เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 318

Sign in Buddha’s palm 318 (II)

“เอาล่ะ”

“มาว่ากันเรื่องของเจ้าดีกว่า”

ซูฉินหันมองไปทางเหลยเฉียนจืออีกครั้ง

แม้ว่าผู้ที่ต่อสู้กับเหลยเฉียนจือเมื่อครู่จะเป็นเพียงร่างจําแลงของซูฉิน แต่เนื่องจากเหลยเฉียนจือกล้าที่จะเข้ามาตีประตูบ้านผู้อื่น ก็หมายความว่าเขาพร้อมที่จะตายแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉินก็เงยหน้ามองเมฆเบื้องบน เมื่อครู่เหลยเฉียนจือได้ใช้ดาบสายฟ้าชักนําสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าออกมา แม้ว่าสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจะยังไม่ฟาดลงมา แต่เมื่อเวลาผ่านเลยไป ความกดดันก็สะสมเพิ่มมากขึ้น ราวกับมันมีมังกรสายฟ้าอยู่ในส่วนลึกของเมฆดํานั้นจริงๆ

“ข้าไม่ชอบวันที่ครื้มฟ้าครึ้มฝนสักเท่าไหร่”

ดวงตาของซูฉินสงบนิ่ง และเขาก็พูดคําสองคําเบาๆ “เรียกลม”

ทันใดนั้น เหนือเก้าชั้นฟ้า ลมสีดําก็มารวมตัวกัน ควบแน่นเป็นมังกรสีดา ในเวลาต่อมามังกรดำนั้นก็คํารามก้อง พัดพากลุ่มเมฆออกไปในทันที

เคล็ดเรียกลมเป็นทิพยอํานาจที่สามารถเติบโตไปพร้อมกับความแข็งแกร่งของซูฉินได้ ในขณะนี้ซูฉันกลายเป็นเซียนเทพปฐพีแล้ว และด้วยความช่วยเหลือจากทะเลปราณเบื้องลึก ความแข็งแกร่งของเขาก็เหนือกว่าเซียนเทพปฐพีธรรมดาไปแล้ว

มันทําให้ตอนที่ซูฉินแสดงพลังทิพยอํานาจของเคล็ดเรียกลมออกมา ไม่รู้ว่ามันทรงพลังมากกว่าแต่ก่อนมากแค่ไหน ต่อหน้าเสียงคํารามของมังกรดํา กระทั่งสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่เป็นสัญลักษณ์แห่งฟ้าดินก็พังทลายลงอย่างรวดเร็ว

“นี่?!”

ใบหน้าของเหลยเฉียนจือถึงกับไม่มั่นคง การใช้พลังของดาบสายฟ้าเพื่อชักนําสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้านั้นเป็นกระบวนท่าไม้ตายของเหลยเฉียนจือ เป็นกระบวนท่าที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว

แต่ยามนี้เหลยเฉียนจือกลับต้องมาเห็นสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ก่อตัวขึ้นมาพลันพังทลายลงด้วยค่าพูดของซูฉินเพียงแค่วลีเดียว

“หนี!”

ถ้าเป็นตอนที่ซูฉันปรากฏตัวครั้งแรก เหลยเฉียนจือยังพอมีความหวังอยู่ในใจ คิดว่าร่างจริงของซูฉันคงไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ตอนนี้เมื่อสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าพลันปลิวหายไปในอึดใจเดียว เหลยเฉียนจือก็มีเพียงความคิดเดียวภายในใจ

นั่นคือการหลบหนี!

แม้จะเป็นเซียนเทพปฐพี แต่มันก็มีทั้งระดับสูงและระดับต่ำ ตัวอย่างเช่น จ้าวทะเลบูรพาในยุคเฟื่องฟูกระแสปราณฉีนั้นเป็นถึงเซียนเทพปฐพีขั้นสูงสุด

พลังของซูฉินที่แสดงออกมาให้เห็นในตอนนี้ แข็งแกร่งกว่าเซียนเทพปฐพีทั่วๆ ไป อย่างน้อยก็เหนือกว่าเหลยเฉียนจือที่เพิ่งเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี

ด้วยช่องว่างระหว่างพลังอํานาจเช่นนี้ หากเหลยเฉียนจือยังคงอยู่ ไม่เพียงแต่จะทําให้ตนเองอับอายขายหน้าเท่านั้น แต่ยังอาจจะเป็นอันตรายต่อชีวิตตนเองอีกด้วย
ดังนั้น

เหลยเฉียนฉือจึงหันหลังกลับและหนีไปโดยไม่ลังเล

ตึง!!!

ร่างของเหลยเฉียนจือถอยกลับอย่างรุนแรง พื้นก็เหมือนจะสั่นสะเทือนไปตามแรงกดเท้าของเหลยเฉียนจือ พุ่งตัวออกไปผ่านระยะทางนับพันเมตร

“เหลยเฉียนจือหนีไปแล้ว?”

“เซียนเทพปฐพียังต้องวิ่งหนี?”