผัสถึงขอบเขตนั้นได้อย่างแผ่วเบา อาณาเขตและจิตวิญญาณแรกกําเนิดล้วนก่อตัวขึ้นมาจนเสร็จสมบูรณ์บรรพชนที่ เก่าแก่ลึกลับที่สุดแต่ละท่านนี้ เกรงว่าจะไปถึงครึ่งก้าวสู่ขอบเขตยอดอรหันต์กันหมดแล้ว

สําหรับบรรพชนที่สี่ บรรพชนที่ห้า จนไปถึงบรรพชนที่เก้านั้นอาจจะแข็งแกร่งน้อยกว่า แต่ไม่ว่าจะอ่อนแอเพียงใดก็ยังเป็นอรหันต์ขั้นสูงสุดที่ควบแน่นอาณาเขตได้แล้ว ความแข็งแกร่งของพวกท่านนั้นน่ากลัวถึงขีดสุด

บรรพบุรุษชีหยวนจากนิกายเฮยหยวนก็แข็งแกร่งเช่นกันแต่มันก็ยังอยู่ห่างไกลจากบรรพชนทั้งเก้าของวิหารหมื่นพุทธ

แม้ว่าจะควบแน่นอาณาเขตได้เหมือนกัน แต่ก็มีความสูงต่ําแตกต่างกันเนื่องจากความต่างด้านวิชาบ่มเพาะและเคล็ดวิชาที่ใช้

หากบรรพชนเก้าได้ติดต่อกับบรรพชนหกและบรรพชนเจ็ดแห่งวิหารหมื่นพุทธ เมื่อมีอรหันต์ขั้นสูงสุดถึงสองรูป รวมถึงบรรพชนเก้าด้วยเกรงว่าคงจะไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกับวิหารหมื่นพุทธภายในทวีปนี้ได้แน่

“เอาล่ะ”

“ขอฝากเรื่องของที่นี่ไว้ให้แก่เจ้าแล้ว”

บรรพชนเก้าเหลือบมองสงฆ์ชรา ก่อนจะก้าวเท้าออกและหายตัวไป

“น้อมส่งบรรพชนเก้า………..”

เมื่อเห็นฉากนี้ สงฆ์ชราก็โค้งคํานับทันที และยังโค้งคารวะส่งไปทางอาณาจักรถัง

ในเวลาเดียวกัน

ณ โลกถ้ําปิศาจใต้พิภพ

ซูฉินเดินออกมาจากโถงใหญ่ภายในเมือง และยืนอยู่บนกําแพงเมืองอินจี้โม่จียืนเคียงข้างด้วยความเคารพเช่นเดียวกับราชาปีศาจอีกนับโหลภายในเมืองอินจี่

หลังจากลงชื่อเข้าใช้มาหลายปี ซูฉันรู้สึกได้ว่ากิ่งก้านของต้นไม้ปีศาจโบราณภายในเมืองอินจี้แทบจะไม่สามารถลงชื่อเข้าใช้ต่อไปได้แล้ว

ภูเขาไฟใต้เมืองอินจี้นั้นอาจจะมี เต้าสะสม”อยู่เช่นกัน

รู้หรือไม่ ตั้งแต่ซูฉินย้ายเข้ามายังเมืองอินจี้ ก็มักจะลงชื่อเข้าใช้อยู่ใต้กิ่งก้านของต้นไม้ปีศาจโบราณภายในโถงใหญ่ประจําเมือง

ซูฉันรู้สึกว่า เต่าสะสม” จากกิ่งก้านของต้นไม้ปีศาจโบราณเป็น“เต๋าสะสม” ที่ได้มาจากภูเขาไฟรวมเข้ากับของเมืองอินจี

แต่ในความเป็นจริง การมีอยู่ของภูเขาไฟใต้ฝ่าเท้านี้ยาวนานยิ่งกว่าเมืองอินจอย่างสิ้นเชิง และทั้งสองสิ่งอาจจะไม่ใช่สิ่งเดียวกันอย่างที่ซูฉันคิด

“ข้าจะออกไปดูที่นั่นสักหน่อย”

ดวงตาของซูฉินสว่างวาบ ก้าวเท้าออกไปด้านหน้าก่อนจะหายตัวไปจากเมืองอินจี้ภายในพริบตา

“นี่ ” โม้จีและราชาปีศาจอีกนับสิบตนต่างมองหน้ากันใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

ตั้งแต่ซูฉินมาถึงเมืองอินจี้ เขาก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการปิดด่านฝึกตนอยู่ภายในห้องโถงประจําเมืองอินจี้ ไม่ต้องกล่าวถึงการออกจากเมืองอินจี้แม้แต่จํานวนครั้งที่ออกมานอกห้องโถ งยังนับครั้งได้

ขณะที่โม่จีและเหล่าราชาปีศาจกําลังงงงวยซูฉินก็เข้ามาในส่วนลึกของภูเขาไฟใต้พิภพแล้ว

ความร้อนแผดเผาน่าสะพรึงกลัวโรมเร้าอยู่ทั่วทุกตารางนิ้วแม้ว่าจะเป็นราชาปีศาจ ถ้าหากมาอยู่ในสถานที่แห่งนี้เป็นเวลานานก็เกรงว่าไม่ช้าก็เร็วคงถูกความร้อนแผดเผาได้เช่นกัน

แต่ซูฉินนั้นแตกต่างออกไป ร่างกายของเขาแข็งแกร่ง มีทิพยอํานาจกายเนื้อกําเนิดใหม่ ควบคู่ไปกับการมีอาณาเขตคอยป้องกันแทบจะเดินอยู่ภายในนี้ได้อย่างสบายๆ

“ภายในนี้มีโอสถจิตวิญญาณธาตุไฟอยู่กี่ประเภทกันนะ?”

หลังจากกวาดตาดูสองสามครั้ง ซูฉินก็พบว่าบางมุมของแผ่นหินภายในภูเขาไฟ ลึกลงไปใต้หินหนืดหลอมเหลว มันมีความผันผวนที่อธิบายได้ยากอยู่เมื่อใช้จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ตรวจดู ทันใดนั้นก็ทราบว่ามันเป็นโอสถจิตวิญญาณธาตุไฟที่ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาที่นี่

“หากแม้ว่าข้าเดาผิดพลาดไป มันก็ไม่ใช่การเดินทางที่เสียเปล่าไปซะทีเดียว”

เพียงความคิดวูบเดียว ซูฉินก็นําโอสถจิตวิญญาณเหล่านั้นขึ้นมาใบหน้าของเขาดูค่อนข้างพึงพอใจ

โอสถจิตวิญญาณธาตุไฟเหล่านี้ไม่รู้ว่าก่อร่างสร้างตนมานานกี่ปีมันมีพลังงานธาตุไฟเป็นจํานวนมาก และเป็นทรัพยากรที่ดีอย่างยิ่งสําหรับการฝึกฝนวิชาภาพดวงตะวัน”

“เอาล่ะ”

“ต่อจากนี้ ข้าก็แค่ต้องรอจนกว่าจะถึงวันถัดไป เพื่อยืนยันการคาดเดาของข้า” ใบหน้าของซูฉินดูเคร่งขรึมเขาเลือกที่จะรออยู่ที่นี่