เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 308

ตอนที่ 308 (II) ทุกคนเดินทางมาถึง

Sign in Buddha’s palm 308 (II) ทุกคนเดินทางมาถึง

ร่างในชุดดําเดินออกมาจากทางเข้าสู่โลกมนุษย์

ร่างนี้ดูเย็นชาอย่างยิ่ง แต่ก็มีลักษณะคล้ายกับซูฉิน ยกเว้นสภาวะอารมณ์ที่แตกต่างกันเล็กน้อย นอกนั้นก็แทบจะเหมือนซูฉินทุกประการ

นี่คือร่างจําแลงที่ซูฉินส่งไปลงชื่อเข้าใช้ภายในโลกปีศาจใต้พิภพ

สิ่งนี้เกิดจากทิพยอํานาจกายเนื้อกําเนิดใหม่ของซูฉิน ทั้งยังใช้จิตวิญญาณไปกว่าครึ่งหนึ่ง กว่าจะสร้างขึ้นมาได้อย่างยากลําบาก

ร่างจําแลงแบ่งปัน’จิตสํานึกร่วมกันกับซูฉิน กล่าวให้ชัดๆ ร่างจําแลงนี้ก็คือซูฉิน เพียงแต่ใช้ร่างกายที่ต่างกัน

และในตอนนี้ ซูฉันกําลังวางแผนที่จะปล่อยร่าง จําแลงไว้ป้องกันไม่ให้เขาถูกรบกวนขณะที่บุกทะลวงสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี อีกประการคือคอยดูแลเมืองฉางอันให้อยู่รอดจากตัวตนทรงอํานาจทั้งหลาย

“ความแข็งแกร่งนั้นด้อยกว่า”

ซูฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองดูร่างจําแลงอย่างใกล้ชิด

หลายสิบปีภายในโลกถ้ําปีศาจ นอกเหนือจากการลงชื่อเข้าใช้ในทุกๆ วัน ร่างจําแลงนี้ยังปรับปรุงความแข็งแกร่งของตนเองตลอดและได้แปลงจิตวิญญาณแรกกําเนิดเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี

ความแข็งแกร่งเช่นนี้ เมื่ออยู่บนโลกก็ย่อมเป็นขุมพลังชั้นยอด หากไม่มีเซียนเทพปฐพี่ปรากฏย่อมอยู่ยงคงกระพัน แม้แต่ในโลกถ้ําปีศาจที่มีตัวตนทรงพลังนับไม่ถ้วนก็ยังเหนือกว่าเผ่าปีศาจทั้งหลาย เทียบเคียงได้กับจ้าวดินแดนโม่ฮวา สามารถมองข้ามตัวตนทั้งหลายภายในดินแดน ทั้งยังมีโอกาสเข้าพบเทพเจ้าปีศาจด้วย

แต่เมื่อซูฉินพูดออกมา มันกลับเป็นคําว่า”ด้อย

กว่า…”

ถ้าความคิดของซูฉินถูกนําไปเล่าต่อ เกรงว่ากลุ่มผู้อาวุโสคงต้องอาเจียนเป็นเลือดแน่ ถ้าครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพียังถูกมองว่าอ่อนแอ แล้วพวกมันจะนับเป็นตัวอะไร? ไม่ใช่ว่าเป็นกลุ่มคนที่ไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเป็นผู้อ่อนแอหรอกหรือ?

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าโลกภายนอกจะคิดเห็นอย่างไร ในสายตาของซูฉิน ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ก็อ่อนแอมากจริงๆ

หลังจากควบแน่นร่างศักดิ์สิทธิ์อีกาทองคําขึ้นมาได้แล้ว ถึงซูฉินจะไม่ใช่เซียนเทพปฐพี แต่พลังต่อสู้และกลยุทธ์ต่างๆไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเซียนเทพปฐพี่ที่แท้จริงเลย มีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะประเมินว่าครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีนั้นอ่อนแอ

“สาเหตุหลักนั้นมาจากวิชาภาพดวงตะวันขนาดมหึมา….”

ซูฉินถอนหายใจเบาๆ คิดอยู่ภายในใจเงียบๆ

ภาพดวงตะวันขนาดมหึมาไม่ใช่ทิพยอํานาจ แต่เป็นเคล็ดบ่มเพาะชั้นสูง ในการฝึกฝนภาพดวงตะวันฯ จําเป็นจะต้องมีทรัพยากรธาตุไฟมากมายเป็นภูเขาเลากา

ดังนั้นแม้ร่างจําแลงจะเชี่ยวชาญในภาพดวงตะวันขนาดมหึมา แต่ก็ไม่มีทรัพยากรเพียงพอ ทําให้การบ่มเพาะภาพดวงตะวันยังไม่ถึงจุดเริ่มต้นเสียด้วยซ้ํา

“อย่างไรก็ตาม มันสามารถเพิ่มขอบเขตของภาพดวงตะวันฯ ชั่วคราวได้ด้วยพลังจากแก่นเลือด”

เพียงแค่คิด ร่างศักดิ์สิทธิ์อีกาทองคําก็เผยออกมาทันที รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวแทรกซึมไปทั่วโถง พระราชวังสูงตระหง่านสีดํา ราวกับมีอีกาทองคํา สามขาตัวจริงขู่คํารามอยู่

ในตอนนั้นเอง

“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”

ยังมีขุนนางบางคนที่ทําใจผ่อนคลายไม่ได้

ฉับพลัน

ในตอนนั้นเอง

แม่ทัพแห่งวังหลวงก็รีบเข้ามาภายในโถงไท่จี้

“ฝ่าบาท”

แม่ทัพแห่งวังหลวงรีบรายงาน “เจ้าตําหนักเทพเจ้าหิมะ ผู้นํานิกายเทพเจ้าสายฟ้า เจ้าสํานักเทพโอสถ ผู้นํานิกายเฮยหยวน เจ้าสํานักผู้วิเศษ…ได้รออยู่ภายนอกแล้ว…”

ทันทีที่แม่ทัพแห่งวังหลวงรายงาน ขุนนางทั้งหลายในท้องพระโรงก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที

ไม่ว่าจะเป็นตําหนักเทพเจ้าหิมะ นิกายเทพเจ้าสายฟ้า หรือสํานักผู้วิเศษ ทั้งหมดต่างก็เป็นนิกายใหญ่ เมื่อผู้นํานิกายจํานวนมากมารวมตัวกัน ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือเรื่องร้ายก็มิอาจคาดเดา…..

“พวกเขามาทําอะไรที่เมืองฉางอัน?”

จักรพรรดิถังสงบใจลง มองไปที่แม่ทัพแห่งวังหลวงพร้อมกับถามคําถาม

“จุดประสงค์ในการมาของพวกเขาคือ….” แม่ทัพแห่งวังหลวงเหลือบมองจักรพรรดิถังอย่างระมัดระวัง กลืนน้ําลายลงคอก่อนจะกล่าวว่า “มาขออภัยโทษจากพระมาตุลาแห่งอาณาจักรพ่ะย่ะค่ะ….”