เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 124

จากนั้นโม่ยี่ไป๋ก็นึกถึงเสียงที่ปรากฏขึ้นมากะทันหันจากด้านนอกรถ ต่อมาคนๆ นั้นก็ยังชักนำยู่ซูจื่อไป ถ้าไม่ใช่เขา จะเป็นอย่างไรไม่อยากคิดเลย

ไม่รู้ว่าตอนนี้คนๆ นั้นจะเป็นไงบ้าง？ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ โชคดีได้เจอกันอีก จะต้องขอบคุณเขาดีๆ เลย

แต่เธอเห็นหน้าของเขาไม่ชัด

เช้าตรู่ในคืนนั้น

เซียงหลัน เบย์ยังคงเปิดไฟสว่างไสว

ในห้องส่วตัวสุดพิเศษห้องหนึ่ง ซือคงซิงกับเจิ้งหย่งจางเพื่อนรักคู่นี้นั่งตรงข้ามกัน ชูแก้วมาดื่ม

“คิดไม่ถึงว่าเราสองตระกูลร่วมมือกัน เพียงหนึ่งวันหนึ่งคืนก็สามารถทำลายตระกูลซ่งให้พินาศย่อยยับจนไม่อาจอยู่อย่างสงบสุขได้ ถ้าทำแบบนี้ต่อไป คุณว่าอีกนานแค่ไหนตระกูลของเราสองคนจะกำจัดตระกูลซ่งทิ้งได้？”

ซือคงซิงที่ตอนนี้อยู่ภายใต้การกระตุ้นจากแอลกอฮอล์ จนไม่เหลือสภาพที่ดูดีแบบคุณชายในคราวปกติเลย ขาข้างหนึ่งเหยียบไปบนโต๊ะน้ำชา โบกแขนไปมาแล้วพูดอย่างภูมิใจ

“อีกนานแค่ไหนถึงจะกำจัดตระกูลซ่งทิ้งผมไม่รู้หรอก แต่ผมรู้ว่าตอนนี้ตระกูลซ่งเอาตัวเองไม่รอดแล้ว จะต้องไม่มีเวลาไปสนใจไอ้เศษสวะตระกูลเหยานั่นแน่ ควรจะจัดการเขาทิ้ง”

เจิ้งหย่งจางนั่งอยู่บนโซฟา จิบไวน์ พูดอย่างเยือกเย็น

เรื่องฉาวในวันนั้นเป็นบาดแผลในใจของทั้งสอง เวลานี้เจิ้งหย่งจางเตือนอีกครั้ง ซือคงซิงก็ดูโกรธมาก พูดอย่างโหดเหี้ยมว่า：“เขาอยู่ได้อีกไม่กี่วันแล้ว แต่เขามีความสามารถเล็กน้อยจริงๆ ก่อนหน้านี้พ่อผมจ้างฆาตกรมือดีจากต่างประเทศมาก็ดันฆ่าเขาไม่ได้ น่าเสียดาย”

“อ้อ？มีแบบนี้ด้วย？”

เจิ้งหย่งจางรู้ว่าเซียวชุ่นมีความสามารถไม่เบา แต่คิดไม่ถึงว่าตระกูลซือคงจะลงมือกับเขาแล้ว

ที่จริงเขาก็อยากหามือปืนมาฆ่าเซียวชุ่นตั้งนานแล้ว แต่ต่อมาเจิ้งหยุนเห้อผู้เป็นพ่อบอกเขาว่าตระกูลซ่งกำลังปกป้องเซียวชุ่น และพ่อก็ใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ กระชับความสัมพันธ์ของตระกูลซือคงกับตระกูลเจิ้งเพื่อรับมือกับตระกูลซ่งด้วยกัน ดังนั้นเรื่องนี้จึงหยุดไว้ชั่วคราว

และที่ตระกูลซือคงลงมือกับเซียวชุ่นก็เพราะว่าการตายของซือคงเฉิน

แต่ว่าเรื่องนี้จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นความลับ ดังนั้นเขาจึงไม่รุ้เรื่องนี้

“ใช่ แต่ไม่เป็นไร ปู่ผมเชิญนักพรตยู่ซูแห่งคงหมิงซานได้แล้ว นั่นเป็นถึงปรมาจารย์บู๊！ผมไม่เชื่อว่าจะเอาชนะเขาไม่ได้หรอก？”ซือคงซิงพูดอย่างเยือกเย็น

“และผมก็จะฆ่าเขาตายต่อหน้ายัยแพศยาเหยาเสิน！”

เจิ้งหย่งจางยิ้มอย่างชั่วร้าย：“ถึงตอนนั้นอย่าลืมเรียกฉันไปชื่นชมด้วยล่ะ”

“วางใจเถอะ จะขาดนายได้ไงล่ะเพื่อนรัก”

“มา ชนอีกแก้ว！”

……

พระอาทิตย์แสนอบอุ่นในฤดูหนาว ท้องฟ้าแจ่มใส อุณหภูมิก็สูงขึ้นกว่าหลายวันก่อนหน้า

บ้านบรรพบุรุษตระกูลเหยา

ลูกหลานของตระกูลเหยารวมตัวกัน เหยาเจิ้นชูนั่งตรง ด้านข้างยังมีชายชราที่มีเคราและผมสีขาว เป็นท่านหนี่งที่อายุมากที่สุด และอาวุโสที่สุดในตระกูลเหยา เหยาเจิ้นชูเรียกเขาว่ากงห้า

ตอนนี้เจียงไห่มีสถานการณ์เลวร้าย ตระกูลเจิ้งกับตระกูลซือคงร่วมมือกับบีบตระกูลซ่ง ส่วนตระกูลเหยาก่อนหน้านี้เนื่องจากความสัมพันธ์ของเซียวชุ่นจึงไปมาหาสู่กับตระกูลซ่งบ่อย มีการวางรากฐานแล้ว

แต่ตอนนี้ภายตใต้การกดไว้ของตระกูลเจิ้งและตระกูลซือคงที่ร่วมมือกัน ตระกูลซ่งจึงไร้อำนาจอย่างชัดเจน

แม้แต่ซ่งเหลียงห่ายผู้นำของตระกูลซ่งก็ยังถูกคนขัดแขนตัดขา จนตอนนี้ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ที่จริงแล้วไม่ต่างอะไรกับตัดแขนขาของตระกูลซ่งทุกคนเลย

ตอนนี้ตระกูลเหยาก็ยืนอยู่บนทางแยก