เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 314

Sign in Buddha’s palm 314 บุกเบิกพื้นที่

นิกายเทพเจ้าสายฟ้า

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในนิกายใหญ่ต่างแดน นิกายเทพเจ้าสายฟ้าได้รับการสืบทอดต่อกันมาเป็นเวลานับหมื่นปี ครอบครองจุดที่กระแสปราณฉีมาบรรจบกันเป็นสถานที่ตั้งของนิกาย

ปราณฉีฟ้าดินเปรียบเสมือนกระแสน้ําที่มีขึ้นมาลง มีจุดหนามีจุดที่เบาบาง

และสถานที่ที่เรียกกันว่าจุดบรรจบกันของกระแสปราณฉี คือสถานที่ที่ปราณฉีฟ้าดินมาบรรจบกันโดยธรรมชาติ และภายในขอบเขตของจุดบรรจบกระแสปราณฉี มันจะเต็มไปด้วยจิตใจฟ้าดินเข้มข้น เมื่อเทียบกับค่ายกลขนาดใหญ่ จุดบรรจบนี้จะเอื้อต่อการฝึกฝนบ่มเพาะของผู้ฝึกยุทธมากกว่า และยังมีแม้กระทั่งกลิ่นอายของยุคเฟื่องฟูกระแสปราณฉีอยู่ด้วย

น่าเสียดาย

เมื่อมองไปทั่วทั้งโลกแล้ว จุดบรรจบกันของกระแสปราณฉีเช่นนี้มีไม่เกินห้าแห่ง อย่างนิกายเฮยหยวนและพรรคหมื่นดาบนั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะครอบครอง มีเพียงนิกายใหญ่ที่มีมรดกจํานวนมากอย่างนิกายเทพเจ้าสายฟ้าเท่านั้นที่สามารถมีได้

อย่างไรก็ตาม

ในขณะนี้ รอบนอกนิกายเทพเจ้าสายฟ้า ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าหลายคนที่กําลังลาดตระเวนอยู่ต่างก็มีสีหน้าเฉยเมย

“ศิษย์พี่ลู่ มนุษย์สวรรค์แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยหรือ?

ถึงขนาดบังคับให้นิกายเทพเจ้าสายฟ้าต้องมอบหินแหล่งกําเนิดสายฟ้าให้ถึงสามชัง?”

ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าอดไม่ได้ที่จะถามออก

ซูฉินได้โบกมือไล่นิกายใหญ่อยู่บนกําแพงพระ ราชวังถั มีคนมากมายนับไม่ถ้วนได้เห็นมันและไม่อาจจะซ่อนเรื่องราวได้ ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าจึงได้ยินเรื่องนี้มาเป็นธรรมดา

ในสายตาของศิษย์สาวกทั้งหลาย นิกายเทพเจ้าสายฟ้ายืนอยู่เหนือสรรพชีวิตทั้งมวลในต่างแดน ในเวลานี้เมื่ออยู่ต่อหน้ามนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง ถึงกับต้องยอมเสนอหินแหล่งกําเนิดสายฟ้าเพื่อขออภัยโทษจากอาณาจักรถัง พฤติกรรมดังกล่าวทําให้ศิษย์สาวกนิกายเทพเจ้าสายฟ้าผิดหวังอย่างมาก

ในฐานะศิษย์ของนิกายเทพเจ้าสายฟ้า พวกเขาเป็นฝ่ายครอบงําผู้อื่นเสมอมา เมื่อไหร่กันที่พวกเขาต้องมาเจอเรื่องร้ายเช่นนี้?

