เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 225

“ท่านประธานเซียว แม่ของฉันนั้นก่อเรื่องแล้วทำไมคุณจะต้องไปก่อเรื่องกับเธอด้วย？ให้คุณเซ็นคุณก็เซ็นงั้นหรอ?ทำไมคุณถึงได้เชื่อฟังขนาดนี้นะ”

ในห้องทำงานของเซียวชุ่น เหยาเสินเดินเข้ามาแล้วโยนหนังสือการทำเรื่องโอนหุ้นลงบนโต๊ะทำงานของเขา เหลือมองไปที่เขา และไม่ทำให้เขาโกรธได้

“เรื่องการเซ็นชื่อนี้จะสามารถทำให้แม่ยายนั้นสบายใจมันไม่ดีหรอ”เซียวชุ่นเอ่ยยิ้มอย่างสบายใจ

เหยาเสินเอื้อมตัวไปด้านหน้า ก่อนที่จะใช้นิ้วจับไปที่ใต้คางของเขา ก่อนจะหรี่ตาจ้องไปที่เขา“หุ้นฉันไม่เอาหรอก ฉันจะเอาคน หากคุณลองหักหลังฉันดูสิ ฉันจะแทงคุณให้ตายไปเลย”

“อันนั้น……ท่านประธานเหยา มีเอกสารอยากให้คุณช่วยเซ็นชื่อหน่อย” ม่ายหย่าฉินไม่รู้มายืนหน้าประตูตอนไหน ก่อนที่ยิ้มอย่างเกร็ง “เอกสารนี้จริงๆมันก็ไม่รีบ ไม่งั้นให้รอไปก่อนไหม?เมื่อสักครู่ประตูไม่ได้ผิด ฉันจะปิดให้พวกคุณเอง”

เหยาเสินเหลือบหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าเขินอายที่เป็นสีแดง“เอาเอกสารมาเถอะ”

ม่ายหย่าฉินได้นำเอกสารมาให้เหยาเสิน

“เลขาม่าย หากไม่มีงานแล้วช่วยเตือนท่านประธานเหยาหน่อย ว่าที่นี่มันที่ทำงานนะ ให้เขารักษาภาพพจน์หน่อย ความสุภาพเป็นสิ่งที่สำคัญนะ ”เซียวชุ่นเคาะโต๊ะเบาๆ และเอ่ยอย่างจริงจัง

ม่ายหย่าฉินกลั้นหัวเราะ ก่อนจะพยักหัว รอให้เหยาเสินเซ็นเสร็จ ก่อนที่จะเอาเอกสารออกไปจากห้องทำงาน

“สุภาพใช่ไหม？” เหยาเสินกัดฟัน ก่อนที่จะถีบไปที่ขาของเซียวชุ่น แล้วเอ่ยอย่างโกรธๆ“วันนี้ก็นอนที่โซฟาก็แล้วกัน”

พูดจบก็เดินออกไปทั้งที่หน้าเป็นสีแดง

หลังจากที่เหยาเสินจากไปไม่นาน เซียวชุ่นก็ได้รับโทรศัพท์จากฉินโป๋ ว่าเหยาเสี่ยวหยูนั้นได้สูตรยาของทางบริษัทไปแล้ว

“เธอไม่ได้สงสัยว่าคุณเป็นคนจงใจให้เธอรู้ใช่ไหม？”

“ไม่มีทาง ไว้ใจเถอะ แต่ว่าแบบนี้มันดีแล้วจริงๆหรอ？ หากเธอเอาสูตรยานี้ไปประกาศจะต้องมีผลกระทบโจมตีมาถึงการผลิตของพวกเราแน่”ฉินโป๋เอ่ยอย่างกังวล

“ไว้ใจเถอะ ไม่มีใครโง่ที่จะประกาศออกไปหรอก” เซียวชุ่นปากบอกไม่เป็นไร พวกเขาผลิตของพวกนั้นผลลัพธ์มันไม่มีอะไรเลย ประกาศไปจะทำอะไรได้ ฉินโป๋เป็นผู้จัดการแผนกช่างเทคนิค หากจะมีการโจมตีเข้ามาจริงๆล่ะก็ ต้องกระอักเลือดแล้วนะ

……

ในคืนนั้น

ในห้องบ้านบรรพบุรุษตระกูลเหยา มีแสดงไฟเปิดสว่างอยู่

ผู้คนตระกูลเหยาต่างก็เข้ามาร่วมงานเลี้ยง

เหยาเจิ้นชูที่เป็นเจ้าของงาน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสง่างาม

