เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 241

เสียงเพลงที่ตื่นเต้นเร้าใจ เอวที่บิดพลิ้วอยู่บนฟลอร์เต้นรำ หญิงงามแต่ละคนที่ต่างแต่งหน้ากันจัดจ้าน กลิ่นไอที่เป็นเอกลักษณ์ในไนท์คลับ ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เมามายหรืออยู่แต่ในโลกแห่งความฝันประเภทหนึ่ง

ต้วนเจียเดินไปถึงที่บาร์อย่างคุ้นเคยเพื่อขอวิสกี้สองแก้ว แล้วยิ้มและพูดว่า "ฉันชอบเหล้าที่แรงๆ แล้วคุณเซียวล่ะคะ?"

“ผมยังไงก็ได้ ต่อไปไม่ต้องเรียกผมว่าคุณเซียวแล้ว ฟังดูรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย” เซียวชุ่นยกแก้วเหล้าขึ้นจิบหนึ่งคำแล้วพูดอย่างเรียบเฉย

“งั้นฉันจะเรียกคุณว่าพี่เซียวแล้วกันนะ”

"คุณแก่กว่าผมนะ"

“ไม่เป็นไร คุณต่อสู้ได้เก่งกว่าฉัน เรียกคุณว่าพี่เซียวสักคำฉันไม่รู้สึกว่าเสียเปรียบ” ต้วนเจียกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดชื่นเบิกบาน

“แล้วแต่คุณเถอะ” เซียวชุ่นกล่าว

“เล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังหน่อยสิ?”

“คุณหมายถึงประสบการณ์การเป็นบอดี้การ์ดที่ต่างประเทศสินะ ที่จริงก็ไม่มีอะไรน่าเล่า ชีวิตมันก็ต้องดิ้นรนกันไปหน่ะ” แววตาของต้วนเจียจู่ๆก็มีความผันผวนเพิ่มขึ้นมามากมาย

ตามมาด้วยเริ่มพูดถึงว่าตระกูลต้วนในตอนนั้นของพวกเขาถูกฆ่าล้างทั้งตระกูลอย่างไร

ทันใดนั้นเซียวชุ่นรู้สึกว่าด้านหลังมีคนตบไหล่ของเขาทีหนึ่ง เมื่อเขาหันกลับไปมองก็เกือบจะสำลักเหล้าที่เพิ่งกรอกลงไปในลำคอออกมา

“ทำไมคุณถึงอยู่มาที่นี่?” เขาถามด้วยความแปลกใจ

“ประธานเซียวใช้ได้เลยนะ ฉันไปถึงที่เจียงไห่ คุณก็มาที่เหลยหยาง ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะหลบฉันหรอกนะ?”

คนที่พูดนั้นคือถางชือชือ ดวงตาคู่งามของเธอมองเซียวชุ่นขึ้นลงอย่างละเอียด โดยมีความรู้สึกว่าซักไซ้เอาความเล็กน้อย

เซียวชุ่นประหลาดใจนัก ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังไล่ตามมาที่นี่อีกด้วยนะ

“ผมจำเป็นต้องหลบคุณหรือ？ตอนนี้เป็นคุณที่ขอร้องให้ผมรักษาอาการป่วยให้คุณ เข้าใจสถานการณ์ให้ชัดเจนด้วย” เซียวชุ่นเหล่มองเธอประกายหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้

ถางชือชือไม่ได้สนใจเขา แล้วนั่งลงบนเก้าอี้บาร์ข้างๆเขา แล้วพูดกับบาร์เทนเดอร์ว่า "มาร์กาเร็ต หนึ่งแก้ว ขอบคุณ"

ต้วนเจียมองไปที่เซียวชุ่นอย่างสนใจ "สาวงามคนนี้เป็นใคร?"

เซียวชุ่นพูดเงียบๆว่า "มารสาว"

“ล้อคุณเล่นหน่ะ คุณเป็นผู้ชายตัวโตคนหนึ่งล้อเรื่องตลกหนึ่งอันหนึ่งก็ไม่ได้เหรอ?” ถางชือชือจงใจขยับร่างเข้าไปใกล้เขา แล้วกล่าวด้วยคำพูดที่ไพเราะ

เซียวชุ่นขยับไปด้านข้างครึ่งนิ้วโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ใช่ว่าคุณมาจากเจียงไห่โดยเฉพาะอีกเพื่อมาหาผมอีกหรอกนะ? อีกสองสามวันผมก็จะกลับไปแล้ว กลับไปก็จะไปรักษาอาการป่วยให้กับคุณ ถึงขนาดที่จะต้องตามมาถึงที่นี่ด้วยหรือ?”