“อา……”

ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าที่ถูกเรียกว่า “ศิษย์พี่ลู่ถอนหายใจพร้อมกับส่ายศีรษะ แล้วกล่าวว่า “เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามนุษย์สวรรค์นั้นหมายถึงอะไร…”

มนุษย์สวรรค์อยู่ในขอบเขตเซียนเทพปฐพี แม้แต่ในโลกยุทธภพต่างแดนก็เป็นไปได้ยากที่จะกําเนิดขึ้นสักคนหนึ่งในรอบหนึ่งพันปี แม้ว่าจะเป็นเหลยเฉียนจือที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในรอบพันปีของนิกายเทพเจ้าสายฟ้า นั่นก็เพียงแค่มีหวังที่จะกลายเป็นเซียนเทพปฐพี ไม่ใช่เซียนเทพปฐพีจริงๆ

แม้แต่ในยุคเฟื่องฟูกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด ในตอนที่ผู้ทรงพลังถึงขีดสุดครองโลก เซียนเทพปฐพีก็ยังนับเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งมาก นับประสาอะไรกับในยามนี้?

“นิกายเทพเจ้าสายฟ้ามีสมบัติล้ําค่าอยู่ ถึงเซียนเทพปฐพีจะมาถึงหน้าประตู แต่สุดท้ายก็จะโดนสกัดกั้นมิใช่หรือ? ทําไมต้องกลัวมนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง?”

ศิษย์ร่างผอมจากนิกายเทพเจ้าสายฟ้ารู้สึกไม่มั่นใจ

เซียนเทพปฐพีนั้นอยู่ยงคงกระพันบนโลกใบนี้ แต่นิกายเทพเจ้าสายฟ้าก็ไม่ง่ายที่จะยั่วยุ แม้พวกเขาจะไม่สามารถต่อสู้กับเซียนเทพปฐพีได้โดยตรง แต่พวกเขาก็น่าจะไม่ถ่อมตนเช่นนี้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ศิษย์พี่ลู่ก็เงียบไปครู่หนึ่ง และในที่สุดก็กล่าวออกอย่างช้าๆ ว่า “มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังแตกต่างจากเซียนเทพปฐพีคนอื่นๆ”

“แตกต่าง?”

“แตกต่างอย่างไร?”

เมื่อศิษย์ที่เหลือของนิกายเทพเจ้าสายฟ้าได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นในทันใด

แม้ว่าศิษย์พี่ลู่จะเป็นศิษย์ลาดตระนเ แต่ตัวตน ของเขาไม่ธรรมดา เขาเป็นทายาทของผู้อาวุโสคนหนึ่งของนิกายเทพเจ้าสายฟ้า เขาอาจจะรู้ข่าวอื่นๆ จากผู้อาวุโสท่านนั้น

“ข้าก็แค่ได้ยินลุงกับปู่ของข้าคุยกัน”

เมื่อศิษย์พี่ลู่กล่าวเช่นนี้ เขาก็กวาดสองตามองไปรอบๆ พร้อมกับลดเสียงลง “ปกติแล้วเซียนเทพปฐพีธรรมดา จะต้องใช้จิตวิญญาณแรกกําเนิดเข้าไปถึงทะเลปราณมาหลอมตัวตนมนุษย์และพลังสวรรค์ร่วมกัน ย่อมมีกลิ่นอายนั้นในทุกการเคลื่อนไหว……”

“แต่มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง ตั้งแต่ต้นจนจบ รัศมีพลังที่เชื่อมมนุษย์และสวรรค์ไม่เคยถูกเปิดเผยออกมา กล่าวคือ มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังไม่เคยหยิบยืมพลังจากทะเลปราณเลย”
“จากการคาดเดาของข้า มนุษย์สวรรค์แห่ง อาณาจักรถังผู้นี้ ยังไม่เคยแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาเลย”

ศิษย์พี่ลู่สงบใจลงหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “พวกเขากล่าวว่า เมื่อเผชิญหน้ากับบุคคลที่ไม่อาจหยั่งรู้และซ่อนความแข็งแกร่งส่วนใหญ่เอาไว้ นิกายเทพเจ้าสายฟ้าของเราควรจะทําเช่นไรได้?”

“อะไร?”

“มนุษย์สวรรค์ยังไม่ได้เอาจริงเลยหรือ?”

ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าทั้งหลายตกใจ

ถ้าสิ่งที่ศิษย์พี่ลู่พูดเป็นความจริง

นั่นหมายความว่าแม้แต่ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพิจากนิกายใหญ่ทั้งเจ็ดร่วมมือกันปิดล้อมสังหารก็ยังไม่สามารถทําให้ซูฉินแสดงพลังออกมาได้มากนัก และแม้แต่พลังของทะเลปราณก็ยังไม่ได้ใช้ออก

แต่สิ่งนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร?

