เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 188

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหยาเสินค่อย ๆ ลืมตาขึ้น หันหน้าไปด้านข้าง และเห็นหลังศีรษะของเขา

ผู้ชายคนนี้เหมือนเป็นท่อนไม้จริง ๆ นอนด้วยกันบนเตียงมาหลายวันแล้ว ตนเองบอกว่าไม่ให้เขาแตะต้องตนเอง เขาก็ไม่แตะต้องจริง ๆ

แต่ผู้ชายคนนี้ก็มีเวลาที่ไม่ซื่อสัตย์เช่นกัน บางครั้งตอนเช้าเขาถือโอกาสตอนที่ตนเองยังไม่ตื่น แอบจูบหน้าผากของตนเองเบา ๆ และเธอรู้สึกได้

จำกัดไว้ที่หน้าผากเท่านั้น

สารเลว ร่างกายส่วนอื่นของฉันมีพิษหรือ?!

เธอเอื้อมมือไปสะกิดหลังเซียวชุ่นเบา ๆ เซียวชุ่นหดตัวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต หันหน้าแล้วเหลือบมองเธอ

“มีอะไรหรือ?”

ใบหน้าของเหยาเสินร้อนเล็กน้อย เธอถามคำถามที่ค่อนข้างโบราณ ซึ่งผู้หญิงทุกคนมักจะถาม “คุณรักฉันไหม?”

เซียวชุ่นอึ้งเล็กน้อย หันข้างแล้วกล่าวอย่างอ่อนโยน “รักแน่นอน เช็คก็ให้คุณไปแล้วไม่ใช่หรือ?”

ทำไม่ฟังแล้วมันแปลก ๆ

“วันนี้คุณหาเงินได้มากขนาดนี้ ฉันจะให้รางวัลคุณ”

ไม่สนใจแล้ว ถ้าไม่แสดงให้ผู้ชายท่อนไม้คนนี้ให้ชัดเจน จนถึงแก่ตายแล้วเขาก็อาจจะจูบแค่หน้าผากเท่านั้น

เหยาเสินหลับตาลงเล็กน้อย เม้มริมฝีปากเบา ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ตนเองทำถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเขายังจูบหน้าผากอีก คืนนี้ตนเองก็จะไล่เขาไปนอนบนพื้น!

หลังจากนั้นเขาก็จูบที่หน้าผาก...

เธอลืมตาขึ้น เซียวชุ่นพยุงร่างกายของเธอไว้บนมือของเขา แสดงสีหน้าพึงพอใจ จ้องมองเธอด้วยความอ่อนโยน

จบแค่นี้เหรอ?

สารเลว คุณทำได้แค่นี้เหรอ? ดีใจบ้าอะไร!

ดวงตาสวยงามของเหยาเสินมองเขาด้วยความโมโห เธอโน้มตัวไปข้างหน้า ปากเล็ก ๆ ของเธอประกบไปที่ริมฝีปากของเซียวชุ่น

เมื่อได้ลิ้มรสความหวานจากปากของเหยาเสินแล้ว เซียวชุ่นตัวเกร็งทันทีราวกับไฟฟ้าช็อต สมองของเขาว่างเปล่าไปชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกชาอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะลอยอยู่กลางอากาศ เหมือนภาพลวงตา เหมือนไม่ใช่เรื่องจริง และเขาอดไม่ได้ที่จะหายใจแรงขึ้น จากนั้นมือของเขาค่อย ๆ เลื่อนไปยังที่ที่ไม่ควรไป

เหยาเสินลืมตาขึ้นมาทันที

จะให้คนดื้อรั้นและโง่เขลาคนนี้ได้เปรียบไม่ได้เด็ดขาด

สิ่งที่ไม่ได้นั้นมีค่าที่สุดเสมอ

เซียวชุ่นเข้ามาใกล้อีกครั้ง เหยาเสินผลักเขาออกไปอีกครั้ง มุ่ยปากแล้วกล่าวว่า “ฉันง่วงแล้ว”

“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ผมจะให้คุณหยุดพักหนึ่งวัน”

เหยาเสินกลอกตา จัดชุดนอนของตนเอง “วันนี้ไม่สะดวก”

เซียวชุ่นเลียริมฝีปากตนเอง ไม่ตื้ออีกต่อไป เขาเชี่ยวชาญในทฤษฎีทางการแพทย์ จึงเข้าใจความหมายของเธอ

……

หลังจากโม่ยี่ไป๋มาถึงเหลยหยาง เขาก็หาโรงแรมพักชั่วคราว

เมืองเหลยหยาง เมืองหลวงจองมณฑลหนิงโจว ตั้งอยู่ภาคกลาง ถึงแม้จะไม่ได้พัฒนาเท่าเมืองชายฝั่ง แต่ก็เต็มไปด้วยความคึกคัก เมื่อเทียบกับเมืองที่ล้าสมัยและน่าเบื่ออย่าเจียงไห่แล้ว ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีชีวิตชีวาไปทุกที่

เมืองใหม่ ชีวิตใหม่ หลังจากพักผ่อนที่โรงแรมหนึ่งคืน เธอนั่งแท็กซี่ไปที่สำนักงานใหญ่ของเล่อซางมีเดีย

ในเมื่อคุณเซียวให้เธอไปหาเหอกวงจี๋ เธอก็ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นหยิ่งอีก

โม่ยี่ไป๋ไม่แยแสที่จะเหยียบไหล่คนใหญ่คนโตเพื่อปีนขึ้นไป ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้คนที่เธอกำลังเหยียบไหล่นั้นเป็นผู้ชายที่เธอชื่นชม