เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 317

สรุปบท ตอนที่ 317 (1): เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]

อ่านสรุป ตอนที่ 317 (1) จาก เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 317 (1) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ซูฉิน : แข็งแกร่งไม่เลว ถึงกับผลักดันร่างอวตารของข้าให้จนมุม

เปรี้ยง

พลังฟ้าดินระเบิดออก เหลยเฉียนจือถือดาบสายฟ้าเอาไว้มั่น รอบดาบสายฟ้านั่นบิดเบี้ยวไปหมด ปลดปล่อยสายฟ้าสีม่วงสดใส ส่งเสียงร้องครวญอย่างต่อเนื่อง ฉายพลังแห่งการทําลายล้างออกมา

แม้แต่เซียนเทพปฐพี่ที่ฝึกฝนวิถีสายฟ้าก็ไม่สามารถควบคุมสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าได้ แต่ด้วยดาบสายฟ้าเล่มนี้ที่สร้างขึ้นโดยผู้ทรงพลังถึงขีดสุด เหลยเฉียนจือจึงสามารถใช้พลังสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่สะสมอยู่ภายในได้โดยตรง

บรรพชนทั้งหลายที่รับชมการต่อสู้อยู่รอบๆ เมื่อได้เห็นฉากนี้พวกเขาต่างก็ครั่นคร้ามหวั่นเกรง

เมื่อเทียบกับเหลยเฉียนจือแล้ว เหล่าครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดที่รวมกําลังปิดล้อมสังหารซูฉินเป็นเหมือนเพียงอากาศธาตุ แม้ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดจะอาศัยทักษะโจมตีประสาน แต่พลังของมันก็เพียงแค่แตะขอบประตูของขอบเขตเซียนเทพปฐพีเท่านั้น พลังก็ไม่มั่นคง จะมาเปรียบเทียบกับเซียนเทพปฐพี่ที่มีพลังเต็มเปี่ยมได้อย่างไร?

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังต้องการจะจับดาบสายฟ้าของเหลยเฉียนจือด้วยกายเนื้ออย่างนั้นหรือ?”

“พวกเจ้ารู้สึกว่ากลิ่นอายของมนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังแปลกๆไปหรือไม่ มันเหมือนว่าอ่อนแอกว่าครั้งที่แล้ว?”

“บางทีอาจจะเป็นกลวิธีบางอย่างของเหลยเฉียนจือหรือเปล่า?”

จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าบรรพชนกวาดเข้าไปอย่างต่อเนื่อง จ้องมองไปยังสนามประลองอย่างใกล้ชิด

การต่อสู้ระหว่างเซียนเทพปฐพี่ทั้งสอง สถานการณ์กําลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ขนาดที่บรรพชนนิกายใหญ่ยังแทบจะจับตาดูไม่ทัน พวกเขาจึงไม่กล้าละสายตาไปแม้แต่นิดเดียว

ต่ง!!!

เสียงประหนึ่งระฆังทองสัมฤทธิ์ เลือดเนื้อของซูฉินเดือนพล่าน ราวกับมีดวงอาทิตย์แผดเผาภายในดวงตา หมัดที่ปล่อยออกไปก็กระแทกเข้าใส่คมดาบสายฟ้าที่เหลยเฉียนจือได้ฟันออกมา

ช่วงเวลาต่อมา

ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองมาของทุกคน ดาบสายฟ้าที่เลื้อยมาเหมือนงูสายฟ้าสีม่วง ก็ถูกสะกดข่ม หดตัวลงในทันที กลับกลายเป็นรูปร่างดาบสายฟ้าอีกครั้ง และเหลยเฉียนจือถึงกับต้องถอยกลับไปหลายก้าวเพราะสิ่งนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับเหลยเฉียนจือ ซูฉินถอยหลังไปถึงห้าก้าว ลมหายใจของเขาดูไม่คงที่ แม้ว่ามันจะสงบลงในทันที แต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดไปจากการสังเกตของบรรพชนที่อยู่รอบนอก

ลมหายใจของเซียนเทพปฐพีนั้นกว้างใหญ่เพียงใด? ถึงแม้จะเป็นเพียงระลอกคลื่นจากลมหายใจ บรรพชนเหล่านี้ก็แทบจะรู้สึกเหมือนโลกได้พังทลายลงมา แต่ลมหายใจของซูฉินนั้นกลับไม่มั่นคงเลยสักนิด?

