เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 29

เซียวชุ่นไปตรงหน้าเคาน์เตอร์ แล้วเอ่ยพูดขึ้นกับเด็กวัยรุ่นด้านใน : “มีปากกาไหมครับ? ขอยืมหน่อย”

เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างมีมารยาท : “มีครับ”

จากนั้นเขาก็หยิบปากกาลูกลื่นแท่งหนึ่งออกมา และยังมีกระดาษหนึ่งแผ่นอีกด้วย

เซียวชุ่นพิงเคาน์เตอร์ แล้วเขียนใบสั่งยาอย่างรวดเร็ว ยื่นส่งให้กับเด็กหนุ่ม : “จัดให้ตามนี้นะ”

เด็กหนุ่มมองดูใบสั่งยา ใบหน้าปรากฏความสงสัยออกมา แต่ก็ยังพยักหน้าลง : “ได้ครับ รอซักครู่ครับ”

เวลานี้ผู้ชายคนหนึ่งในชุดกาวน์สีขาว ผมสั้น ใบหน้ากลม ร่างกายแข็งแรงไม่สูงนัก อายุประมาณสามสิบกว่าๆเดินออกมาตรงหน้าเคาน์เตอร์ หยิบใบสั่งยาที่เซียวชุ่นเขียนขึ้นมา เงยหน้าขึ้นมองเซียวชุ่นและซ่งหลิงเอ๋อร์ด้วยสีหน้าท่าทางที่หนักแน่นและจริงจัง เหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา

หลังจากนั้นพักหนึ่ง เด็กหนุ่มเอาห่อยาสมุนไพรนั้นส่งให้เซียวชุ่น

เซียวชุ่นเอาห่อยาขึ้นมาดม แล้วโยนไปยังอ้อมแขนของซ่งหลิงเอ๋อร์ : “เอากลับไปด้วย ทุกวันวันละครั้ง ต่อเนื่องกันหนึ่งเดือน ไปจ่ายเงินเถอะ”

ดวงตาโตๆคู่นั้นของซ่งหลิงเอ๋อร์หรี่ลงเป็นพระจันทร์เสี้ยว ยิ้มตาหยีตอบรับ : “ได้ค่ะ อาจารย์”

ว่าแล้วทั้งสองคนก็ไปที่เคาน์เตอร์

“เดี๋ยวก่อนครับ!”

เพิ่งจะเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงคนที่อยู่ทางด้านหลังตะโกนเรียกขึ้นมา

เป็นผู้ชายหน้ากลมคนนั้นเมื่อครู่นี้นั่นเอง

“มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เซียวชุ่นหันกลับมาถาม

“คุณครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าใบสั่งยานี้ออกมาจากมือของใคร แต่ตามที่คุณบอกมา ยานี้ถ้าหากทุกวันวันละครั้ง และทานต่อเนื่องกันหนึ่งเดือน เกรงว่าร่างกายของสาวน้อยคนนี้จะมีปัญหานะครับ” ชายหน้ากลมเอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง

“อาจารย์ นี่คุณจะวางยาฉันเหรอ?”ดวงตาบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องอะไรของซ่งหลิงเอ๋อร์จ้องมองเซียวชุ่นพลางเอ่ยขึ้นมา

“ฟังเขาพูดมั่วๆ ผมจะวางยาคุณให้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา?”เซียวชุ่นอยากจะกลอกตามองบนเหลือเกิน

“เออ ก็ใช่นะ”ซ่งหลิงเอ๋อร์พึมพำออกมา

“สาวน้อย อย่าไปเชื่ออะไรใครง่ายๆ ถ้าหากคาดการณ์ไม่ผิด เขาเป็นพวกหลอกลวงไม่ได้มีความรู้อะไรเลย ผมจะเตือนเอาไว้นะ ว่าอย่าไปฟังเขา”ชายหน้ากลมเกลี้ยกล่อมด้วยความหวังดี

เซียวชุ่นกอดอกเลิกคิ้วขึ้น “คุณจะไปเข้าใจอะไร”

สำหรับบางคนมันคือน้ำผึ้ง แต่กับบางคนอาจจะเป็นยาพิษก็ได้

ร่างกายของซ่งหลิงเอ๋อร์ไม่เหมือนกับคนส่วนมาก ดังนั้นใบสั่งยาที่เซียวชุ่นเปิดมานั้นยาบางตัวจะมีปริมาณในการใช้ยาแต่ละครั้งที่มากกว่าคนทั่วไป คนทั่วๆไปกินแล้วอาจจะเกิดความรู้สึกไม่สบายขึ้นมา แต่สำหรับซ่งหลิงเอ๋อร์แล้วกลับเป็นปริมาณที่กำลังพอดี

เพียงแต่เซียวชุ่นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอธิบาย และขี้เกียจอธิบายกับชายหน้ากลมคนนั้นด้วยเช่นกัน

“ผมจะบอกให้นะ ปริมาณการใช้ยาแบบนี้ของคุณจะเป็นการทำลายชีวิตเสียเพื่อให้ได้รับเงินทองมาเสียด้วยซ้ำ!”ชายหน้ากลมมองเซียวชุ่นแล้วพูดคำพูดที่ไม่ดีและไม่มีความเกรงใจออกมา

ความจริงแล้วถึงแม้คนทั่วไปกินก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่เพื่อเป็นการดึงดูดความสนใจของซ่งหลิงเอ๋อร์ จึงพูดเกินจริงขึ้นมา

แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้พูดออกมาแล้ว ก็ดึงดูดลูกค้าที่อยู่ในร้านขึ้นมาทันที

“ทำลายชีวิตคนเพื่อให้ได้เงินทองมาอย่างนั้นเหรอ? ร้านคุณเป็นคนขายยานะ ถ้าหากเกิดปัญหาขึ้น ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเพราะยาสมุนไพรที่ร้านคุณมีปัญหาน่ะสิ”เซียวชุ่นเอ่ยพูดขึ้นมานิ่งๆ