ถางชือชือพูดอย่างจริงจังว่า "ก็ใช่น่ะสิ พิษในร่างกายยังไม่ได้รับการกำจัดไปอย่างสิ้นเชิง ก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดนี่นา ถ้าหากว่าคุณหายไปแล้ว ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่รอความตายหน่ะสิ"

“ก็ได้ พรุ่งนี้จะหาเวลาฝังเข็มให้คุณ” เซียวชุ่นพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

"งั้นก็ค่อยยังชั่ว"

ในเวลานี้เด็กสาวที่ย้อมผมสีน้ำเงิน วาดขอบตาเข้ม และสวมเสื้อผ้าที่นุ่งน้อยห่มน้อยคนหนึ่งได้เดินเข้ามา

เธอเดินไปตรงหน้าถางชือชือแล้วพูดว่า "สาวสวยเพื่อนของฉันอยากรู้จักกับคุณ จะเป็นเกียรติไปดื่มด้วยกันสักแก้วได้ไหม?"

เดิมทีถางชือชือก็สวยมาก รวมถึงเธอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ในตัวจะมีลักษณะเฉพาะตัวไม่เหมือนคนอื่นๆ ทันทีที่เข้าประตูก็ได้ดึงดูดเพศชายจำนวนมากให้น้ำลายสอ แต่คนส่วนใหญ่ล้วนรู้จักประมาณตน ไม่ก้าวมาด้านหน้าให้รู้สึกรำคาญง่ายๆ

ถางชือชือยิ้มอย่างสง่างาม: "ขอโทษด้วย แฟนฉันอยู่หน่ะ"

เด็กสาวผมฟ้าเหลือบมองเซียวชุ่นทีนึง

เสื้อผ้าธรรมดา หน้าตาก็งั้นๆ

แววตาของเธอเผยความดูแคลน และมองไปที่ถางชือชือใหม่อีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกหนึ่งว่าผู้หญิงที่มีหน้าตาท่าทางดีเสร็จผู้ชายที่ไม่ดีไปเสียแล้ว

จึงอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเสียดายว่า “นางฟ้าแบบนี้ จะมีอนาคตกับไอ้งั่กประเภทนี้ได้ยังไง เพื่อนของฉันเป็นถึงเจียงเฉิงคุณชายใหญ่ของตระกูลเจียงแห่งเหลยหยางเชียวนะ คิดว่าคุณต้องเคยได้ยินมาก่อนล่ะมั้ง? อีกอย่างรู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกคน คุณก็ไม่ได้เสียเปรียบด้วย”

“เจียงเฉิง? ไม่เคยได้ยิน” ถางชือชือยังคงยิ้มอย่างสง่างามดังเดิม

สีหน้าของเด็กสาวผมฟ้าเย็นชาลง: “มองข้ามความหวังดีของผู้อื่น”

พูดจบก็หันหลังจากไป

“ประธานเซียวเมื่อครู่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าคุณเป็นไอ้งั่ก ทำไมคุณไม่โกรธเลยสักนิดล่ะ” ถางซือซือยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“เธอยังรู้สึกว่าคุณมีตาแต่ไร้แววหน่ะ ผมก็ไม่เห็นคุณโกรธนี่นา” เซียวชุ่นเลิกคิ้ว

“น่าเบื่อ” ถางชือชือกลอกตาขาวใส่เขาทีหนึ่ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เด็กสาวผมฟ้าไปแล้วย้อนกลับมา ข้างกายยังตามมาด้วยชายหนุ่มในชุดสูทลายสก๊อตเล็กๆสีเทาทั้งตัว

ผู้ชายคนนี้ดูไปแล้วก็แค่อายุยี่สิบต้นๆ รูปร่างเพรียวบาง หน้าตาถือได้ว่าหล่อเหลา แต่ว่าพอเดินโยกไปโยกมาไม่มีเรี่ยวแรงเลย

“สาวสวย ผมชื่อเจียงเฉิง รู้จักกันหน่อยได้ไหมครับ?” ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างกายถางชือชืออย่างยิ้มหวาน แล้วยกแก้วเหล้าขึ้น เหลือบมองเซียวชุ่นด้วยสายตายั่วยุ

“ฉันกำลังอยู่เป็นเพื่อนกับแฟนของฉัน คุณทักผิดคนแล้วล่ะหนุ่มหล่อไปหาคนอื่นเล่นเถอะนะ” ถางชือชือไม่แม้แต่จะมองเขาเลยสักแว๊บ

ในเวลานี้เซียวชุ่นหยิบธนบัตรสองสามใบออกมาวางบนบาร์ จากนั้นหันไปหาต้วนเจียแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"

พูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกไปด้านนอก ขณะที่เดินผ่านไปข้างๆถางชือชือ เขาเอ่ยขึ้นมาว่า "ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้"

ถางชือชือหน้าแดงขึ้น มองเขาด้วยความแปลกใจ “คุณ......”