รู้หรือไม่ว่าถึงแม้จะมีความแตกต่างระหว่างครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีอยู่มาก แต่หากเซียนเทพปฐพี่ต้องการสังหารครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ถึงเจ็ดคนอย่างเด็ดขาด โดยไม่ปล่อยใครไปเลยแม้แต่คนเดียวก็ต้องลงมือเต็มที่

และในสภาวะที่รวมความเป็นมนุษย์และพลังสวรรค์เข้าหากันแล้ว ทุกการลงมือย่อมดึงพลังของทะเลปราณออกมาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ซึ่งมันจะทําให้ทั้งโลกสั่นสะเทือนเป็นแน่

“เท่าที่ข้ามอง ความแข็งแกร่งของมนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังนั้นน่าจะสูงกว่าเซียนเทพปฐพีธรรมดาๆ ไม่เช่นนั้น ถึงแม้นิกายเทพเจ้าสายฟ้าจะยอมโอนอ่อน แต่ทําไมสํานักผู้วิเศษและตําหนักเทพเจ้าหิมะจะต้องเชื่อฟังด้วย?”

ศิษย์พี่ลู่ถอนหายใจ

อันที่จริงศิษย์พี่ลู่ไม่เคยเห็นซูฉินต่อสู้หรือสังหารครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดด้วยตาตนเอง เขาเดาจากข้อมูลที่ได้รู้มา และสังเกตจากปฏิกิริยาของสํานักผู้วิเศษรวมถึงนิกายใหญ่แห่งอื่นๆ ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การคาดเดาเท่านั้น

ในใจของศิษย์พี่ลู่คิดว่า หากไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของซูฉิน นิกายใหญ่จํานวนมากจะยอมรับสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร?
ขณะที่ศิษย์สาวกนิกายเทพเจ้าสายฟ้าพูดคุยกันอยู่ จิตใจของพวกเขากําลังพรั่นพรึงกับสิ่งที่ศิษย์พี่ลู่ได้กล่าว ก็มีเสียงที่ฟังดูสงบนิ่งดังขึ้นมาในทันใด

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง?”

“ในยุคสมัยนี้มีมนุษย์สวรรค์กําเนิดขึ้นด้วยอย่าง นั้นหรือ?”
“ผู้ใด?”

ศิษย์พี่ลู่ขมวดคิ้ว และมองเลยไปไม่ไกล เห็นชายร่างสูงยืนอยู่เงียบๆ สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งรึ่ง สะพายดาบยาวสองเมตรไว้ด้านหลัง

“เจ้าเป็นใคร?”

“รู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ไหน?”

ศิษย์พี่ลุ่มองดูร่างสูงอย่างชิดใกล้ ล้วพูดด้วย น้ําเสียงที่ลึกล้ํา “มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรดังนี้นอยู่ยงคงกระพัน เป็นที่รู้จักไปทั่วดินแดน ไม่เพียงแต่นิกายเทพเจ้าสายฟ้าของข้าเท่านั้นที่คิดเช่นนั้น แต่สํานักผู้วิเศษรวมถึงนิกายใหญ่แห่งอื่นๆ ก็คิดแบบเดียวกัน”

ศิษย์พี่ลู่ไม่ได้ประมาทเลินเล่อ เพราะเขาเห็นว่าร่างสูงที่อยู่ไม่ไกลนี้ไม่ใช่ตัวตนที่ง่ายดาย

ศิษย์พี่ลู่เป็นตํานานยุทธระดับนภาชั้นที่สาม แต่กลับไม่อาจมองระดับพลังของชายร่างสูงออก อย่างน้อยก็ต้องเป็นระดับนภาชั้นที่สี่หรือชั้นที่ห้า ชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะมาหาเรื่องตายโดยไร้เห ตุผลหรือ?
“เจ้ารอที่นี่ก่อน”