“ไม่ดีแล้ว”

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังเสียเปรียบจริงๆ หรือนี่?”

“เหลยเฉียนจือแข็งแกร่งเกินไป ด้วยการโจมตีครั้งแรกก็สามารถปราบปรามตัวตนอย่างมนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังไว้ได้ สมควรแล้วที่เป็นเซียนเทพปฐพีในวิถีสายฟ้า!”

บรรพชนหลายคนเบิกตากว้าง ร่ําร้องภายในใจ

ในขณะนี้ แม้ว่าซูฉินจะเสียเปรียบแต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนกเลย
“มาอีกครั้ง”

จิตวิญญาณการต่อสู้ของเหลยเฉียนจือเดือดพล่าน ด้วยการ
เคลื่อนไหวเมื่อสักครู่ เหลยเฉียนจือพอจะจับความแข็งแกร่งของซูฉินได้เล็กน้อย แม้ว่าจะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังอ่อนแอกว่าตัวเขาที่เคยอยู่ภายในหุบเขาสายฟ้าสัมบูรณ์มาเป็นเวลาสามร้อยปี
ชั่วพริบตา

เหลยเฉียนจือหัวเราะร่า ชะลอการโจมตีชั่วคราว ไม่ได้บีบบังคับซูฉินมากจนเกินไป

แม้ว่าเหลยเฉียนจือจะอาศัยดาบสายฟ้าที่สร้างขึ้นโดยผู้ทรงพลังถึงขีดสุดเพื่อปราบปรามฉันด้วยสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจนเกิดความได้เปรียบ แต่เขาก็ไม่รังเกียจที่จะพูดคุย

ตัวตนของเหลยเฉียนจือหาใช่บุตรสวรรค์อัจฉริยะผู้หยิ่งผยอง มีพรสวรรค์ล่าเลิศเป็นที่หนึ่งในหมื่นล้านสรรพชีวิตไม่? ถึงจะมองว่าเขาสามารถปราบปรามซูฉินได้ แต่หากรีบร้อนจนเกินไป เหลยเฉียนฉือจะต้องปวดหัวแน่หากซูฉินใช้ทักษะทุกอย่างด้วยความสิ้นหวัง

หากซูฉินต่อสู้อย่างเต็มที่สุดชีวิต เหลยเฉียนจือไม่คิดว่าเขาจะสามารถหยุดยั้งเอาไว้ได้โดยไม่ต้องสูญเสียสิ่งใด ในตอนนั้นเหลยเฉียนลือคงจะต้องใช้ทักษะต้องห้ามโจมตีออกไปด้วยความสิ้นหวัง แม้จะเอาชนะซูฉินได้ ในท้ายที่สุดก็คงเป็นดั่งสังหารศัตรูพันแต่สูญเสียไปหนึ่งร้อย

สําหรับการล้างแค้นให้ศิษย์สาวกของนิกายเทพเจ้าสายฟ้าที่ตกตายด้วยน้ํามือของซูฉิน…

แน่นอนว่าเหลยเฉียนจือไม่ลืมแน่ แต่นั่นก็อยู่ภายใต้พื้นฐานที่จะต้องรักษาตัวรอดไว้ให้ได้ก่อน มันจะไม่สายเกินไปที่จะแก้แค้นเมื่อเหลยเฉียนลือครอบครองแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ และใช้สถานที่นี้เพื่อก้าวหน้าต่อไป ในยามนั้นความแข็งแกร่งของเขาย่อมเหนือกว่าซูฉิน

“งั้นหรือ?”

ซูฉินกําหมัดและฉวยโอกาสที่เหลยเฉียนจือชะลอการโจมตีกระแทกเข้าใส่ดาบสายฟ้าโดยตรง ทันใดนั้นดาบสายฟ้าของเหลยเฉียนจือก็ส่งเสียงร้องออกมา กลิ่นอายของมันเริ่มอ่อนแอลง

แม้ว่าดาบสายฟ้าจะหล่อหลอมด้วยสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า แต่หลังจากผ่านการต่อสู้มาเป็นเวลานานกับซูฉิน ปะทะเข้ากับเลือดเนื้อของซูฉิน มันย่อมได้รับความสูญเสียเช่นกัน ตอนนี้ที่มันรับหมัดของซูฉินเข้าไป ความเสียหายก็ยิ่งมากขึ้น

“มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถัง เจ้าบังคับข้าเองนะ!”