เซียวชุ่นรู้ว่าเธอมีกังฟูอยู่บ้าง ไม่เสียเปรียบอะไรหรอก ถ้าเธอไม่ต้องการไปล่ะก็ปฏิเสธไปโดยเลยก็พอ เมื่อครู่เธอจงใจหาเหาใส่หัวเขา ไม่มีเรื่องก็หาเรื่องให้

“เห็นแล้วหรือยัง? แฟนของคุณเป็นคนขี้ขลาด ตามติดผู้ชายอ่อนปวกเปียกแบบนี้จะมีอะไรดี” ชายหนุ่มที่ชื่อเจียงเฉิงคนนั้นมองดูเซี่ยวชุ่นอย่างดูแคลน แล้วหันไปเผชิญหน้าพูดกับถางชือชือ

“น่าตลกจัง ฉันยังไม่เคยเห็นผู้ชายไร้ประโยชน์แบบนี้มาก่อนเลย ข้างกายตามด้วยไอ้กล้ามโตคนหนึ่งก็ไว้มาขู่คนโดยเฉพาะสินะ?” เด็กสาวผมฟ้าก็พูดจาล้อเลียนตาม

ชู่ว์ ใครแม่งเอ๊ยตามใจพวกแกจนไม่ปกติ?

ขนเสือไม่ตั้งชัน ก็ถือว่าฉันป่วยหนักเหรอ!

เซียวชุ่นหยุดฝีเท้าและถอนหายใจ แล้วหันย้อนกลับมาถึงที่ข้างกายของถางชือชือพร้อมมองดูเธอ “เมื่อวานที่ทุบตีคุณเป็นผมที่ผิดเอง เมื่อครู่ก็แค่ล้อเล่นกับเธอหน่ะ ไปกันเถอะ อย่าได้ทำขายหน้าอยู่ที่นี่เลยนะ”

ถางชือชือตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มหวาน ลุกขึ้นและกอดแขนของเขาแล้วพูดว่า “คราวหน้าอย่าทุบตีแรงขนาดนั้น ครั้งนี้ฉันจะให้อภัยคุณ”

เจียงเฉิงและเด็กสาวผมฟ้าคิดในใจว่า "ให้ตายสิ"โดยไม่ได้นัดหมายพร้อมกัน

สาวสวยที่ชั้นเลิศแบบนี้กลับตามผู้ชายกากคนหนึ่งแบบนี้ ดูไปแล้วเป็นผู้ชายที่ธรรมดาจนไม่รู้ว่าจะธรรมดายังไงอีก สวรรค์ไม่มีแววจริงๆเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงเฉิง ถางชือชือไม่เห็นเขาในสายตาทำให้ความมั่นใจขัวเขาเองถูกทำลายลงอย่างแรงเลยโดยตรง

เธอยอมที่จะเลือกผู้ชายกากคนหนึ่งก็ไม่ยอมพูดคุยกับตนเองเพียงสักคำ ทำให้เขาเกิดความอิจฉาอยู่ในใจ แล้วไฟนิรนามก็ลุกโชนขึ้น ร่างกายเคลื่อนไปขวางที่ด้านหน้าของทั้งสองคนเอาไว้

“ทำไม? มีคนมากมายขนาดนี้อยู่ นายยังคิดที่จะใช้ความรุนแรงเหรอ?” เซียวชุ่นถามอย่างไม่ใส่ใจ

เจียงเฉิงไม่ได้สนใจเขา แล้วมองไปที่ถางชือชือแล้วพูดว่า "เพียงแค่คุณเลิกกับไอ่หนุ่มคนนี้ในตอนนี้ ผมจะให้รถสปอร์ตราคาห้าล้านคันหนึ่งกับคุณทันที อยู่กับผมเป็นเวลาสามวัน ผมจะให้เงินสดกับคุณอีกสิบล้าน”

เด็กสาวผมฟ้าคนนั้นที่อยู่ข้างๆเบิกตากว้างในทันที ปิดปากเล็กๆพร้อมมองที่เขาอย่างแปลกใจ เจียงเฉิงเพื่อผู้หญิงคนนี้แล้วลงทุนมหาศาลแบบนี้เลยเชียวเหรอ

“เอาล่ะเด็กน้อย พี่ไม่มีเวลาเล่นกับนายหรอก เงินใช้เล็กๆน้อยๆนั่นนายเก็บไว้ใช้เองเถอะนะ” ถางชือชือยิ้มเล็กน้อย

“แม่งเอ้ยล้อกูเล่นเหรอ” เจียงเฉิงพูดแตกหักขึ้นในทันที

“คิดว่าตัวเองเป็นลิงเหรอ? ใครก็ล้อนายเล่น?” ต้วนเจียทนมองไม่ได้ตั้งนานแล้ว จึงก้าวไปข้างหน้าเหมือนกับกำแพงขวางกั้น “ไปให้พ้น อย่ามาขวางทาง”