เหยาเต๋อ หยาวฮั่น หลี่ชุนเหลียนและคนอื่นๆต่างก็พอกันดีใจ เพราะเหยาเสี่ยวหยูนั้น ตอนนี้ได้เป็นวีรบุรุษของตระกูลเหยา ก่อนที่จะยืนข้างๆเหยาเจิ้นชูโดยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาพภูมิใจ

เมื่อรอคนมาครบ เหยาเจิ้นชูยืนขึ้น ก่อนที่จะถือเอาแฟรชไดร์ฟในมือ และเอ่ยกับผู้คน“ไม่รู้ว่าทุกคนยังจำได้ไหมเกี่ยวกับสถานการณ์ของเหยาเจี้ยนกั๋ว ฉันจะพูดกับทุกคน ปัจจุบันเหยาเจี้ยนกั๋วนั้นได้พักอยู่ที่จิ่วซิ่วกั๋วจี้ เมื่อไม่นานฉันไปมาแล้ว หรูหรามาก เหยาเสินขับรถหรูหรา สองล้านกว่าบาท แต่ว่ายอดขายของบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์เดือนนี้ทะลุไปกว่าสี่สิบล้าน”

ในตอนแรกนั้นดีอยู่ แต่หลังจากนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้น เพราะพวกเขารู้ว่าเหยาเสินนั้นได้ทำธุรกิจบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์ แต่ไม่คิดว่าไม่ระยะเวลาไม่กี่เดือนจะสามารถทำคะแนนออกมาได้ขนาดนี้

สี่พันล้าน กำไรสุทธิน่าจะเจ็ดแปดล้าน หนึ่งปีรวมกันน่าจะร้อยล้าน แต่ว่านี่แค่เริ่มต้น หากไปดูทางการขายยอดอาจจะเพิ่มขึ้นมากกว่านี้อีก แต่ว่าทรัพย์สินของตระกูลเหยานั้นมีเพียงแต่ สามสี่ร้อยล้าน หากลองคิดคิดกันดูนี่เป็นผลกระทบต่อลูกหลานของตระกูลเหยาขนาดไหน

เหยาเจิ้นชูเอ่ยต่อ “หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป อนาคตนั้นก็จำมิอาจควบคุมได้ ในมือของฉันมีสูตรลับของยา ทุกคนจำไว้ว่า นี่มันเป็นสูตรยาลับของตระกูลเหยา แต่ว่าเหยาเสินนั้นได้พ่ายแพ้ให้กับตระกูลเราเอง อีกทั้ง ทั้งหมดนั้นมันถูกควบคุมโดยลูกเขยเซียวชุ่น”

“เพราะแขนขวาดีๆนั้นมีขาชายหนุ่มใหญ่ดีๆ แต่ว่ากลับยินยอมที่จะมาแต่งานเป็นลูกเขยให้กับตระกูลเหยา นี่มันน่าสงสัยจริงๆ นี่คงจะพูดได้ว่าพวกลุงนั้นไม่รู้จักชายหนุ่มที่ไม่ดีคนนี้”

เมื่อได้ยิน นอกจากเหยาเต๋อ ในสายตาคนอื่นๆนั้น พวกเขานั้นไม่ใช่คนโง่ คำพูดของเหยาเจิ้นชูนั้นหลุดลอดอะไรมาเยอะแยะ ในเมื่อมีสูตรที่ดีขนาดนี้ทำไมตอนนี้ถึงเพิ่งเอาออกมา?

เหยาเจิ้นชูไม่สนใจพวกเขา ก่อนที่จะเอ่ยเสียงดัง “วันนี้ที่รวบรวมทุกคนมาที่นี่ เพื่อเรื่องนี้ มาระดมทุนกันสร้างโรงงานเถอะ”

“ในเมื่อสูตรนี้เหยาเสินได้ถูกขโมยจากหลานตนเอง มันก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไป พวกเราก็คงไม่สามารถที่จะมองพวกเขารวยอยู่คนเดียว ดังนั้นฉันเลยอยากให้พวกเราตระกูลเหยามาระดมทุนกัน สร้างโรงงานผลิตสินค้าดูแลสุขภาพ นี่เป็นการลงทุนขนาดใหญ่ อาคาร ไลน์ผลิต พนักงานต่างๆก็ต้องการใช้เงินทั้งนั้น แน่นอนว่ากำไรนั้นน่าพอใจแน่นอน ในเมื่อนี่คือสูตรลับของตระกูลเหยา ฉันเหยาเจิ้นชูที่ไม่ได้มีความลับเหมือนใครบางคน และอยากจะมาแชร์ร่วมกับทุกๆคน”

