เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 2

“นี่มัน...”

เม็ดเหงื่อกลมผุดพรายขึ้นมาเต็มหน้าผากหวางข่ายเจี๋ย ถ้าไม่ใช่เพราะหายใจไม่สะดวกจนทำให้เป็นลมหน้าซีด แล้วแพทย์แผนปัจจุบันอย่างเขาจะทำการรักษาที่นี่ได้อย่างไร！

“เอ่อ...รีบส่งไปที่โรงพยาบาลด่วนเถอะ รักษาที่นี่ไม่ได้” หวางข่ายเจี๋ยลุกขึ้นกล่าวด้วยความหงุดหงิด

“แต่เมื่อกี้ฉันโทรไปที่โรงพยาบาลแล้วค่ะ มาเร็วสุดก็อีกสิบนาที”

สาวน้อยเอ่ยเสียงสะอื้นแล้วมองหวางข่ายเจี๋ยด้วยความวิตกกังวล

“งั้นก็ไม่มีทางเลือก คงต้องรออย่างเดียว” หวางข่ายเจี๋ยเอ่ยเสียงเคร่งเครียดด้วยหน้าเจื่อน

เวลาเดียวกันก็เกิดเสียงตกใจจากกลุ่มคน

“เฮ้อ นายทำอะไรของนาย!”

หวางข่ายเจี๋ยมองไปตามเสียงก็เห็นไอ้สวะเซียวชุ่นกำลังนั่งยองฝังเข็มให้ผู้ป่วย

“เซียวชุ่น แม่ง มึงทำอะไรว่ะ?”

ความโกรธของหวางข่ายเจี๋ยเพิ่มระดับความเข้มข้นขึ้น จากนั้นก็พุ่งเข้าไปกระชากเซียวชุ่นขึ้นมา

เล่นตลกอะไรว่ะ！

ไอ้สวะคนนี้ฝังเข็มให้ผู้ป่วยหรือ ถ้าผู้ป่วยเป็นอะไรไปต่อหน้าเขา เขาก็หนีความผิดไม่พ้นเช่นกัน

“ปอดของผู้อาวุโสคนนี้เคยบาดเจ็บสาหัส เมื่อกี้คุณตบหลังเขา มันเกือบทำให้ปอดเขาแตกแล้ว ถ้าไม่อยากตายก็ไสหัวไปอีกทางเลย”

เซียวชุ่นไม่มีเวลาพูดจาไร้สาระกับหวางข่ายเจี๋ย ฝังเข็มให้ผู้อาวุโสต่อ แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้นสองชั้น ทว่าก็สามารถฝังได้อย่างแม่นยำ

“มึง...”

โดนเซียวชุ่นตำหนิต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้ หวางข่ายเจี๋ยก็กระโดดเตะก้านคอเซียวชุ่นสักยก ทว่าเขาไม่กล้า

เพราะเมื่อกี้เซียวชุ่นพูดถูก เขาตบหลังผู้อาวุโสสองสามทีก็ได้กลิ่นคาวเลือดสดแสบจมูก

ถ้าเขาตบหลังผู้อาวุโสแล้วทำให้อีกฝ่ายถึงแก่ชีวิต งั้นอาชีพของเขาก็ต้องเปื้อนมลทินแน่

ไอ้สัตว์ ทำไงล่ะทีนี่！

เซียวชุ่นไม่สนใจในสิ่งที่หวางข่ายเจี๋ยคิด ทุกครั้งที่เขาฝังเข็ม พลังที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าก็เข้าสู่ร่างกายผู้อาวุโส เข้าไปซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของอวัยวะภายใน เมื่อฝังติดต่อกันเจ็ดเข็ม โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็แล้วเสร็จ และหนึ่งนาทีต่อมาก็ทำการดึงเข็มออก

“เรียบร้อยแล้ว”

พูดจบ เซียวชุ่นก็เก็บเข็มด้วยความเงียบสงบ

ทุกมองด้วยอารมณ์กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย ทันใดนั้นก็เห็นผู้อาวุโสไออย่างรุนแรง จากนั้นใบหน้าก็แดงก่ำ สุดท้ายก็ลืมตาขึ้น

“คุณปู่”

สาวน้อยร้องไห้ด้วยความดีใจ

“คิกคิก ตาเฒ่าอย่างฉันไม่ตายง่ายๆหรอก” ผู้อาวุโสยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลูบหลังสาวน้อยเพื่อปลอบประโลม

“หายจริงๆด้วย อัศจรรย์สุดๆ”

“เมื่อกี้คุณหมอหวางบอกว่ารักษาไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? บอกว่าต้องรอรถโรงพยาบาล ชายหนุ่มคนนี้เก่งกว่าคุณหมอหวางอีก”

“ใช่ คุณหมอหวางเป็นถึงหมอเฉพาะทางในโรงพยาบาลประจำเมืองด้วย แต่คุณหมอหวางก็ยังรักษาไม่ได้ ส่วนพ่อหนุ่มคนนี้รักษาแป๊บเดียว สีหน้าของผู้อาวุโสก็เปล่งปลั่งกว่าคนหนุ่มสาวอีก”

หวางข่ายเจี๋ยได้ยิน ใบหน้าก็ลวกร้อนแผ่วจนปวดจี๊ด

เมื่อสักครู่ เขาได้เหยียดหยามเซียวชุ่นอย่างไม่ยั้งไปแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับใช้ฝีมือตบหน้าเขา ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นด้านวิชาแพทย์ที่เขาถนัดที่สุดอีกด้วย