“ในเมื่อเป็นการระดมทุน ฉันจะไม่บังคับ แต่ในเมื่อพูดไปแล้ว ชื่อบริษัทจะต้องตั้งเป็นเหยาซื่อกรุ๊ปเท่านั้น แน่นอนว่าเงินลงทุนต้องเท่ากับห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ที่เหลือก็แล้วแต่หุ้นส่วนทุกคนอยากจะลงทุน ”

เหยาเจิ้นชูเอ่ยอย่างตื่นเต้น และรู้สึกว่าความคิดภายในใจได้ถูกจุดปะทุ หลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีวันไหนที่จะร้อนแรงเท่าวันนี้เลย แทบจะรอไม่ไหวแล้ว

ได้แต่มองรายได้ของบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์ของเหยาเสินนั้นเติบโตขึ้นเรื่อยๆ พวกคุณไม่รีบหรือไง?

มีสูตรนี้แล้ว แน่นอนว่าครอบครัวตระกูลเหยาจะต้องขึ้นเป็นตระกูลอันดับหนึ่งได้อย่างแน่นอน อีกทั้งยังขยายออกไปจากเจียงไห่ หนิงโจว รวมถึงทั้งเมืองฮั๊วเซี่ยก็จะมีแต่ตระกูลเหยา

ไม่ใช่ว่าเหยเจิ้นชูไม่อยากทำคนเดียว แต่เนื่องด้วยบ้านของเขานั้นไม่มีทางที่จะมีเงินลงทุนเยอะขนาดนั้น ที่เหลือไปห้าสิบเปอร์เซ็นต์นั้น เขารู้สึกว่าเสียดาย หากให้คนอื่นถือหุ้นเธอก็ไม่ไว้ใจ เธอที่เป็นถึงหัวหน้าตระกูลเหยา เธอจะต้องทำให้ลูกหลานมีหน้ามีตา และจะต้องเริ่มต้นกับครอบครัวก่อน

ลูกหลานของตระกูลเหยาเมื่อได้ยิน ต่างก็ปรบมือ และดีใจ ในตอนแรกที่สงสัยในรายได้ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นสำคัญไปสะแล้ว

แน่นอนว่าต้องรอบคอบ แต่ว่าเมื่อพวกเขารู้ว่าตอนนี้ว่าหุ้ยเชิงหยวนขาดตลาด ความสงสัยของพวกเขานั้นก็หายไปทันที

“ท่านรอง มีส่วนของผมด้วยนะ！”

“ยังมีฉันอีก！”

“ ท่านรองไม่เห็นแก่ตัวจริงๆเลย ไม่แปลกใจเลยที่เป็นหัวหน้าตระกูลเหยา หลังจากนี้พวกเราจะรวยไปกับท่านรองแล้วนะ”

ผู้คนต่างก็โห่ร้อง เพราะหนึ่งบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์นั้นมีอยู่จริง สองเพราะเหยาซื่อกรุ๊ปออกตัวจะลงทุนมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ งั้นหมายความว่าเหยาเจิ้นชูต้องคิดมาดีแล้วเกี่ยวกับโปรเจ็คนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้สงสัยใจตัวเขา

เหยาเจิ้นชูกำมือแก้เกร็ง ก่อนจะเอ่ยปลอบ“ทุกคนอย่ารีบไปเลย วันนี้ฉันจะทักทายกับทุกคนก่อน แล้วฉันยังจะต้องใช้เวลาวางแผนอีกสักนิด พอดีที่ทุกคนจะใช้เวลานี้ในการระดมทุน เมื่อถึงเวลาจะได้ไม่ชักช้า”

“ท่านรองพูดเรื่องนี้ เงินของฉันอย่างอยู่ในหุ้นอยู่เลย หากจะให้เอาเงินสดมาให้ตอนนี้ ฉันคงหามาให้ไม่ทัน”

“ใช่ใช่ใช่ เรื่องใหญ่ขนาดนี้น่าจะวางแผนดีๆก่อนๆ แต่ว่าก็อย่านานไปล่ะ เพียงแค่มีโปรเจ็คดีๆ ใครยินยอมเอาเงินสดขนาดนี้มาไว้ในมือ”

“วางใจเถอะ ฉันจะรีบทำให้เร็วที่สุด ฉันจะทำให้เราได้สร้างบริษัทได้เร็วที่สุดเลย” เหยาเจิ้นชูเอ่ยต่อ“ แต่ว่าในช่วงเวลานี้ทุกคนจะต้องปกปิดเป็นความลับนะ”

ลูกหลานของตระกูลเหยาต่างก็ตื่นเต้นดีใจ ก่อนที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้จนถึงห้าทุ่ม เมื่อคุยกันจนพอใจก่อนที่จะแยกย้ายกันไป